Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W książce, będącej formą wywiadu, znajdziemy mnóstwo informacji, nie tylko o jednym z moich ulubionych reżyserów, ale także o jego żonie Elżbiecie i poetce Barbarze Gruszce-Zych, przeprowadzającej rozmowy z małżeństwem Zanussich. Każdy rozdział zaczyna się od zdjęć tekstów kartek wysyłanych z różnych miejsc globu przez Krzysztofa Zanussiego (straszliwie nabazgranych, ale szczęśliwie rozszyfrowanych) i adresowanych do zaprzyjaźnionej poetki. Widać z nich niesamowitą aktywność artysty: podróżowanie non stop po całym świecie w charakterze jurora, uczestnika konferencji, wykładowcy czy reżysera/autora, spotykającego się ze swoimi widzami/czytelnikami. Bardzo ciekawe są też zamieszczone zdjęcia rodzinne. Z prowadzonych niebanalnych rozmów wyłaniają się trzy niezwykle ciekawe, kompletnie różne, osobowości; każda z nich jest artystą, każda spełnia się inaczej. Tematem są, zapowiedziane tytułem, historie rodzinne, ale także znacznie poważniejsze sprawy: Bóg, wiara, życie duchowe, postawy moralne, przyjaźnie, stosunek do śmierci, itp. Czasami nie jest to łatwa lektura. Jako kinomanka byłam zawiedziona, że filmy mistrza występują gdzieś daleko w tle i nie one są tu najważniejsze. Ale po zaakceptowaniu takiej formuły, książka wydaje mi się być bardzo wartościową pozycją. Wśród wielu ciekawych informacji dosyć przykro było usłyszeć to co Zanussi kilka razy podkreślał, że czuje się dużo mniej doceniany w Polsce niż zagranicą.