Nie wiem, czy mi wrócił głód czytania ostatnio, czy co, ale jakiej książki bym nie wzięła do ręki, to jestem zachwycona. Po biografii Kaliny Jędrusik, która mnie urzekła całkowicie (i Kalina i biografia), poczułam absolutną konieczność odkrycia kolejnej niebanalnej kobiety. Na Krzywicką miałam chrapkę od dawien dawna. No cóż ...
Książkę czyta się świetnie. Uwielbiam u Tuszyńskiej to, że nie ocenia, tylko referuje a wnioski wyciągam ja. Na temat Pani Ireny wyrobiłam sobie zdanie jeszcze przed połową lektury. Dodam, że to zdanie jej nie schlebia. Miałam wątpliwości, czy Boya to sobie przypadkiem nie wymyśliła i niewykoloryzowała tej znajomości. Na temat jej talentu literackiego, nierzadko poddawanego w wątpliwość, jeszcze nie mam zdania ale nadrobię:). Nie podobało mi się również przywiązanie do siebie syna w dość niezdrowy jak dla mnie sposób (nie chciałabym nigdy w życiu mieć takiej teściowej). Zaborcza, z przerostem własnej wartości, przekonana o własnej nieomylności, umiejętnie robiła sobie PR ale niewiele pond to.
Owszem silna, po przejściach, umiejąca wziąć życie za bary i walczyć, ale i takich kobiet jest niemało.
Wg mnie to była celebrytka, miała parcie na towarzystwo ale tylko znane, znaczące. Kobieta, która szokowała, bo to zapewniało jej bycie w centrum uwagi. "Feministka", która nie lubiła kobiet (z wzajemnością raczej). Tyle wyciągnęłam z tekstu zredagowanego przez Tuszyńską. Dlatego tak bardzo zdumiał mnie ckliwy epilog, który w moim odczuciu powinien należeć do innej książki, innej postaci.
Poza tym książkę uważam za udaną zważywszy, że jej bohaterka wzbudziła moją niechęć niemal na samym początku a czytałam jak w amoku.

Nie wiem, czy mi wrócił głód czytania ostatnio, czy co, ale jakiej książki bym nie wzięła do ręki, to jestem zachwycona. Po biografii Kaliny Jędrusik, która mnie urzekła całkowicie (i Kalina i biografia), poczułam absolutną konieczność odkrycia kolejnej niebanalnej kobiety. Na Krzywicką miałam chrapkę od dawien dawna. No cóż ...
Książkę czyta się świetnie. Uwielbiam u...