Jako nastolatka raczej unikałam literatury dziewczęcej. Nie przeczytałam "Ani z Zielonego Wzgórza". Nie sięgałam po Siesicką i Musierewiczową. Nie płakałam nad Stefcią Rudecką. Wolałam Szklarskiego, Nienackiego, Wernica, Maya. Podobała mi się Chmielewska, Tereska i Okrętka miały swoje dziewczęce problemy, ale miały przede wszystkim Przygody. Kiedy moje koleżanki zaczytywały się w Harlekinach, ja odkrywałam kryminały, fantastykę i literaturę grozy. Te braki nadrabiam dzisiaj czytając lektury córek. "Hopeless" jest książką, którą młodsza bardzo chciała mieć. Przeczytała i stwierdziła, że jest super. Dobrałam się do niej zaraz po córce i muszę przyznać, że to całkiem niezła pozycja. Początkowo trochę mnie irytowały te wszystkie "motylki w brzuchu", ale przypomniałam sobie moje młode lata i doszłam do wniosku, iż to właśnie podoba się nastolatkom. A w książce pociągała mnie też tajemnica, którą sygnalizują już pierwsze strony. I choć od pewnego momentu domyśliłam się, jak mroczna ona jest, byłam ciekawa, czy się nie mylę i jak potoczą się losy bohaterów. I tak sobie myślę, że gdyby podobne książki w czasach mojej młodości zaliczano do literatury młodzieżowej, znacznie chętniej sięgałabym po "dziewczyńskie" książki.

Jako nastolatka raczej unikałam literatury dziewczęcej. Nie przeczytałam "Ani z Zielonego Wzgórza". Nie sięgałam po Siesicką i Musierewiczową. Nie płakałam nad Stefcią Rudecką. Wolałam Szklarskiego, Nienackiego, Wernica, Maya. Podobała mi się Chmielewska, Tereska i Okrętka miały swoje dziewczęce problemy, ale miały przede wszystkim Przygody. Kiedy moje koleżanki zaczytywały...