Powieść owiana aurą legendy. W końcu kupiłem jakiś stary egzemplarz, dzisiaj liczący ponad 50 lat. Kupiłem i kilka la temu przeczytałem. Oczywiście książki nie zaliczyłem jednym haustem. Przy okazji musiałem "zapijać" czymś bardziej rozwodnionym. ale było warto. Po pierwsze temat. Po drugie konstrukcja prowadzenia fabuły i przebijająca z powieści, wraz z każdą przeczytaną stroną, zapowiadana w pierwszym zdaniu powieści beznadzieja: "Drogi i nocy nie było końca...", czy nuda i banalizacja śmierci: "Śmierć już jest nudna..."

Książka raczej dla osób, które uważają, że są tematy, których strofami lirycznymi nie da się opowiedzieć. Po prostu nie da.

Powieść owiana aurą legendy. W końcu kupiłem jakiś stary egzemplarz, dzisiaj liczący ponad 50 lat. Kupiłem i kilka la temu przeczytałem. Oczywiście książki nie zaliczyłem jednym haustem. Przy okazji musiałem "zapijać" czymś bardziej rozwodnionym. ale było warto. Po pierwsze temat. Po drugie konstrukcja prowadzenia fabuły i przebijająca z powieści, wraz z każdą przeczytaną...

Trudno mi ocenić tę książkę. Na początku nie mogłam sobie z nią poradzić. Co to za słownictwo? To jakaś gwara, skróty myślowe? Nic mi nie pasowało... Nie mówiąc już o tym, że dopiero za połową książki zorientowałam się, że raz akcja dzieje się w jednym czasie, a za chwilę (bez żadnej informacji!) kiedy indziej... Chciałam nawet już ją sobie darować..., ale wtedy zaczęła mi się klarować.
Czyżby opowieść o wojnie powinna być taka jak ona sama? Chaotyczna, dezorientująca... Jeżeli tak, to powieść dobrze oddaje te cechy.

Trudno mi ocenić tę książkę. Na początku nie mogłam sobie z nią poradzić. Co to za słownictwo? To jakaś gwara, skróty myślowe? Nic mi nie pasowało... Nie mówiąc już o tym, że dopiero za połową książki zorientowałam się, że raz akcja dzieje się w jednym czasie, a za chwilę (bez żadnej informacji!) kiedy indziej... Chciałam nawet już ją sobie darować..., ale wtedy zaczęła mi...

Dobra. Świetnie przemieszane pociski, stal i krew ze zwierzęcoroślinnością przywodzącą na myśl coś kruchego i subtelnego.

Dobra. Świetnie przemieszane pociski, stal i krew ze zwierzęcoroślinnością przywodzącą na myśl coś kruchego i subtelnego.

Nie dobrnęłam do końca. Zbyt wyczerpująca jest ta chaotyczność połączona ze specyficznym językiem i dynamiką.

Nie dobrnęłam do końca. Zbyt wyczerpująca jest ta chaotyczność połączona ze specyficznym językiem i dynamiką.

Książka Leopolda Buczkowskiego " Czarny potok" na początku wydaje się bardzo dziwna. Czytelnik przyzwyczajony do linearnego porządku zdarzeń może być zakłopotany sytuacją narracyjną w utworze. Wiem to z autopsji. Mimo to serdecznie polecam tę książkę, ze względu na żywioł dialogu i postaci Ks. Bańczyckiego i Ksawery

Książka Leopolda Buczkowskiego " Czarny potok" na początku wydaje się bardzo dziwna. Czytelnik przyzwyczajony do linearnego porządku zdarzeń może być zakłopotany sytuacją narracyjną w utworze. Wiem to z autopsji. Mimo to serdecznie polecam tę książkę, ze względu na żywioł dialogu i postaci Ks. Bańczyckiego i Ksawery

Trudna, chaotyczna, niezrozumiała; jak na powieść eksperymentalną przystało. Za to angażująca i nawiązująca bolesną więź czytelnika z bohaterami. Było warto.

Trudna, chaotyczna, niezrozumiała; jak na powieść eksperymentalną przystało. Za to angażująca i nawiązująca bolesną więź czytelnika z bohaterami. Było warto.

Jak pisać, gdy świat się zawalił?
„Czarny potok” to jedna z możliwych odpowiedzi. Rwana, zapętlona, rozkrzaczona, podszyta strachem i beznadzieją, umieszczająca czytelnika w samym środku chaosu i grozy wojennej pożogi.
Bo bezpowrotny upadek porządku świata można oddać na przykład (albo wyłącznie) poprzez rozpad powieściowej struktury. A jeśli zabieg ten okrasi się fantastycznym językiem, łączącym gwarowe naleciałości z konsekwentnymi neologizmami, otrzymany rezultat nie musi się wcale plasować tak daleko od arcydzieła. Szczególnie jeśli jest zarazem traktatem moralnym.

Jak pisać, gdy świat się zawalił?
„Czarny potok” to jedna z możliwych odpowiedzi. Rwana, zapętlona, rozkrzaczona, podszyta strachem i beznadzieją, umieszczająca czytelnika w samym środku chaosu i grozy wojennej pożogi.
Bo bezpowrotny upadek porządku świata można oddać na przykład (albo wyłącznie) poprzez rozpad powieściowej struktury. A jeśli zabieg ten okrasi się...

Zdumiewająca, straszna i fascynująca książka-eksperyment, która wymaga sporego wysiłku.
Ale oddaje po stokroć w emocjach, które przesączają się zza jej kartek.

Zdumiewająca, straszna i fascynująca książka-eksperyment, która wymaga sporego wysiłku.
Ale oddaje po stokroć w emocjach, które przesączają się zza jej kartek.

Pięknie chaotyczna. Zarówno narracyjnie, jak i językowo. Przeczytałem w jeden dzień, nie mogąc się od niej oderwać.

Pięknie chaotyczna. Zarówno narracyjnie, jak i językowo. Przeczytałem w jeden dzień, nie mogąc się od niej oderwać.

Powiem tyle. Książka w pewnych momentach mnie ciekawiła, ale czasem zastanawiałam się czy język, którym książka została napisana, został specjalnie zmodyfikowany czy był on naturalnie tak ubogi. Niekiedy ciężko było się połapać o co autorowi chodzi.

Powiem tyle. Książka w pewnych momentach mnie ciekawiła, ale czasem zastanawiałam się czy język, którym książka została napisana, został specjalnie zmodyfikowany czy był on naturalnie tak ubogi. Niekiedy ciężko było się połapać o co autorowi chodzi.