Nie często zdarza się dostać książkę, która jest idealną mieszanką czegoś nieoklepanego zarówno w formie jak i w treści. Sama forma pamiętnika, w jakiej dostałam tą książkę, jest czymś bardzo rzadko stosowanym. Prościej przecież napisać prozę. Pamiętnik ma kilka charakterystycznych cech i dość łatwo się pogubić. Jeśli do tego dodamy cień sekty, o której słyszał niemal każdy i wiadomo o niej wszystko i nic, oraz nieco wątków psychologii, okazuje się, że nagle niebanalna książka nie pozwoliła zasnąć do późnych godzin.

Gdy poznajemy Deborę Wais, dziewczyna jest na życiowym zakręcie. Właśnie skończyła psychologię na UJ i zaczyna szukać pracy, jednak bardzo szybko przekonuje się, że to wcale nie takie proste. Na domiar złego, do jej życia wraca mężczyzna, w którym była zakochana jako nastolatka. Nie jest to bynajmniej powód do radości Devi, gdyż ów chłopak sześć lat temu dotkliwie zranił dziewczynę i pośrednio przyczynił się do powstania dystansu, z jakim podchodzi do ludzi. Teraz Debora jest raczej szczęśliwa. Ma chłopaka, którego kocha, ale żeby się dostrzegli, potrzebowali ingerencji swoich matek, które się przyjaźnią. Niespodziewanie do grona znajomych Devi wchodzi Emma, z którą studiowała i jej chłopak, Raul.

Dziewczyna po kilku pudłach znajduje pracę w Centrum Medycznym ‚Yash’. Jednak wokół niej zaczyna się coraz więcej dziać. Dawna miłość cały czas gdzieś obok niej jest. Nowa praca okazuje się zarówno wyzwaniem jak i pewnym rozczarowaniem. Młoda kobieta stara się sprostać przeciwnościom, które przed nią stoją, jednak nie zawsze jest to możliwe. Do tego zaczynają się telefony. Groźby. Porwania? Odwołania do Apokalipsy św. Jana. Dużo niewiadomych i niemal do samego końca niepewność.

Czy to możliwe, że jej chłopak, Daniel, podkochuje się w Emmie? I to z wzajemnością? Co chce uzyskać Raul, czyniąc niedwuznaczne sugestie wobec Debory? Co znaczą trzy, niewielkie znamiona na ciele dziewczyny, na które tak zwracają uwagę osoby, które teoretycznie nie powinny się nimi interesować? Jakie miejsce w życiu Devi zajmie Nayan Darayam-Potocki, który jest jej głównym przełożonym?
pełna recenzja na;

http://moznaprzeczytac.pl/pamietnik-debory-maria-erbel/

Nie często zdarza się dostać książkę, która jest idealną mieszanką czegoś nieoklepanego zarówno w formie jak i w treści. Sama forma pamiętnika, w jakiej dostałam tą książkę, jest czymś bardzo rzadko stosowanym. Prościej przecież napisać prozę. Pamiętnik ma kilka charakterystycznych cech i dość łatwo się pogubić. Jeśli do tego dodamy cień sekty, o której słyszał niemal każdy...