Santerii to tu tyle co kot napłakał. Fabuła naciągnięta do granic możliwości, nużące rozważania głównej bohaterki i mało prawdopodobne zbiegi okoliczności.

Oczywiście to tylko fikcja literacka, więc ma pełne prawo zaskoczyć nawet najbardziej nieoczekiwanym splotem zdarzeń, jednak o ile w przypadku takiego np. Cobena wypada to całkiem wiarygodnie, tak tutaj blado i abstrakcyjnie.

Na plus ciekawe zakończenie, jednak przez większość czasu po prostu wiało nudą.

Santerii to tu tyle co kot napłakał. Fabuła naciągnięta do granic możliwości, nużące rozważania głównej bohaterki i mało prawdopodobne zbiegi okoliczności.

Oczywiście to tylko fikcja literacka, więc ma pełne prawo zaskoczyć nawet najbardziej nieoczekiwanym splotem zdarzeń, jednak o ile w przypadku takiego np. Cobena wypada to całkiem wiarygodnie, tak tutaj blado i...

Książka z super zapowiadającą się historią. Pełna retrospekcji, które równie wiele wyjaśniają i ostatecznie spotykają się z zakończeniem opowieści w jednym miejscu. Jednak to, kto stał się kim dla kogo... no zaskoczyło mnie, ale jakoś tak "brazylijskim serialem" trąciło.
Niemniej jednak akcja jest dynamiczna i trzyma w napięciu, a ja tak lubię :)
Polecam

Książka z super zapowiadającą się historią. Pełna retrospekcji, które równie wiele wyjaśniają i ostatecznie spotykają się z zakończeniem opowieści w jednym miejscu. Jednak to, kto stał się kim dla kogo... no zaskoczyło mnie, ale jakoś tak "brazylijskim serialem" trąciło.
Niemniej jednak akcja jest dynamiczna i trzyma w napięciu, a ja tak lubię :)
Polecam

Kitty Sewell nie jest doświadczoną pisarką. Pochodząca ze Szwecji psychoterapeutka zadebiutowała wydanym w 2008 roku thrillerem obyczajowym "Lodowa pułapka", a "Ślad krwi" to zaledwie druga powieść w jej karierze. Utrzymana jest ona jednak w klimacie literackiego debiutu autorki - w obu pozycjach głównym motorem napędzającym fabułę jest tajemnica sprzed lat i motyw poszukiwań, które zupełnie zmieniają losy bohaterów.

Madeleine Frank, córka kubańskiej santery, wyznawczyni egzotycznego kultu, i wiecznie nieobecnego, zajętego światową karierą ekscentrycznego artysty nie miała łatwego życia. W wieku 16 lat zaszła w ciążę, jednak córkę oddała na wychowanie matce, usuwając się w cień i godząc się z faktem, że już zawsze pozostanie dla małej "siostrą". Gdy u Rosarii zostaje zdiagnozowana psychoza, a Madeleine zostaje zmuszona do oddania córki do adopcji, skończył się dla niej beztroski czas dzieciństwa. Odcięła się od rodziców z mocnym postanowieniem, że któregoś dnia odnajdzie małą Mikaelę. Tak się jednak nie stało, a Madeleine i jej mąż pozostali bezdzietni - mimo to cieszyli się sobą, wiodąc spokojne życie na barce w egzotycznym Key West. Do czasu - gdy Forrest ginie podczas szalejącego na wyspie huraganu, kobieta postanawia zmienić swoje życie.
Po latach w gabinecie Madeleine, teraz wziętej psychoterapeutki, zjawia się Rachel Locklear. Kobieta jest byłą prostytutką, ofiarą przemocy domowej, przepełnioną gniewem i nienawiścią. Wiedziona dziwnym przeczuciem kobieta odkrywa, że jej nowa pacjentka urodziła się dokładnie tego samego dnia, co jej nigdy nieodnaleziona córka...

Powieść Sewell jest bardzo nierówna - chwilami akcja toczy się niezwykle wartko - kolejne wydarzenia coraz bardziej intrygują i wciągają czytelnika - by po chwili zupełnie zwolnić i przez kolejne kilkanaście stron ciągnąć się jak guma. Retrospekcje, które autorka sprawnie wplotła w akcję powieści, dodają jej jednak nieco płynności.
Przyznam, że tytuł nieco mnie zmylił - spodziewałam się raczej kryminału i rozlewu krwi niż książki obyczajowej z lekką domieszką thrillera. Ale nie zawiodłam się. "Ślad krwi" to niewątpliwie książka napisana z pomysłem - choć odnoszę wrażenie, że autorce brakuje jeszcze nieco wprawy w posługiwaniu się piórem i nie do końca wykorzystała ona potencjał drzemiący w wymyślonej przez nią historii... Niemniej jednak powieść ta umiliła mi wakacyjne popołudnia. I choć styl, jakim posługuje się Sewell może nie porywa, to czasami naprawdę ciężko było mi się od jej książki oderwać. Chętnie sięgnę zatem po kolejną pozycję w dorobku Kitty Sewell, jeżeli oczywiście takowa kiedyś się pojawi.

Kitty Sewell nie jest doświadczoną pisarką. Pochodząca ze Szwecji psychoterapeutka zadebiutowała wydanym w 2008 roku thrillerem obyczajowym "Lodowa pułapka", a "Ślad krwi" to zaledwie druga powieść w jej karierze. Utrzymana jest ona jednak w klimacie literackiego debiutu autorki - w obu pozycjach głównym motorem napędzającym fabułę jest tajemnica sprzed lat i motyw...

Madeleine pracuje jako psychoterapeutka. Pewnego dnia zgłasza się do niej młoda kobieta - Rachel, która jest maltretowana przez swojego męża. Madelenine podejrzewa, że ta dziewczyna jest jej córką, którą kiedyś oddała do adopcji...

Książka dosyć długo się rozkręca. Początkowe strony są nudne, jednak później już nie można się oderwać. Książka jest ciekawa, miejscami zaskakująca, ale z drugiej strony trochę brakuje w niej akcji.

Madeleine pracuje jako psychoterapeutka. Pewnego dnia zgłasza się do niej młoda kobieta - Rachel, która jest maltretowana przez swojego męża. Madelenine podejrzewa, że ta dziewczyna jest jej córką, którą kiedyś oddała do adopcji...

Książka dosyć długo się rozkręca. Początkowe strony są nudne, jednak później już nie można się oderwać. Książka jest ciekawa, miejscami...

Ciekawa historia i bohaterowie. Fabuła pełna intryg, brutalności i niewyjaśnionych historii z przeszłości. Książkę mogę uznać za ciekawa, ale nie wywarła na mnie piorunującego wrażenia.

Ciekawa historia i bohaterowie. Fabuła pełna intryg, brutalności i niewyjaśnionych historii z przeszłości. Książkę mogę uznać za ciekawa, ale nie wywarła na mnie piorunującego wrażenia.

Książka bardzo fajna, ciężko się oderwać.

Okładka fatalna, w innych wersjach jezykowych okładki duzo lepsze, człowiek ma wrażenie, że krew się będzie w książce lała strumieniami.
Tymczasem wcale tak nie jest i dobrze.

Książka opowiada historie Madelaine, psychoterapeutki. Pewnego dnia zgłasza się na terapie nowa pacjentka Rachel.
Od pierwszego spotkania Rachel testuje wytrzymałość terapeutki, opowiada o swojej szokującej przeszłości, na każdym kroku okazuje jej wrogość. Madelaine spodziewa się, że Rachel zrezygnuje z terapii, tymczasem ona regularnie pojawia się w wyznaczonych terminach, mimo, że terapia nie przynosi żadnych rezultatów. Rachel zataja fakty ze swojej przeszłości, unika odpowiedzi na niektóre pytania. Podczas jednej z sesji przez przypadek Madelaine dowiaduje sie, że Rachel skłamała na temat swojego wieku, odkrywa, że urodziła się tego samego dnia, co jej oddana do adopcji córka. Od tego momentu Madelaine stara się odkryć kim jest tajemnicza pacjentka i po co zgłosiła się na terapię...

Książka bardzo ciekawa. Fajne dialogi. Warta przeczytania.

Książka bardzo fajna, ciężko się oderwać.

Okładka fatalna, w innych wersjach jezykowych okładki duzo lepsze, człowiek ma wrażenie, że krew się będzie w książce lała strumieniami.
Tymczasem wcale tak nie jest i dobrze.

Książka opowiada historie Madelaine, psychoterapeutki. Pewnego dnia zgłasza się na terapie nowa pacjentka Rachel.
Od pierwszego spotkania Rachel testuje...

Swietna książka

Swietna książka

Fabuła trochę przekombinowana i nieprawdopodobna,ale całość wciąga. I o to chodzi w dobrym czytadle.

Fabuła trochę przekombinowana i nieprawdopodobna,ale całość wciąga. I o to chodzi w dobrym czytadle.

Początek książki może nie zachwycał. Brnąc ku końcowi nie potrafiłam się oprzeć jak najszybszemu przeczytaniu książki do końca. Serce waliło mi jak młotem.! Polecam serdecznie. Coś całkiem nowego dla mnie.

Początek książki może nie zachwycał. Brnąc ku końcowi nie potrafiłam się oprzeć jak najszybszemu przeczytaniu książki do końca. Serce waliło mi jak młotem.! Polecam serdecznie. Coś całkiem nowego dla mnie.

Nie ma wstydu, przyzwoity kryminał do przeczytania w wolny wieczór.

Nie ma wstydu, przyzwoity kryminał do przeczytania w wolny wieczór.