Autor składa hołd żołnierzom walczącym z Hitlerem i oddaje cześć heroizmowi narodu rosyjskiego. Należy do tych pisarzy, którzy służą swemu narodowi, ale mu się wysługują stąd tyle gorzkich prawd w tych rozważaniach. Popow mógłby powtórzyć słowa Piotra Czaadajewa sprzed niemal dwóch wieków: Kocham swój kraj, życzę mu chwały , ale nie nauczyłem się kochać wej ojczyzny z zamkniętymi oczami, z pochyloną głową, z milczeniem na ustach. Sądzę, że można być pożytecznym dla własnego kraju, tylko pod warunkiem że się go wyraźnie widzi: myślę, że czasy ślepej miłości minęły, że teraz przede wszystkim winniśmy ojczyźnie prawdę . Wierny tej zasadzie Popow pisze prawdę i z otwartymi oczami i podniesiona głową opowiada o demokratycznej historii swojej ojczyzny. Dziś, w chwili zdumiewających deklaracji wielkorosyjskiego czy raczej wielkosowieckiego szowinizmu, głos Gwariła Popowa jest świadectwem uczciwości i odwagi tej innej Rosji Rosji szanującej wolność, godność i prawdę. Dla Polaków ten głos jest szczególnie ważny to powód, że demokracja polska ma w Rosji przyjaciół. Adam Michnik