Ciekawy temat ,czas, historia a jednak czegoś mi brakowało w tej książce. Lubię czytać książki przedstawiajce różnorodne zwyczaje, kulturę innych krajów , dodatkowo jest też tu walka o wpływy w światku przestępczym , ale mimo tylu wątków czuję lekki niedosyt. Chętnie siegnę po inne książki Mingmei Yip, być może w innej znajdę to coś co mnie zachwyci :)

Ciekawy temat ,czas, historia a jednak czegoś mi brakowało w tej książce. Lubię czytać książki przedstawiajce różnorodne zwyczaje, kulturę innych krajów , dodatkowo jest też tu walka o wpływy w światku przestępczym , ale mimo tylu wątków czuję lekki niedosyt. Chętnie siegnę po inne książki Mingmei Yip, być może w innej znajdę to coś co mnie zachwyci :)

Książka jest opowieścią młodej dziewczyny, która przeżyła naprawdę wiele, mimo to nadal ma w sobie wiarę.
Nie jest to historia przepełniona akcją i rozlewem krwi, choć często się o tym wspomina.
Fabuła jest bardzo powolna oraz nie wciąga czytelnika. Mimo to udało mi się dotrzeć do końca. Poznałam zakończenie jakie odnalazła bohaterka.

Książka jest opowieścią młodej dziewczyny, która przeżyła naprawdę wiele, mimo to nadal ma w sobie wiarę.
Nie jest to historia przepełniona akcją i rozlewem krwi, choć często się o tym wspomina.
Fabuła jest bardzo powolna oraz nie wciąga czytelnika. Mimo to udało mi się dotrzeć do końca. Poznałam zakończenie jakie odnalazła bohaterka.

Czytając powieść Mingmei Yip - moje pierwsze spotkanie z tą autorką - towarzyszyły mi różne odczucia. Z początku byłam ogromnie zaciekawiona, więc z ochotą zabrałam się do lektury. Zachwyciłam się subtelnym językiem autorki, niezwykłym klimatem i wplatanymi w historię fragmentami poezji. Z czasem zaczął mnie nieco irytować infantylny styl narracji, częste powtórzenia. Mimo wszystko opowieść mnie wciągnęła i nawet polubiłam niektórych bohaterów. Powieść wciąż momentami mnie irytowała, ale byłam ciekawa, jak się skończy i wciąż podobał mi się specyficzny klimat oraz fragmenty poezji.
Ogólnie rzecz biorąc czytało się przyjemnie, szybko, a mankamenty nie były aż tak rażące, żeby nie można było przymknąć na nie oko i po prostu cieszyć się lekturą.

Czytając powieść Mingmei Yip - moje pierwsze spotkanie z tą autorką - towarzyszyły mi różne odczucia. Z początku byłam ogromnie zaciekawiona, więc z ochotą zabrałam się do lektury. Zachwyciłam się subtelnym językiem autorki, niezwykłym klimatem i wplatanymi w historię fragmentami poezji. Z czasem zaczął mnie nieco irytować infantylny styl narracji, częste powtórzenia. Mimo...

Camilla nigdy nie miała prostego życia. Piękna, mądra i wyszkolona na szpiega dziewczyna w tak młodym wieku doświadczyła tylu rzeczy, z którymi wiele z nas nie ma nigdy styczności.

„Ruszaj naprzód
Nie znaj strachu.”

Szanghaj kryje wiele tajemnic, tak jak i wiele mafiozów. A Camilla podlega jednemu z nich. I aby spełnić jego żądania musi wkraść się w ramiona jego największego wroga. W tym czasie poznaje jego ochroniarza, jak i syna, których obdarowuje wielką miłością, której miała się wystrzegać i zachodzi w ciążę. Jednakże po rozwiązaniu akcji znikają wszyscy na których dziewczynie zależy. Tym razem musi się ukrywać i odnaleźć tych, których kocha. A w czasie tej podróży nie jedno się wydarzy…

Powiew wschodniej kultury, która jak zawsze jest fascynująca. Połączone z akcją i romansem… Polecam!

Camilla nigdy nie miała prostego życia. Piękna, mądra i wyszkolona na szpiega dziewczyna w tak młodym wieku doświadczyła tylu rzeczy, z którymi wiele z nas nie ma nigdy styczności.

„Ruszaj naprzód
Nie znaj strachu.”

Szanghaj kryje wiele tajemnic, tak jak i wiele mafiozów. A Camilla podlega jednemu z nich. I aby spełnić jego żądania musi wkraść się w ramiona jego...

To, że zabrałam się za tę książkę świadczy tylko o tym, że jednak jestem masochistką. Ostatecznie jej treść jest kontynuacją losów bohaterów przedstawionych w "Uwodzicielce", więc miałam pojęcie co mnie czeka, a jednak. Utwierdziłam się zatem w jednym, że więcej do żadnej książki Autorki nie sięgnę, bo to dla mnie strata czasu. Nie ten styl, nie ta treść.
Przede wszystkim nie odpowiada mi to, w jaki sposób są wykreowani bohaterowie, przypominający postaci z japońskich kreskówek. Do tego główna bohaterka jest pod każdym względem 'naj'. I pojawia się ten sam problem z dialogami co w "Uwodzicielce", czyli są zbyt odrealnione, zahaczające o fantasy, baśń. Zresztą tak jak całość, pisane nieco poetycko, a co za tym idzie, czasem odbierałam je nawet jako twór nieco infantylny.

Książki Mingmei Yip będą mi się kojarzyć z japońskimi filmami, w których bohaterowie walcząc o honor wdają się w potyczki, podczas których unoszą się lekko nad ziemią i wykonują karkołomne motywy taneczne z biała bronią w ręku. Nie powiem, czasami spojrzę przychylnym okiem na tego typu filmy, ale już podobna w treści książka zupełnie mnie nie oczaruje.

To, że zabrałam się za tę książkę świadczy tylko o tym, że jednak jestem masochistką. Ostatecznie jej treść jest kontynuacją losów bohaterów przedstawionych w "Uwodzicielce", więc miałam pojęcie co mnie czeka, a jednak. Utwierdziłam się zatem w jednym, że więcej do żadnej książki Autorki nie sięgnę, bo to dla mnie strata czasu. Nie ten styl, nie ta treść.
Przede wszystkim...

Czyta się szybko i przyjemnie. Nie jest to zbyt wymagająca lektura. Ot powiastka.

Czyta się szybko i przyjemnie. Nie jest to zbyt wymagająca lektura. Ot powiastka.

Całkiem zgrabna opowieść. Ta mi się podobała, mimo, że poprzednia książka tej pisarki "Pieśń Jedwabnego szlaku" niezbyt przypadłą mi do gustu.

Całkiem zgrabna opowieść. Ta mi się podobała, mimo, że poprzednia książka tej pisarki "Pieśń Jedwabnego szlaku" niezbyt przypadłą mi do gustu.

„(…) Mogłam tylko płynąć z prądem. Miałam nadzieję, że gdy nadejdzie właściwy moment, poszybuję ku dziewięciu kręgom nieba jak ukryty smok.”

Długo zbierałam się do napisania tej recenzji. Dlatego będzie krótko i na temat. „Dziewięć kręgów nieba” to kontynuacja losów Camilli, Cień oraz Tęczy Chang o, których można było wcześniej przeczytać na kartach „Uwodzicielek”.

Dwudziestoletnia Camilla nie miała łatwego życia, w wieku czterech lat została sierotą, następnie trafiła do sierocińca, w którym dzieci były m.in. głodzone, poniżane, co słabsze trafiały do „umieralni” tam powoli konały, inne tak jak w przypadku Camilli były sprzedawane (adoptowane) uczone kradzieży, prostytucji czy szpiegostwa. Kobieta prowadziła podwójne życie z jednej strony była znana jako Ptaszyna Niebiańskiego Śpiewu bardzo utalentowana szanghajska piosenkarka, a z drugiej była szpiegiem mocno powiązanym ze światem mafii. Rozpętała wojnę gangów, podczas strzelaniny zostaje zabity Mistrz Lung szef jednej z mafii, a także kochanek Camilli. Kobieta według szefa policji zostaje podejrzana o związek ze strzelaniną, dlatego też wyjeżdża do Hongkongu i tam ukrywa się przez kilka miesięcy. Jednakże w Szanghaju ma kilka niedokończonych spraw, dlatego wraca tam ze zmienionymi danymi personalnymi i wyglądem. Camilla potrafiła tłumić własne emocje, oczarowywać oraz rozkochiwać w sobie mężczyznę, jakby tego było mało była bardzo „kochliwa”, bowiem kochała dwóch mężczyzn jednocześnie.

Tak naprawdę to mam niewiele do powiedzenia na temat tej książki. Czy mi się podobała? Z przykrością muszę napisać, że książka w żadnym stopniu mnie nie wciągnęła w swoją historię. Przeczytałam do końca jedynie dlatego, że w ogóle ją zaczęłam.

Styl jakim posługuje się autorka przypominał mi dialogi dzieci w podstawówce. Poważnie! Nie mogłam znieść narcyzmu głównej bohaterki, bo wiadomo jestem najpiękniejsza, najbardziej utalentowana, najmądrzejsza, najsłynniejsza szansonistka w całym kraju, najlepiej w całym Szanghaju rzucam nożami i w ogóle wszystko robię naj… Fabuła do przewidzenia, kiedy czytałam książkę dosłownie usypiałam. Moim zdaniem jest wiele zbędnych opisów, autorka czasami kilka razy powtarza jedno i to samo. Czytelnik raczej jest w stanie pojąć i zapamiętać jeden fakt, który został opisany na początku prawda? W książce pojawiają się sztuczne, czasami infantylne dialogi, które męczyły mnie niemiłosiernie.

Niewątpliwie dużym plusem (jedynym plusem) w książce były przytoczone chińskie przysłowia m.in.:

„Pięćset wcieleń patrzenia na siebie, by tylko otrzeć się ramionami na tym padole łez!”
„Mąż i żona są jak ptaki w lesie, gdy nadchodzi katastrofa, rozlatują się w różne strony.”
„Kiedy wieje wiatr, stawiaj wszystkie żagle.”
„Miecz godzien bohatera dla herosa godnego piękności.”

Oprawa graficzna także nie wywarła na mnie większego wrażenia. Po opisie sądziłam, że będzie to jednak pasjonująca lektura. Niestety pomyliłam się. Wiecie co było najlepsze w tej książce? Epilog, w dodatku tylko dlatego, iż wiedziałam, że lekturę skończyłam – zmęczyłam, że to koniec i że mogę zabrać się za kolejną - bardziej wartościową książkę. Mingmei Yip z pewnością nie trafi na listę moich ulubionych autorek. Jeśli macie ochotę, to sięgnijcie po książkę, bowiem ilu ludzi tyle opinii, być może wam przypadnie do gustu.

„(…) Mogłam tylko płynąć z prądem. Miałam nadzieję, że gdy nadejdzie właściwy moment, poszybuję ku dziewięciu kręgom nieba jak ukryty smok.”

Długo zbierałam się do napisania tej recenzji. Dlatego będzie krótko i na temat. „Dziewięć kręgów nieba” to kontynuacja losów Camilli, Cień oraz Tęczy Chang o, których można było wcześniej przeczytać na kartach...