Zaczynało się fajnie, zapowiadało nieźle.. Na początku czytałam z przyjemnością. Niestety tylko na początku. Jak można pisać, że "wiem, że tylko nudne kobiety mają porządek w domu"? Generalnie jak można pisać z taką złośliwością? Pewnie jakby książkę opisał tylko pan Terlikowski, byłaby lepsza. On jednak też miał kilka niezbyt fajnych tekstów (dlaczego przeprasza ludzi niewierzących za to, że chodzi na mszę i że o tym pisze??). Rozumiem, że ludzie dają im czasem popalić i dokuczają ze względu na ich wielodzietność, spodziewałam się jednak fajnej ciepłej książki opisującej trudne i piękne chwile w tak dużej rodzince. Dostałam trochę kiepskiej ironii, narzekania i tłumaczenia się. Nie wątpię, że Terlikowscy stanowią fajną rodzinkę.. książki jednak niestety polecić nie mogę.

Zaczynało się fajnie, zapowiadało nieźle.. Na początku czytałam z przyjemnością. Niestety tylko na początku. Jak można pisać, że "wiem, że tylko nudne kobiety mają porządek w domu"? Generalnie jak można pisać z taką złośliwością? Pewnie jakby książkę opisał tylko pan Terlikowski, byłaby lepsza. On jednak też miał kilka niezbyt fajnych tekstów (dlaczego przeprasza ludzi...

Generalnie, to sam Terlik mnie wkurza. Ważniak, mądrala do tego piekłem straszy. Dokładając do tego 5 dzieci, można pomyśleć, że poprostu konserwatywny fanatyk, faszysta, straszna sprawa, biedne dzieci. Jednak jest coś takiego w tych wypowiedziach, w całej książce, że wierze mu, że kupuje jego historię.
Jedno dziecko, to porażka. Totalna. Czasami może być tak. Człowiek se żyje, znajduje se kogoś, ten ktoś jego niechce, bo ten ktoś, kto tam znalazł tą drugą osobę sam siebie niechce, ale nie zawijając. Trach. Dziecko w drodzę! Wow! Super! Wspaniale! Ja pier... Ok, trzeba żyć. Później się rodzi, pieluchy, drze japę i tylko jedno - kiedy urośnie. Nie ma co się oszukiwać, człowiek dąży do wygody. Wiem co mówię nie ma prawa jazdy i od roku mam w miarę normalną robotę. Więc jak sobie położe tą swoją dość żałosną perspektywę, to tak jedno się pcha do łba - Terlikowscy, to bohaterzy naszych czasów. W tym kraju, w tym klimacie mieć tyle dzieciaków. Pełny szacunek i podziw. Polecam. Książka daje do myślenia.

Generalnie, to sam Terlik mnie wkurza. Ważniak, mądrala do tego piekłem straszy. Dokładając do tego 5 dzieci, można pomyśleć, że poprostu konserwatywny fanatyk, faszysta, straszna sprawa, biedne dzieci. Jednak jest coś takiego w tych wypowiedziach, w całej książce, że wierze mu, że kupuje jego historię.
Jedno dziecko, to porażka. Totalna. Czasami może być tak. Człowiek se...

Państwo Terlikowscy wzbudzają zawsze duże poruszenie (a zwłaszcza Pan Tomasz). Otwarcie przyznają się do bycia katolikami (co nie jest dzisiaj takie oczywiste),a także (a raczej przede wszystkim) do życia zgodnie z zasadami wyznawanej religii. Mocno obstają przy swoich wartościach, ostro czasem mówiąc co im się nie podoba. Mają pięcioro dzieci. Z pewnością kojarzą się z pewnym steoretypem - katolików-dzieciorobów, którzy pewnie dzieci zmuszają do wielogodzinnego odmawiania różańca. ;)
Dzięki książce możemy choć troszkę zajrzeć za drzwi domu Terlikowskich i sprawdzić jak to naprawdę wygląda.
Co się okazuje? Że to zupełnie zwyczajna rodzina. Rano wszyscy się śpieszą do pracy, szkoły i przedszkola. Dzieci nie chcą jeść, kłócą się między sobą, robią masakryczy bałagan. Czyli tak jak wszędzie ;)
Różnica polega na ilości dzieci i pewnie mocniejszej obecności modlitwy niż w "statystycznej" rodzinie. I nie widzę, aby kogoś owa religijność w tej rodzinie męczyła. Wiara w Boga jest po prostu częścią ich życia.
Książkę czyta się całkiem przyjemnie, bo dzieciaki i codzienne perypetie opisywane są często bardzo zabawnie.

Państwo Terlikowscy wzbudzają zawsze duże poruszenie (a zwłaszcza Pan Tomasz). Otwarcie przyznają się do bycia katolikami (co nie jest dzisiaj takie oczywiste),a także (a raczej przede wszystkim) do życia zgodnie z zasadami wyznawanej religii. Mocno obstają przy swoich wartościach, ostro czasem mówiąc co im się nie podoba. Mają pięcioro dzieci. Z pewnością kojarzą się z...