Do powolnego czytania, smakowania słów, zastanawiania się nad pytaniami, jakie zadaje autor

Do powolnego czytania, smakowania słów, zastanawiania się nad pytaniami, jakie zadaje autor

Bardzo dobra książka nie pisarza. Czasem bywam na spotkaniach z piszącymi nie pisarzami - aktorami, piosenkarzami itp., zawsze kupuję książkę żeby mieć pamiątkę z autografem, a potem zazwyczaj nie doczytuję do połowy, bo się nie da. Tym razem się dało, bo pan Krzysztof studiował filozofię i napisał świetną książkę filozoficzną o tym jak dobrze żyć. I napisał ją nie w formie poradnika, ale w formie wielu pytań, na które czytelnik sam ma sobie odpowiedzieć. Na właściwe odpowiedzi mają naprowadzić cytowane fragmenty filmów, osobiste wspomnienia autora i filozoficzne teorie. Arcyciekawe myśli, trafne wnioski, inteligentne rozważania, bardzo przyjemnie się czytało. Niebanalna, nierozrywkowa książka.

Bardzo dobra książka nie pisarza. Czasem bywam na spotkaniach z piszącymi nie pisarzami - aktorami, piosenkarzami itp., zawsze kupuję książkę żeby mieć pamiątkę z autografem, a potem zazwyczaj nie doczytuję do połowy, bo się nie da. Tym razem się dało, bo pan Krzysztof studiował filozofię i napisał świetną książkę filozoficzną o tym jak dobrze żyć. I napisał ją nie w formie...

Ksiazka jest zbiorem dosc luznych przemyslen autora o zyciu i o tym co w nim wazne. Jest to perspektywa raczej subiektywna. W wiekszosci zgadzam sie z przemysleniami autora. Stawia wazne pytania i podaje interesujace przyklady/sytuacje z zycia. Autor przytacza tez wiele fragmentow scenariuszy do swoich filmow. W mojej ocenie te fragmenty sa najslabsza czescia ksiazki. Nie sa tak interesujace jak sama ksiazka a w wielu przypadkach nie uchwycilem co mialy one przedstawiac. Ogolnie po ksiazce oczekiwalem wiecej (kupilem ja po spotkaniu z autorem, ktore z kolei zaskoczylo mnie bardzo pozytywnie). Jest to przyjemna lektura, ktora zmusza do przemyslen i ktora moge spokojnie polecic ale na pewno nie zajmie miejsca na mojej polce z ulubionymi pozycjami.

Ksiazka jest zbiorem dosc luznych przemyslen autora o zyciu i o tym co w nim wazne. Jest to perspektywa raczej subiektywna. W wiekszosci zgadzam sie z przemysleniami autora. Stawia wazne pytania i podaje interesujace przyklady/sytuacje z zycia. Autor przytacza tez wiele fragmentow scenariuszy do swoich filmow. W mojej ocenie te fragmenty sa najslabsza czescia ksiazki. Nie...

Trzeba mieć w sobie dużo pokory i altruizmu, by napisać taką książkę. Zanussi się bowiem odsłania, opowiada o sobie, tylko po to, by czytelnikowi, zwłaszcza młodemu, pomóc dobrze przejść przez życie. Nie tylko młodemu, starszym daje okazję do konfrontacji z własnym życiem, do zrobienia rachunku i nowego startu. Na pewno polecę tę książkę własnym dzieciom, jak trochę dorosną.
Nie we wszystkim trzeba się z Zanussim zgadzać. Na przykład postulat, by teologię, religię wzbogacić osiągnięciami nauk przyrodniczych wydaje mi się chybiony. Nie tędy droga. Nie przyniesie to zamierzonych rezultatów, a grozi redukcjonizmem.

Trzeba mieć w sobie dużo pokory i altruizmu, by napisać taką książkę. Zanussi się bowiem odsłania, opowiada o sobie, tylko po to, by czytelnikowi, zwłaszcza młodemu, pomóc dobrze przejść przez życie. Nie tylko młodemu, starszym daje okazję do konfrontacji z własnym życiem, do zrobienia rachunku i nowego startu. Na pewno polecę tę książkę własnym dzieciom, jak trochę...

Dość swobodne dywagacje na temat życia i mnóstwo pytań z tym związanych. Jedno jest pewne - Zanussi potrafi zadawać pytania, drążyć, prowokować. Warto zaznajomić się z tą lekturą, bo nawet gdy nie do końca zgadzam się w niektórych kwestiach z autorem, to jednak mnóstwo stwierdzeń uważam za niezwykle cenne. Ta książka niewątpliwie pobudza szare komórki, zmuszając je do pracy:)

Dość swobodne dywagacje na temat życia i mnóstwo pytań z tym związanych. Jedno jest pewne - Zanussi potrafi zadawać pytania, drążyć, prowokować. Warto zaznajomić się z tą lekturą, bo nawet gdy nie do końca zgadzam się w niektórych kwestiach z autorem, to jednak mnóstwo stwierdzeń uważam za niezwykle cenne. Ta książka niewątpliwie pobudza szare komórki, zmuszając je do pracy:)

N°02 /2017
Krzysztof Zanussi Strategie życia

Książka jest zbiorem refleksji nad życiem, wzbogaconych o przykłady i wideo fragmenty z twórczości reżysera. Dzięki temu całość wypada wiarygodnie, a lektura wciąga do tego stopnia, że ciężko się od niej oderwać i czyta się ją wyjątkowo szybko (a to pewnie za sprawą lekkiej formy, do której Zanussi sam się przyznaje w którymś z fragmentów książki).
Ale o czym w niej mowa? A no właśnie o tym jak żyć pod prąd i nie ulec pokusie promowanemu dzisiaj modelowi masowego konsumenta. Np. zamiast zmieniać kobiety jak rękawiczki, autor poleca spojrzeć na sprawę z innej strony: „żyjąc razem z jedną żoną zbieramy wspólnie punkty, każdy nowy związek to reset, cofnięcie do pola zero, wszystko trzeba zaczynać od nowa, a wiadomo, że tak daleko się nie zajdzie”[1]. Podoba mi się w tej książce ten „wyraźny konserwatywny rys”, który da się odczuć w przemyśleniach autora. Dotąd miałam wrażenie, że jestem jedyną osobą na świecie, która wygaduje podobne „głupoty”, ale ufff jest jednak ktoś jeszcze! Zaskakujące są rzadkie odwołania do chrześcijaństwa, a podobno przecież autor sympatyzuje z Kościołem. Domyślam się, że to skutek, samoograniczenia, smutna konsekwencja dyktatury poprawności politycznej na salonach.

Bardzo mi przypadła do gustu jego wizja sztuki, chociaż nie jest w żadnym wypadku wyczerpująca: ”Dzieło sztuki ma wartość, jeśli spotkanie z nim czyni człowieka lepszym, bogatszym, mądrzejszym, lepiej pojmującym świat i siebie (...). Jeżeli po kontakcie z utworem (...) nie jesteśmy zmienieni, to znaczy utwór był jałowy i nie zostawił śladu, zadziałał jak guma do żucia – dał złudzenie, ale nie był pożywieniem"[2] ...i dalej jeszcze… „Nie chcę być rygorystą, ale jestem za tym arystokratyzmem ducha, który każe wybierać co najlepsze i nie zamulać ducha lekturą powieści wagonowej, słuchaniem łomotu czy oglądaniem sitkomu. (...) W ekologii mówimy wciąż o zatruciu wody, powietrza, środowiska. Ducha też można zatruć marną sztuką” [3].

Jak ktoś ładnie napisał: „To książka próbująca włączyć się w wysychający współcześnie nurt literatury mądrościowej.”[4] Mimo niezbyt zachęcającej okładki i trochę pretensjonalnego tytułu, warto przeczytać.

Przyjemność obcowania z książką 7*******

[1] Tamże, s. 131-132.
[2] Tamże, s. 179.
[3] http://pastores.pl
[4] http://pastores.pl

N°02 /2017
Krzysztof Zanussi Strategie życia

Książka jest zbiorem refleksji nad życiem, wzbogaconych o przykłady i wideo fragmenty z twórczości reżysera. Dzięki temu całość wypada wiarygodnie, a lektura wciąga do tego stopnia, że ciężko się od niej oderwać i czyta się ją wyjątkowo szybko (a to pewnie za sprawą lekkiej formy, do której Zanussi sam się przyznaje w którymś...

Pan Zanussi opisuje jak można żyć w opozycji do masowego i konsumenckiego modelu życia. Sposoby są opisane w sposób inteligentny, z klasą oraz przejrzysty. Sama lektura jest bardzo wciągająca głównie za sprawą ciekawych przykładów z życia autora i jego filmów, dzięki nim wiemy że Zanussi wie o czym pisze. Wskazane przepisy na życie nie są proste ani przyjemne, ale czy wielkie rzeczy osiąga się łatwo i przyjemnie? Książkę polecam każdemu kto zastawiał się jak żyć ,,dobrze” i uprzedzam, że prócz nie łatwych wskazówek są równie nie łatwe pytania.

Pan Zanussi opisuje jak można żyć w opozycji do masowego i konsumenckiego modelu życia. Sposoby są opisane w sposób inteligentny, z klasą oraz przejrzysty. Sama lektura jest bardzo wciągająca głównie za sprawą ciekawych przykładów z życia autora i jego filmów, dzięki nim wiemy że Zanussi wie o czym pisze. Wskazane przepisy na życie nie są proste ani przyjemne, ale czy...

Można się nie zgadzać. Przeczytać warto.

Można się nie zgadzać. Przeczytać warto.

Autor prowokuje do myślenia, do zadawania pytań o siebie i do zmierzenia się z własnymi odpowiedziami, do przemyślenia elementów strategii... Mądry, ciekawy, ważny tekst, w którym jest spory obszar do polemiki ;-)

Przyjemność obcowania z książką 8********

Autor prowokuje do myślenia, do zadawania pytań o siebie i do zmierzenia się z własnymi odpowiedziami, do przemyślenia elementów strategii... Mądry, ciekawy, ważny tekst, w którym jest spory obszar do polemiki ;-)

Przyjemność obcowania z książką 8********

Jeden z ostatnich, prawdziwych inteligentów prowadzi ciekawe rozważania na temat sensu życia, jego złożoności, dylematów moralnych. Swoje ciekawe wnioski ilustruje autobiograficznymi wątkami oraz fragmentami scenariuszy swoich filmów.

Książka z założenia miała być luźnym zbiorem różnorodnych refleksji. Dlatego trudno stawiać autorowi zarzuty, że niektórym tematom brakuje wnikliwej analizy.

Jedną z kluczowych kwestii podjętych przez reżysera jest polemika z triumfującym we współczesnym świecie postmodernizmem. Tutaj wyraźnie brak głębszej oceny zaistniałej sytuacji.

To prawda, że postmodernizm to bełkot który wprowadza chaos, obala wartości, wszystko relatywizuje. Niestety, postępujący od dawna upadek duchownych Kościoła paradoksalnie otwiera drogę do takiej właśnie transgresji. Nawet najpiękniejsze wartości tracą na znaczeniu jeśli wokół trudno dostrzec jakichkolwiek „prawdziwych pasterzy” czy też niezakłamanych orędowników idei.

Jeden z ostatnich, prawdziwych inteligentów prowadzi ciekawe rozważania na temat sensu życia, jego złożoności, dylematów moralnych. Swoje ciekawe wnioski ilustruje autobiograficznymi wątkami oraz fragmentami scenariuszy swoich filmów.

Książka z założenia miała być luźnym zbiorem różnorodnych refleksji. Dlatego trudno stawiać autorowi zarzuty, że niektórym tematom brakuje...