Aż trudno uwierzyć, że autorka ma za sobą tak niewielki dorobek literacki, czytając "Zapłatę" odnosi się wrażenie, że wyszła spod pióra bardzo doświadczonego autora, który "zjadł zęby" na pisaniu kryminałów.
Wspaniały styl, klarowny, nie zaśmiecony zapychaczami, których wielu autorów używa tylko po to, by zwiększyć objętość powieści. Autorka zdecydowanie poszła w jakość słowa, a nie w ilość.
Bardzo podobał mi się pomysł na bohaterów, Małgorzata Rogala złamała stereotyp pary detektywów, żaden z nich nie jest alkoholikiem, ani nawet byłym alkoholikiem, nie "kurzy" fajek, odpalając jedną od drugiej, nie chodzi spocony, roztargany i nie ma zdolności czytania w myślach innych ludzi. Zarówno bohaterowie główni, jak i drugoplanowi są przeciętnymi ludźmi, takimi jakich każdego dnia mijamy na ulicy, bądź jeździmy z nimi autobusami. Z tego też powodu zaakceptowałam wątek, który początkowo nieco mnie zniesmaczył.
W momencie, gdy prowadzący sprawę o morderstwo wplątuje się w romans z jedną z podejrzanych, poczułam lekki dyskomfort, pojawiła się u mnie obawa, że będzie zbyt słodko. Otóż nie. Autorka tak sprawnie poprowadziła akcję, że szybko pomyślałam: "to możliwe, przecież glina też człowiek, w dodatku facet". M. Rogala tak zwyczajnie go potraktowała, że uwierzyłam we wszystko, co napisała (a na szczęście nie pisała o jego wielkiej klacie, szerokich ramionach, namiętnych ustach, ani o żadnych innych, banalnych cechach)
Sama fabuła skonstruowana misternie i tak przebiegle, że co kilka stron czułam się wyprowadzone w pole. Chyba wszystkich po kolei bohaterów podejrzewałam, ze to właśnie oni są mordercami, kilka razy byłam absolutnie pewna swojego wyboru, by po chwili przekonać się, że jestem w błędzie. Doszło do tego, że zaczęłam podejrzewać o to samych gliniarzy.
Muszę przyznać, że absolutnie zaskoczyła mnie ta pozycja, mnie, która nie przepada za kryminałami, jedyna rzecz do której mogę się przyczepić to to, ze w ogóle nie mam się do czego przyczepić.

Aż trudno uwierzyć, że autorka ma za sobą tak niewielki dorobek literacki, czytając "Zapłatę" odnosi się wrażenie, że wyszła spod pióra bardzo doświadczonego autora, który "zjadł zęby" na pisaniu kryminałów.
Wspaniały styl, klarowny, nie zaśmiecony zapychaczami, których wielu autorów używa tylko po to, by zwiększyć objętość powieści. Autorka zdecydowanie poszła w jakość...