Ach, jaka piękna katastrofa chciałoby się westchnąć...
Pamiętam moje pierwsze spotkanie z prozą Pana Konatkowskiego i mój zachwyt: że bohater z krwi i kości, że Warszawa tak prawdziwie pokazana, że akcja wartka, intryga zawiła...
Na "Bazyliszka" czekałam z niecierpliwością ale autorowi opornie szło pisanie z i tę niemoc twórczą widać w tej książce.
Po pierwsze zniknęła stolica jako drugoplanowy bohater wcześniejszych książek i zamieniła się w okoliczne miasteczka gdzie przeniosła się większość akcji.
Nie ma też głównego bohatera który z "mięsistej" postaci zamienił się w jakiegoś papierowego manekina bez emocji i charakteru.
Może autor chciał dać do zrozumienia że wejście w trwały związek i posiadanie małego dziecka sprawia że człowiek traci pazur.
Intryga kręci się wokół tematu sekt (to ostatnio jak widać popularny temat wśród autorów kryminałów: patrz Kaja Malanowska "Mgła") i intryga właśnie to jest jedyny element który jakoś ratuje książkę (choć rozwiązanie zagadki odrobinę "trąci myszką").
Czytając tę książkę ogromnie się męczyłam i miałam wrażenie że męczył się też jej autor w trakcie pisania. Bardzo żałuję bo czekałam na tę pozycję długi czas i niestety mocno się rozczarowałam.

Ach, jaka piękna katastrofa chciałoby się westchnąć...
Pamiętam moje pierwsze spotkanie z prozą Pana Konatkowskiego i mój zachwyt: że bohater z krwi i kości, że Warszawa tak prawdziwie pokazana, że akcja wartka, intryga zawiła...
Na "Bazyliszka" czekałam z niecierpliwością ale autorowi opornie szło pisanie z i tę niemoc twórczą widać w tej książce.
Po pierwsze zniknęła...