Książka „Nefertiti” wpadła mi w ręce całkiem przypadkiem, była to pierwsza powieść historyczna, jaką przeczytałam i pierwsza o starożytności. Początkowo odłożyłam ją na półkę, myśląc, że kupiłam tę pozycję pod wpływem chwili i nie będę nią prawdziwie zainteresowana. Gdy wreszcie „dojrzałam” do przeczytania „Nefertiti” bardzo szybko zakochałam się w tamtych czasach, zwyczajach i postaciach.
Narratorem jest siostra Nefertiti – Mutnodżmet, zwana Mutny. Już samo imię księżniczki przypadło mi do gustu. Było nader egzotyczne i takie… starożytne. Historia opowiedziana jej „słowem” nie przedstawia jedynie losów Nefertiti, ale również opowiada o samej narratorce i innych wtedy żyjących ludziach. Według mnie było to bardzo ciekawe, zwłaszcza, że księżniczka Mutny różniła się od siostry, która jak mi się zdaje miała dużo większą możliwość decydowania o własnym życiu. Tymczasem Nefertiti czekał los królowej, która choć została drugą żoną, już wtedy szalonego, Amenhotepa IV, dzięki swojemu pochodzeniu traktowana jest jako pierwsza. Przyszła królowa od najmłodszych lat przygotowywana jest do tejże roli. Pragnie władzy. Bardzo szybko wstępuje na tron. Zakochany w niej Amenhotep IV w geście miłości obdarza żonę insygniami władzy faraona. Zatem współrządzi państwem na równi z mężem. Ku wielkiej radości władcy rodzi mu jedynie córki Zwłaszcza, że morderca ojca i brata obawia się, że on również zostanie zamordowany przez własnego potomka płci męskiej. W głowie faraona rodzi się szalony plan, obalenie starych bogów i wybudowanie nowemu – Atonowi – pięknego miasta w samym sercu pustyni. Czy bogowie będą zadowoleni?
Książka przenosi w świat starożytny i czytelnik poznaje wiele faktów, które choć wymieszane z charakterystycznymi dla powieści wymyślonych przez autorkę wątkami oddaje klimat tamtych czasów. Długo nie mogłam zapomnieć o tej książce i z wielką radością sięgnęłam po kolejną pozycję tej autorki.

Książka „Nefertiti” wpadła mi w ręce całkiem przypadkiem, była to pierwsza powieść historyczna, jaką przeczytałam i pierwsza o starożytności. Początkowo odłożyłam ją na półkę, myśląc, że kupiłam tę pozycję pod wpływem chwili i nie będę nią prawdziwie zainteresowana. Gdy wreszcie „dojrzałam” do przeczytania „Nefertiti” bardzo szybko zakochałam się w tamtych czasach,...