Sięgnąłem po książkę zachęcony entuzjastycznymi recenzjami innych (sporo młodszych) książkożerców i... na początku byłem rozczarowany. Niby fajni bohaterowie, niby ciekawy świat, niby intryga dobrze się zawiązywała, ale w jakiś sposób byłem nieusatysfakcjonowany. Wszystko było takie mało "krwiste" (wiem, jest to groźne zboczenie po Martinie...)
Dopiero odkrycie, że jest to po prostu młodzieżowe fantasy, znacząco poprawiło przyswajanie tekstu. I dobrze się stało, bo gdy przestałem poszukiwać wyrafinowanych konstrukcji psychologicznych u bohaterów, czy też ukrytych znaczeń ich działań świat zyskał właściwe proporcje. Co nie znaczy, że obyło się bez zaskoczeń, bo to w końcu dobrze napisana powieść.
Z technicznych spraw: dobrze narysowani bohaterowie, fajny pomysł na kształt świata i prawa nim rządzące, zwłaszcza magię. Klimat.
Główny trzon fabularny niezbyt odkrywczy, ale... Jedna rzecz mnie wkurzała - UWAGA SPOJLER - najczęściej pojawiające się zdanie w tekście: "Kelsier zachichotał." Po pierwszych kilku razach załapałem, że facet jest raczej pogodnym i radosnym rebeliantem, coś jak Han Solo, i nie ma potrzeby mi tego przypominać przy każdej okazji. Ponoć kolejne części są jeszcze lepsze...

Sięgnąłem po książkę zachęcony entuzjastycznymi recenzjami innych (sporo młodszych) książkożerców i... na początku byłem rozczarowany. Niby fajni bohaterowie, niby ciekawy świat, niby intryga dobrze się zawiązywała, ale w jakiś sposób byłem nieusatysfakcjonowany. Wszystko było takie mało "krwiste" (wiem, jest to groźne zboczenie po Martinie...)
Dopiero odkrycie, że jest to...