Jak do tej pory jeden z lepszych tomików tej serii, pełen wzruszeń, trudnych decyzji oraz zaskakujących zwrotów akcji. Już się nie mogę doczekać do czeka mnie w następnych tomach i jak to się zakończy, mam tylko nadzieję, że jakość historii się nie zepsuje.

Jak do tej pory jeden z lepszych tomików tej serii, pełen wzruszeń, trudnych decyzji oraz zaskakujących zwrotów akcji. Już się nie mogę doczekać do czeka mnie w następnych tomach i jak to się zakończy, mam tylko nadzieję, że jakość historii się nie zepsuje.

Akcja coraz bardziej się rozkręca! Kaho wciąż próbuje uratować Kamery, dowiaduje się też że nie jest sama. Wolę dalej nie spojlerować, ale zaskoczył mnie finał i mam nadzieję, że w kolejnych tomikach będzie jeszcze lepiej. A Zakochany astronauta też jest super

Akcja coraz bardziej się rozkręca! Kaho wciąż próbuje uratować Kamery, dowiaduje się też że nie jest sama. Wolę dalej nie spojlerować, ale zaskoczył mnie finał i mam nadzieję, że w kolejnych tomikach będzie jeszcze lepiej. A Zakochany astronauta też jest super

Głównym wątkiem Orange jest próba uratowania chłopaka o imieniu Kakeru. Nastolatek dołącza do paczki Naho i bardzo szybko staje się obiektem jej zainteresowania. Naho z przyszłości ma pełno wyrzutów związanych z tym młodzieńcem i jego przedwczesną śmiercią. Właśnie Kakeru jest przyczyną, dla której bohaterka wysłała sama do siebie list. Relacja pomiędzy dwójką jest tym, co napędza pierwsze trzy tomy mangi Orange. Wychodzi to naprawdę dobrze i jest dosyć naturalne mimo tego, że ważnym elementem historii jest list z przyszłości.

Wspomniałem o tym, że Orange jest także dramatem. Wynika to z tego, że manga koncentruje się na wyrzutach bohaterów i decyzjach, których żałują. Jest to widoczne przy scenach z przyszłości, gdzie większość paczki Naho nie spełniła swoich marzeń i jest trochę zawiedziona swoim życiem. Mamy też całą masę smutnych scen i życiowych motywów związanych z zawodami miłosnymi, porażkami i wpadkami, jakie zdarzają się każdemu w trakcie dorastania.

Głównym wątkiem Orange jest próba uratowania chłopaka o imieniu Kakeru. Nastolatek dołącza do paczki Naho i bardzo szybko staje się obiektem jej zainteresowania. Naho z przyszłości ma pełno wyrzutów związanych z tym młodzieńcem i jego przedwczesną śmiercią. Właśnie Kakeru jest przyczyną, dla której bohaterka wysłała sama do siebie list. Relacja pomiędzy dwójką jest tym, co...

3 tom zaczyna się , gdy Suwa przyznaję , że dostał list i okazuję się , że starszy Suwa napisał tam by młodszy Suwa zrobił wszystko by nie czuć żalu , który sam teraz czuję i Naho zauważa , że list jest urwany i Suwa mówi by się nie przejmowała i , że resztę ma w domu i oboje czytają w liście o urodzinach Kakeru i , że nigdy ich nie świętowali , bo nie zapytali kiedy ma , a potem się zabił. No i w szkolę Suwa pyta go o urodziny i okazuję się , że to już niedługo i planuję imprezę i pytają co chcę dostać i Naho planuję mu kupić torbę na piłkę , a po drzwiami spotyka Uedę i ta mówi , że sama kupi mu torbę i nagle zjawiają się koleżanki Naho i Takako mówi jej by w końcu odwaliła się od Naho i , że Kakeru woli Naho , a Ona jest po prostu wredna i dodaję , że chyba dawno nikt jej nie przywalił i sugeruję , że opowie innym jak to wielka miss szkoły dokucza młodszej od siebie i wtedy Ueda mówi , że Kakeru wcale jej nie obchodzi i ucieka , a dziewczyny rozmawiają z Naho i mówią jej , że będą ją wspierać w miłości do Kakeru. I potem Suwa i Kakeru wracają razem i Suwa chcę wiedzieć co ten chcę dostać i On mówi w żartach , że kwiaty , a potem idziemy o 10 lat do przodu i okazuję się , że bohaterowie właśnie te prezenty przynieśli do domu Kakeru i położyli przed jego zdjęciem. A , gdy Suwa kładzie kwiaty to od razu je podnosi i od razu daję Naho i mówi , że to od Kakeru i znów się cofamy i okazuję się , że Kakeru powiedział , że kwiaty od Suwy da właśnie Naho. I bohaterka nie rozumie czemu , ale przyjaciele mówią jej , że Kakeru zawsze ją kochał i dziewczyna jest smutna , że nie spytała wcześniej. Potem znów się cofamy i są urodziny Kakeru i wszyscy dają mu te prezenty i chłopak się cieszy , a gdy Suwa daję mu kwiaty wszyscy się śmieją , a Kakeru krzyczy , że żartował , ale Suwa mówi , że teraz nie ma wyboru i po chwili Kakeru daję kwiaty Naho. I ta chcę wiedzieć czemu , a On wyznaję jej swoje uczucia i mówi , że jest dla niego ważna , a reszta grupy patrzy na nich z uśmiechem i widzimy list Suwy , gdzie starszy Suwa pisał by chłopak mimo bólu wspierał tą dwójkę i mógł ich zobaczyć razem za 10 lat i Suwa się uśmiecha. Następnie Suwa namawia Naho by wyznała Kakeru swoje uczucia , ale Ona się boi i w pewnej chwili Suwa pyta ją o pewien dzień w liście i okazuję się , że w tym dniu Kakeru chciał się zabić i spotkał się z kimś ze starszej szkoły i powiedział o chęci samobójstwa i o mamie , ale potraktowano to jako żart i teraz Suwa i Naho zastanawiają się co zrobić. I znów przenosimy się o 10 lat i bohaterowie żegnają się z babcią Kakeru i jadą na górę. Potem znów się cofamy i Kakeru wspomina Naho , że jedzie spotkać się z kolegą i ta próbuję go powstrzymać , ale nie potrafi i nagle zjawia się Suwa i mówi , że może porozmawiać z nimi i chłopak mówi , że nie może , bo są jego przyjaciółmi i chcę się z nimi śmiać i Suwa mówi , że przyjaźń nie jest tylko od tego i pyta czy myśli o samobójstwie , a gdy chłopak potwierdza i mówi o tym , że złamał obietnicę daną mamie i Suwa go przytula i mówi , że to nie jego wina. I po chwili Naho wyznaję mu miłość i mówi , że nie chcę by zniknął i chłopak się uśmiecha , a Suwa płaczę ze szczęścia , ale mówi , że to alergia:D I w tle widzimy jak pod drzwiami stoją Azu i Takako i wszystko słyszały i następnie widzimy jak Kakeru i Naho słuchają wspólnie muzyki i patrzą sobie w oczy , a przyjaciółki się cieszą. I Kakeru mówi Naho , że nie pojedzie do kolegi. A potem podczas meczu dziewczyny pytają Naho czy coś przed nimi ukrywa , a Ona mówi , że wyznała uczucia i te się cieszą , ale pytają czy ukrywa coś jeszcze , a Ona nie rozumie czemu naciskają. I nagle Kakeru mdleję i później u pielęgniarki uspokaja ich , a Azu nazywa Naho jego dziewczyną i oboje są skołowani , bo nie rozmawiali o związku i Azu ich ochrzania i mówi , że skoro się lubią to muszą ze sobą być , a jak Saku pyta ją czy kogoś lubi to ta mówi by się zamknął:D A potem Suwa pyta Naho czy w jej liście było coś o omdleniu i dziewczyna mówi , że nie i chłopak stwierdza , że weszli w taką teraźniejszość , której nie było i następnie Kakeru zostaję wybrany na lidera w wyścigu , ale według listu skręci kostkę i przegrają i będzie się winił i Suwa i Naho próbują go namówić do rezygnacji i ostatecznie się zgadza choć niechętnie i Ci się zastanawiają czy dobrze zrobili i nagle Azu i Takako pytają Suwę co przed nimi ukrywają , a na lekcji cała paczka zgłasza się do biegu z Kakeru bu ten zbyt się nie przemęczył i po prostu będą sobie podawać pałeczkę. I każdy jest szczęśliwy. I trzeba dodać , że Saku się zgodził , bo Azu go poprosiła. Następnie zaczynają się przygotowania i Saku jest najwolniejszy i nagle prosi Azu by z nim potrenowała. I w pewnej chwili mówi , że chciałaby z nią o czymś porozmawiać. A w międzyczasie Kakeru chcę złapać Naho za rękę , ale Ona tego nie ogarnia i , gdy zostaję sama niespodziewanie przychodzą jej przyjaciele i Naho mówi im o dziwnym zachowaniu Kakeru i Ci mówią , że chciał ją złapać za rękę , a dziewczyna jest zawstydzona i następnie okazuję się , że zarówno Azu , Saku jak i Takako również dostali listy i to właśnie o tym Saku chciał pogadać z Azu i podczas rozmowy wychodzi na jaw , że Azu i Saku byli sami w parku i reszta pyta czy byli na randce , a zawstydzony Saku krzyczy , że nigdy się z nią nie umówi:D I na koniec stoją obok siebie i obiecują sobie , że ocalą Kakeru i widzimy też ich za 10 lat jak stoją w takich samych pozycjach. No i koniec 3 tomu. Historia jest już w połowie i coraz bardziej wyzuwa się koniec. Na plus to , że bohaterowie stopniowo zmieniają przyszłość i zakończenie , gdy okazało się , że reszta paczki też dostała listy. Teraz mogą współpracować całą piątką by ocalić Kakeru. Na plus również rozwijająca się relacja Kakeru i Naho oraz Azu i Saku. Świetne też było jak Takako zrobiła porządek z Uedę

3 tom zaczyna się , gdy Suwa przyznaję , że dostał list i okazuję się , że starszy Suwa napisał tam by młodszy Suwa zrobił wszystko by nie czuć żalu , który sam teraz czuję i Naho zauważa , że list jest urwany i Suwa mówi by się nie przejmowała i , że resztę ma w domu i oboje czytają w liście o urodzinach Kakeru i , że nigdy ich nie świętowali , bo nie zapytali kiedy ma , a...

Według mnie na razie najlepszy tom Orange. Totalnie nie spodziewałam się końcówki

Według mnie na razie najlepszy tom Orange. Totalnie nie spodziewałam się końcówki

Wszystko zaczyna się pewnego pięknego wiosennego dnia, kiedy to Naho Takamiya, uczennica liceum otrzymuje tajemniczy list. Okazuje się, że autorką przesyłki jest ona sama, tylko starsza o dziesięć lat. W owym liście opisuje ona wydarzenia, które nie miały jeszcze miejsca i prosi swoją młodszą wersją o próbę zmiany przyszłości. Całe to wydarzenie bardzo mocno powiązane jest z chłopakiem (Kakeru Naruse),który przeniósł się do jej szkoły/klasy tego właśnie dnia. Nastolatek dość szybko zjednuje sobie nowych przyjaciół, dodatkowo mocno zbliżając się do Naho. Każda kolejna przeczytana linijka listu wskazuje na to, że w przyszłość nie wygląda dla niego nazbyt dobrze. Dziewczyna postanawia więc zgodnie z sugestiami swojego starszego oblicza, spróbować wpłynąć na przyszłe wydarzenia. To dopiero początek całego ciągu wydarzeń, do którego zostaną wciągnięci jej przyjaciele, którzy również będą chcieli mieć wpływ na wygląd ich wspólnej przyszłości.

Cała recenzja na:

https://gameplay.pl/news.asp?ID=126742

Wszystko zaczyna się pewnego pięknego wiosennego dnia, kiedy to Naho Takamiya, uczennica liceum otrzymuje tajemniczy list. Okazuje się, że autorką przesyłki jest ona sama, tylko starsza o dziesięć lat. W owym liście opisuje ona wydarzenia, które nie miały jeszcze miejsca i prosi swoją młodszą wersją o próbę zmiany przyszłości. Całe to wydarzenie bardzo mocno powiązane jest...

Robi się naprawdę interesująco, przez co czerpię jeszcze większą radość z czytania "Orange".
Naho i Suwa decydują się na coraz odważniejsze kroki, żeby ocalić Kakeru.
Dochodzi do kumulacji uczuć i wreszcie do ich uwolnienia.
Jestem naprawdę poruszona, bo czuć ogromny ból oraz żal. Ale nie brakuje też tu przepiękniej przyjaźni i rozpaczliwej próby pomocy, które do głębi wzruszają.
Więź między bohaterami jest wyjątkowa i z błyskiem w oczach patrzy się na ich poczynania. Ogromu emocji tutaj nie brakuje.

Ta historia jest warta poznania, w czym utwierdzam się jeszcze bardziej z każdym kolejnym tomem.

Robi się naprawdę interesująco, przez co czerpię jeszcze większą radość z czytania "Orange".
Naho i Suwa decydują się na coraz odważniejsze kroki, żeby ocalić Kakeru.
Dochodzi do kumulacji uczuć i wreszcie do ich uwolnienia.
Jestem naprawdę poruszona, bo czuć ogromny ból oraz żal. Ale nie brakuje też tu przepiękniej przyjaźni i rozpaczliwej próby pomocy, które do głębi...

https://podrugiejstronieokladki6.blogspot.com/2018/10/manga-tez-ksiazka-orange-takano-ichigo.html

„Orange” było w moich planach przez dłuższy czas. Kiedy w końcu przybyły do mnie tomiki, nie mogłam się za nie zabrać. Wiedziałam, że ta historia jest na swój sposób smutna, ale nie sądziłam, że aż tak.

Naho Takamiya, chodząca do liceum uczennica, pewnej wiosny dostaje list. Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie to, że list ten jest od niej samej, tylko o dziesięć lat starszej. 
Dziewczyna zaczyna czytać opisy, które się w nim znajdują i które zostały podzielone na dni, a także opisane bardzo szczegółowo. Z początku nie chce jej się wierzyć, że to prawda i myśli, że ktoś robi sobie z niej żarty. Z biegiem czasu jednak, w szkole zaczyna dziać się tak samo, jak zostało to opisane w listach. Pojawia się nowy uczeń Kakeru, który zachowuje się tak samo, jak jest to opisane w listach. 
Szybko wpada w paczkę starych znajomych Naho i dogaduje się z nimi od samego początku. Idą razem na szybki spacer, a potem zaczynają spędzać ze sobą coraz więcej czasu, zaś na twarzy Naho pojawia się uśmiech. Uśmiech, który mimo radości, kryje w sobie też dozę smutku.
Jedynie Naho wie dlaczego, im bardziej zbliża się do chłopaka, tym bardziej on zaczyna jej ufać, a nawet czuć coś więcej, niż przyjaźń i wyjawia jej swoją smutną tajemnicę. Dziewczyna zaczyna rozumieć, jaki błąd popełniła ciągnąc chłopaka, razem ze znajomymi po szkole na spacer. Co więcej, okazuje się, że nie tylko ona dostała list z przyszłości i nie tylko ona zignorowała rady, które zostały tam napisane. 
Kolejne tomy opowiadają o wydarzeniach, które dzieją się w szkole i poza nią. Takano Ichigo wpasowuje się w shoujo idealnie. Mamy tutaj szkolny festyn, w którym wszyscy są przebrani w yukaty, romans Kakeru z jedną, z ładniejszych szkolnych dziewczyn i zazdrość Naho, której jeszcze nie potrafi określić. Mamy też szkolne zawody sportowe, w których udział biorą wszyscy bohaterowie (choć niektórzy bardzo niechętnie). Wszystko to robią, aby zmienić przyszłość i ocalić Kakeru przed zgubą, którą mieli okazję przeczytać w listach od „starszych siebie”.

Dodatkowo co jakiś czas mamy przeskoki między teraźniejszością, a przyszłością. Dowiadujemy się, prawdy o Kakeru, a jego babcia opowiada o wielu innych, smutnych rzeczach. Mamy także naszych bohaterów starszych, z dziećmi i innym życiem, któremu mogli zapobiec, gdyby potrafili czytać znaki w przeszłości. Przyznam się Wam zupełnie szczerze, że czasami gubiłam się między „młodymi”, a „starszymi” bohaterami. W „Orange” nie ma żadnej przerwy między tymi dwoma, nazwijmy to „czasami” i jeżeli na chwilę straciło się skupienie na mandze, to można było srogo za to zapłacić. 

Z jednej strony uważam, że ta manga jest naprawdę świetną pozycją dla starych „wyjadaczy”, z drugiej zaś w trzecim tomiku, zaczęło mnie irytować to, że oni ciągle starają się go uratować i ciągnie się to w nieskończoność. Ogólnie, ciekawa jestem jak skończy się ta cała historia i żeby się nie okazało, że całe to „odwracanie przyszłości” to jedna wielka ściema, bo wtedy nie będę rozumieć po co ta manga została narysowana. No, ale zobaczymy, jak wypadną kolejne trzy tomiki, bo cała seria ma ich sześć (ładna cyfra swoją drogą).

Po czterech rozdziałach, nazwanych listami, historii właściwej, mamy dodatek „Zakochany Astronauta”. Wprawdzie ciągle szukam tego tytułowego astronauty, ale przyznam szczerze, że z chęcią przytuliłabym tę historię, jako pełnowymiarowy tomik mangi. Jest bardzo podobna do „Orange”, jednak nie tak dołująca. 
Szkoda tylko, że jest jej tak mało.
Do tego na samym końcu mamy posłowie od autorki, która opowiada o umiejscowieniu mangi oraz szczegółach, które rozwiewają pytania, tworzące się w trakcie czytania mangi. 
Obwoluty są ładne. Wykonane coś jakby na kształt obrazów malowanych farbą. Na każdej z nich mamy młodych bohaterów z jednej strony i tych starszych z drugiej. Wszystkie trzy ładnie łączą się w całość, nie są przeładowane, a logo wydawnictwa umieszczone na grzbiecie, wygląda jakby pasowało tam od zawsze i na zawsze. Naprawdę mi się to wszystko podoba.

Mogę się za to przyczepić do kreski. Jest lekko sztywna i twarda według mnie, jak na taką historię. Osobiście bardziej pasują mi miękkie style (czytaj: „The labirynth of Magic”, „Akame ga Kill”, „Seraph of the End”),niż takie ciosane niemalże z drewna linie. To jednak kwestia dyskusyjna, bo każdy woli inną kreskę w rysunkach. W „Orange” nie przypadła mi ona do gustu, ale historia warta jest przemęczenia się i przełknięcia tej „twardości”.
Podoba mi się za to czcionka w dymkach w tej mandze. Odwrotnie do rysunków, jest ona miękka i wygodna do czytania. Nie ma za dużo wdrukowane w jednym dymku, zatem czyta się to szybko, a oczy dziękują, za brak męczarni. 

Kończąc, jestem ciekawa, co czeka mnie dalej w tej historii i mam cichą nadzieję, że dzieciaki odkręcą przyszłość szybciej, aby skończyło mnie to użalanie irytować. Ogólnie jest to świetna manga, z bardzo ciekawym pomysłem na historię. Bohaterowie są sympatyczni, szczególnie Suwa (mój ulubieniec) i z jednej strony, chciałabym, żeby zmienili przyszłość, ale z drugiej... no niekoniecznie. Zbyt dużo od nich wymagają ich starsze postaci. Zbyt wiele muszą poświęcić, żeby osiągnąć cel.

https://podrugiejstronieokladki6.blogspot.com/2018/10/manga-tez-ksiazka-orange-takano-ichigo.html

„Orange” było w moich planach przez dłuższy czas. Kiedy w końcu przybyły do mnie tomiki, nie mogłam się za nie zabrać. Wiedziałam, że ta historia jest na swój sposób smutna, ale nie sądziłam, że aż tak.

Naho Takamiya, chodząca do liceum uczennica, pewnej wiosny dostaje list....

Człowiek często nie dostrzega cierpienia wokół siebie, nawet gdy chodzi o bliskie mu osoby, aż do momentu gdy jest już za późno by coś zmienić. Poczucie winy przygniata człowieka, tak samo jak nieustające pytania: Co by było gdybym zachował się inaczej? Czy mógłbym zmienić przeszłość? Szansę na taką zmianę otrzymują bohaterowie mangi Orange. Zapraszam do zapoznania się z historią, w której próba odkupienia i uratowania życia przyjaciela łamie wszelkie przeciwności, nawet czas.

Dziecięce marzenia zazwyczaj niewiele mają wspólnego z dorosłym życiem, a nasze plany i cele zmieniają się wraz z wiekiem. Przekonują się o tym bohaterowie serii Orange, odkopujący po dziesięciu latach kapsułę czasu, w której zamknęli swego czasu listy do samych siebie. I to właśnie za ich sprawą padają pierwsze cienie wątpliwości na temat tragicznego wypadku, w którym zginął ich przyjaciel z tamtych czasów – Kakeru. Wizyta w domu jego babci ostatecznie rozwiewa wątpliwości i okazuje się, że to co mieli za wypadek w rzeczywistości było zaplanowanym przez chłopaka samobójstwem. Żal i poczucie winy uderza w bohaterów ze zdwojoną mocą. Czy mogli zapobiec katastrofie? Czy gdyby zachowali się inaczej uratowaliby przyjaciela? Seria stanowi próbę odpowiedzi na te pytania.

Naho w dniu rozpoczęcia nowego roku szkolnego znajduje nietypowy list, który początkowo bierze za jakiś głupi żart. Adresatką jest bowiem ona sama, tyle, że z przyszłości oddalonej o dziesięć lat. W trakcie dnia zaczyna jednak przekonywać się, że wszystkie opisane w liście zdarzenia mają miejsce w rzeczywistości i poważniej zaczyna traktować prośbę zawartą w liście. Prośbę o uratowanie nowo przybyłego do klasy chłopaka imieniem Kakeru, który stanie jej się wyjątkowo bliski. Prośbę o niepowtarzanie błędów, które sama popełniła, a które przyczyniły się do tego, że za dziesięć lat Kakeru nie będzie wśród żywych.

Akcja mangi biegnie dwutorowo, można by wręcz powiedzieć w dwóch światach. Z jednej strony obserwujemy grupkę przyjaciół – Naho, jej przyjaciółki Azusę i Takako oraz przyjaciół Suwę (którego najbardziej polubiłam) i Hagitę, do której dołącza Kakeru. Widzimy jak bohaterowie szybko nawiązują nić porozumienia, a z każdą stroną paczka wydaje się coraz bardziej zżyta. Z drugiej strony dochodzi wątek z przyszłością, w której Kakeru nie żyje, a przyjaciele wspominają co mogli zrobić inaczej by zapobiec tragedii. Wynikiem ich rozważań są listy wysłane w przeszłość, zawierające wskazówki dla młodszych siebie, co zrobić by nie powtórzyć ich błędów i zmienić los Kakeru.

Fabuła podzielona jest między szkolne życie bohaterów, a próby zrozumienia zachowań i wpłynięcia na decyzje Kakeru. Zbliżenie do drugiej osoby i poznanie jej najgorszych lęków i obaw nie jest rzeczą łatwą. Tak samo jak jeszcze trudniejszą zdaje się być pozbycie gnębiącego poczucia winy. Ważnym elementem jest także wątek romantyczny między Naho i Kakeru, stanowiący w głównej mierze z listami siłę napędową historii.

Orange to pozycja, która momentami potrafi mocno przygnieść czytelnika. Porusza trudne tematy, o których wiele osób wolałoby milczeć, udając jakby nie istniały. Są one jednak częścią życia każdego człowieka i uświadomienie jak duży wpływ mamy na życie innych ludzi jest niezwykle ważne. I żeby coś naprawić lub uratować czyjeś życie niekoniecznie trzeba do tego podpowiedzi w formie listów z przyszłości, a jedynie odrobina empatii i zainteresowania. Chciałam jednak powiedzieć, że idealnym balansem dla historii Naho, Kakeru i reszty paczki jest Zakochany astronauta – lekka historia w klimacie tradycyjnej mangi shoujo, której części znajdują się na końcu każdego z tomów. Stanowi ona idealną odskocznie, jest lekka, pełna uroku i nie raz rozbawi czytelnika.

Za wydanie serii odpowiada wydawnictwo Waneko. Tomiki wydane zostały w standardowym formacie z obwolutą. Musze przyznać, że wyjątkowo przypadły mi do gustu okładki tomików, w pastelowych kolorach, łączące w sobie dwa światy – teraźniejszość i przyszłość bohaterów, mają pewien niezaprzeczalny urok, który przyciąga uwagę. Kreska jest bowiem bardzo przyjemna dla oka, zarówno jeżeli chodzi o postaci jak i tła. W szczególności urzekła mnie mimika bohaterów i oczy, mówiące niekiedy więcej niż tysiąc słów.

Orange to tytuł nad wyraz pozytywnie wyróżniający się na tle innych mangowych pozycji piastujących o losach współczesnych nastolatków i szkolnych romansów. Choć watek romantyczny stanowi tu ważny element posłużył on wyłącznie jako wyjście do rozważań na dużo ważniejsze i trudniejsze tematy, jak próby samobójcze, depresja, poczucie winy, a także moc słów, które niekiedy nieświadomie popychają drugą osobę ku rozpaczy. Lekturę pięciu tomów historii o Naho i jej przyjaciołach skończyłam pełna podziwu dla kunsztu z jakim została opowiedziana i z pewnością nie raz jeszcze do niej powrócę.

https://koszzksiazkami.pl/orange-tomy-1-5-recenzja/

Człowiek często nie dostrzega cierpienia wokół siebie, nawet gdy chodzi o bliskie mu osoby, aż do momentu gdy jest już za późno by coś zmienić. Poczucie winy przygniata człowieka, tak samo jak nieustające pytania: Co by było gdybym zachował się inaczej? Czy mógłbym zmienić przeszłość? Szansę na taką zmianę otrzymują bohaterowie mangi Orange. Zapraszam do zapoznania się z...

Ciągle trzyma poziom:
Po dwóch tomach Orange rozbieżności pomiędzy listami otrzymywanymi przez Naho a otaczającą ją rzeczywistością robią się coraz większe. Czy to oznacza, że jest szansa na odmianę przeznaczenia?

Tym razem muszę rozpocząć tekst od lekkiego marudzenia. Mimo że wdawanie się w szczegóły może się okazać małym spojlerem, to trzeba zauważyć, że Takano Ichigo rozwija historię w sposób o tyle pożądany przez czytelnika (z punktu widzenia osoby łaknącej ładunku emocjonalnego, który powinna nieść i niesie ta pozycja),co równie nietrudny do przewidzenia. W efekcie zapobieżenie tragedii przestaje być tylko sprawą Naho i ona sama również zaczyna zdawać sobie sprawę, że nie jest w stanie tego zrobić na własną rękę. Bój o przyszłość Kakeru wchodzi w decydującą fazę.

Recenzja na wypowiemsie.pl:

http://wypowiemsie.pl/orange-3-recenzja/

Ciągle trzyma poziom:
Po dwóch tomach Orange rozbieżności pomiędzy listami otrzymywanymi przez Naho a otaczającą ją rzeczywistością robią się coraz większe. Czy to oznacza, że jest szansa na odmianę przeznaczenia?

Tym razem muszę rozpocząć tekst od lekkiego marudzenia. Mimo że wdawanie się w szczegóły może się okazać małym spojlerem, to trzeba zauważyć, że Takano Ichigo...