Dafydd to człowiek, który kiedyś się pogubił i pomimo tego, że ma ułożone życie, tak naprawdę nigdy się nie odnalazł. Mieszka wraz z żoną w Cardiff w Anglii, jest wziętym lekarzem i całkiem dobrze mu się powodzi. Jego małżeństwo należy do udanych, brakuje im jednak do szczęścia dziecka, o które usilnie się starają. Dafydd czuje się coraz bardziej sfrustrowany tym, w co zamieniło się ich życie intymne. Sytuacja staje się znacznie gorsza, kiedy do mężczyzny dociera list z dalekiego Moose Creek, miasteczka położonego na północy Kanady, gdzie Dafyyd czternaście lat wcześniej pracował jako lekarz. List napisany przez młodą dziewczynę informuje go, iż jest on ojcem bliźniąt a matką jego dzieci jest znienawidzona przez niego przełożona pielęgniarek, Sheyla. Żadne wyjaśnienia nie są w stanie sprawić, by żona uwierzyła, że Dafyyd nigdy nie uprawiał seksu z Sheylą, zwłaszcza, gdy testy DNA potwierdzają jego ojcostwo. Jego życie zaczyna się sypać. Żona ucieka w pracę, on nie może się na niczym skupić. W końcu postanawia pojechać do Moose Creek, by poznać rzekome dzieci.

Akcja książki przez większą część jest podzielona na dwa czasy. Część dzieje się w 2006 roku, część w 1992, kiedy to doktor Dafydd przyjeżdża do miasteczka uciekając przed przeszłością. Następnie akcja się wyrównuje i poznajemy dalsze losy doktora w miasteczku już w 2006 roku.
Daffyd przyjeżdża do Moose Creek jako młody, ledwie po trzydziestce, chirurg, który postanowił przez rok pełnić rolę lekarza w tutejszym szpitalu. Miasteczko jest niewielkie, biedne, a przede wszystkim panują w nim spartańskie warunki i ciężki do przeżycia klimat. Dafyyd byłby tu szczęśliwy i spokojny, gdyby nie przełożona pielęgniarek, która na każdym kroku uprzykrza mu życie. I gdyby nie pewien wieczór, kiedy Dafyyd się upił i nie był pewien co się działo, Sheyli nigdy nie udałoby się mu wmówić, że to jego dzieci.

Książka jest opowieścią o mężczyźnie, który próbuje się odnaleźć w trudnej sytuacji życiowej. Intryga, w jaką został zawikłany, świadczy o tym, że ludzie są zdolni do niesamowitych rzeczy a niektórzy, by dopiąć swego okazują się całkowicie pozbawieni sumienia. Historię Dafyyda czyta się z przyjemnością, okraszoną czasami nutką smutku. Sceneria książki ukazuje nam życie w małej mieścinie, gdzieś na końcu świata, krainę skutą lodem, gdzie ludzie żyją w ekstremalnych warunkach a każdy błąd może kosztować życie. Bohaterowie są przeciętnymi ludźmi, pełnymi wad, marzeń, ambicji. Jedyne do czego się doczepię, to małżeństwo Dafyyda i Isabel. które jest dość kiepsko zarysowane, brak w nim głębi. Całość wypada dobrze, dochodzenie Dafyyda do prawdy wciąga, życie ludzi w trudnych warunkach ciekawi. Styl autorki jest przyjemny w odbiorze a fabuła, chociaż w pewnym momencie stała się przewidywalna, to jest zdecydowanie nietuzinkowa.

Dobra powieść obyczajowa okraszona opisami dość paskudnych wypadków i obowiązków tamtejszych lekarzy, życiem na krawędzi i paskudnymi ludzkimi cechami.

Dafydd to człowiek, który kiedyś się pogubił i pomimo tego, że ma ułożone życie, tak naprawdę nigdy się nie odnalazł. Mieszka wraz z żoną w Cardiff w Anglii, jest wziętym lekarzem i całkiem dobrze mu się powodzi. Jego małżeństwo należy do udanych, brakuje im jednak do szczęścia dziecka, o które usilnie się starają. Dafydd czuje się coraz bardziej sfrustrowany tym, w co...