Z panią Agnieszką Tomczyszyn miałam już do czynienia, podczas lektury „Prawa pierwszych połączeń”. Mimo mojej niechęci do literatury polskiej, książkę odebrałam bardzo pozytywnie, dlatego postanowiłam przeczytać inne jej powieści. Wybór padł na „Ezotero. Córka wiatru”, która okazała się być debiutem pani Agnieszki …

Latte nigdy nie zastanawiała się nad przyszłością. Wydawało jej się, że przeszłość kryje wystarczająco wiele tajemnic. W poszukiwaniu miłości, przyjaźni i prawdy o swojej matce i sobie natrafiała wciąż na pytania bez odpowiedzi.
Czy człowiek ma wpływ na swoją przyszłość?
Czy mogąc poznać losy bliskich osób, bohaterka zrobi to bez mrugnięcia okiem?
Czy mistyka jest nierozerwalnym elementem nowoczesnego świata?
Ta wciągająca historia z pogranicza kryminału, fantasy i powieści obyczajowej przeniesie czytelników w ezoteryczny świat matki i córki, które łączy wszystko, a jeszcze więcej dzieli i każe zastanowić się nad tym, czy świat faktycznie jest taki, jakim go widzimy? A może rozwiązanie tajemnicy znajduje się tam, gdzie najmniej się tego spodziewamy…

Przyznam szczerze, że do chwili obecnej nie wiem do końca, jak ocenić tą książkę. Z jednej strony mi się podobała, ale z drugiej strony czegoś mi w tej książce zabrakło, choć nie potrafię określić czego. „Ezotero. Córka wiatru” to taka kulminacja wielu literackich wątków, m.in.: kryminalny, obyczajowy, fantasy oraz ezoteryczny. Czy taki misz masz wszystkiego jest dobrym zabiegiem literackim? W tym przypadku nie wyszło to nawet tak źle, choć niektóre wątki powinny być według mnie lepiej dopracowane.

Autorka wykreowała ciekawych bohaterów – każdy z nich jest inny, każdy wzbudza w czytelniku inne emocje. Niektóre relacje między poszczególnymi bohaterami potoczyły się zupełnie inaczej niż w mojej wyobraźni, przez co do chwili obecnej czuję lekkie rozgoryczenie.

Książka przyciąga uwagę śliczną okładką. Oddaje ona ten magiczny i melancholijny klimat tej opowieści. Wydawnictwo MG wykonało świetną robotę.

Tak jak już na początku wspominałam, przygodę z twórczością pani Agnieszki zaczęłam od „Praw pierwszych połączeń” i mogę śmiało stwierdzić, że autorka ta, posiada cechy naprawdę dobrze zapowiadającego się pisarza. Co prawda, „Ezotero. Córka wiatru” podobała mi się znacznie mniej niż „Prawo pierwszych połączeń”, co nie oznacza jednak że ta książka była zła. Była dobra. Ale nic poza tym.

Podsumowując, „Ezotero. Córka wiatru” to zwykła, lekka opowiastka na jeden wieczór. Nie jest to jakaś wybitna historia, która wewnętrznie cię rozstroi i sprawi, że nie będziesz mógł/mogła się pozbierać przez kilka dni. Ot, taka prosta historia skierowana raczej do młodszej grupy odbiorców.

Moja ocena: 6/10


Recenzja ta znajduje się na moim blogu:

http://kochajacaksiazki.blogspot.com/2017/01/agnieszka-tomczyszyn-ezotero-corka.html

Z panią Agnieszką Tomczyszyn miałam już do czynienia, podczas lektury „Prawa pierwszych połączeń”. Mimo mojej niechęci do literatury polskiej, książkę odebrałam bardzo pozytywnie, dlatego postanowiłam przeczytać inne jej powieści. Wybór padł na „Ezotero. Córka wiatru”, która okazała się być debiutem pani Agnieszki …

Latte nigdy nie zastanawiała się nad przyszłością....