Przed chwilą wróciłem z niezwykłej podróży, w której wraz z towarzyszącym mi kosmicznym wędrowcem podziwiałem przeróżne wytwory futurologicznych myśli. Nieźle się przy tym bawiłem, gdyż przemierzając międzyplanetarne przestrzenie byłem wielokrotnie atakowany przez pełne humoru i błyskotliwe opowieści. Zanurzając się w oceanie mądrości miałem wrażenie, że Wszechświat przestaje być obcy a jednocześnie jest tak pełen absurdów. Ale żeby poznać kosmos to trzeba właśnie zanurkować w niego nie patrząc na to, czy nasze przygody będą miały charakter nieprawdopodobnych przypadków czy też może stworzą podwaliny pod nowe rodzaje wiedzy. Trzeba chłonąć to tak, jak zostało wykreowane przez jednego z naszych najlepszych fantastów jakim jest Stanisław Lem. I nic nas nie powinno zadziwić, bo w końcu przed naszymi oczami roztacza się nieskończona wyobraźnia tego pisarza.

"Dzienniki gwiazdowe" to wyprawa do miejsc, których granicą poznania są jedynie możliwości ludzkiej fantazji. To eksperyment z doskonałością poruszający aspekt etyczny bioinżynierii. Nawet traktat filozoficzny byłby dobrym określeniem tego, co pokazując kondycję ludzkości obnaża jej wady i zalety. Stanisław Lem porusza sprawy ostateczne i dylematy których nie można rozwiązać. Manipuluje tysiącem idei poprzez nowe dogmaty i twierdzenia, których sensu nie warto podważać. Towarzyszący mu głód wiedzy pcha go do zajmowania się technologiami niedostępnymi umysłom przeciętnych ludzi. To wszystko ma swój cel jakim jest pobudzenie czytelników do abstrakcyjnego myślenia. A ja, w tym często niesamowitym galimatiasie pokazanym z dużą dozą humoru marzę o tym, aby tak wielki bajarz jakim jest Lem, poddawał mojej ocenie swój wizjonerski świat.

Zapewniam Was, że z Ijonem Tichym nie będziecie się nudzić. A jeśli nawet się zanudzicie to tylko na śmierć, wpadając z nim razem w pętlę czasu. Ten kosmiczny obieżyświat pokaże Wam odległe światy, gdzie przy wtórze niczym nieskrępowanego słowotwórstwa Lema dowiecie się, co oznacza odwaga pośród nieobliczalnych cybernetycznych stworów. Na tyle nieprawdopodobne historie może opowiadać jedynie ulubieniec odległych cywilizacji, który jest tak bardzo żartobliwym towarzyszem podróży, że w pewnych momentach uważam go za wyśmienitego komika. Jednak nie tylko przednia zabawa jest mottem naszego gwiezdnego wagabundy. Kiedy tylko sytuacja tego wymaga, zamienia się w pośrednika naszych ziemskich niedoskonałych umysłów z wszechpotężnymi mózgami nadzwyczaj rozwiniętych cywilizacji.

Stanisław Lem pisząc "Dzienniki gwiazdowe" wykazał wiele odwagi aby sprowadzić na manowce komunistyczną cenzurę. Pod płaszczykiem ułomności kapitalizmu zachodnich demokracji przedstawił ogromne wady komunizmu w którym przyszło mu tworzyć. Wykreował świadomość lepszego życia pokazując absurdy demokracji ludowej. Osobiście zaimponował mi bardzo poruszeniem tematyki wiary w siły wyższe oraz próby przewyższenia praw natury. Wierzę, że dzięki takim futurologom, których wielu teorii nie naruszył dotąd ząb czasu, możemy dowiedzieć się czegoś o nas samych, o ludziach, potencjalnych zdobywcach kosmosu.

Przed chwilą wróciłem z niezwykłej podróży, w której wraz z towarzyszącym mi kosmicznym wędrowcem podziwiałem przeróżne wytwory futurologicznych myśli. Nieźle się przy tym bawiłem, gdyż przemierzając międzyplanetarne przestrzenie byłem wielokrotnie atakowany przez pełne humoru i błyskotliwe opowieści. Zanurzając się w oceanie mądrości miałem wrażenie, że Wszechświat...