Teoretycznie na tomie piątym historia mogłaby się zakończyć. Autorka pożegnała się z czytelnikami, historia została podsumowana. Coś do czego dążyło się od samego początku wydarzyło się. Jeśli mam oceniać historię od tomu 1-5 to jest to bardzo poruszająca i emocjonująca opowieść, choć są momenty kiedy pewne wydarzenia, dialogi mogły zostać lepiej dopracowane. Szczególnie w tym tomie czegoś mi czasem brakowało, oraz zdecydowanie za dużo tekstu na pustym tle bez rysunków postaci, tak jakby bardzo goniły autorkę terminy i niestety jakościowo jest to trochę gorszy tom od pozostałych. Jestem bardzo ciekawa co jeszcze pojawi się w dwóch dodatkowych tomach.

Teoretycznie na tomie piątym historia mogłaby się zakończyć. Autorka pożegnała się z czytelnikami, historia została podsumowana. Coś do czego dążyło się od samego początku wydarzyło się. Jeśli mam oceniać historię od tomu 1-5 to jest to bardzo poruszająca i emocjonująca opowieść, choć są momenty kiedy pewne wydarzenia, dialogi mogły zostać lepiej dopracowane. Szczególnie w...

Tak na prawdę jest to ostatni tom głównej serii (reszta to dodatki) i mam mieszane uczucia. Bo to nie tak, że odstaje od reszty, po prostu czytałam go chyba w złym momencie. W dodatku podsuwnie i rozwiązanie akcji jest ciężkie do zrobienia i mimo że krytycznie dobre, to jakoś bez fajerwerków? Zapamiętałam je inaczej...

Z całą pewnością warto mieć takich przyjaciół jakich przedstawia ta manga. Warto też móc na nich polegać i im ufać, bo prawdziwi przyjaciele nie wyśmieją twoich problemów (uwielbiam tych bohaterów!).

Były momenty, gdzie płakałam na niej bez łez i z nimi, bo na smutno nie powinno czytać się niektórych rzeczy. Dalej uważam, że była to piękna i warta odświeżenia przygoda ✨

Tak na prawdę jest to ostatni tom głównej serii (reszta to dodatki) i mam mieszane uczucia. Bo to nie tak, że odstaje od reszty, po prostu czytałam go chyba w złym momencie. W dodatku podsuwnie i rozwiązanie akcji jest ciężkie do zrobienia i mimo że krytycznie dobre, to jakoś bez fajerwerków? Zapamiętałam je inaczej...

Z całą pewnością warto mieć takich przyjaciół jakich...

Tom 4 i 5 mangi orange to wspólna próba przyjaciół Naho na odmianę przyszłości chłopaka, który według listów ma niedługo zginąć. Okazuje się, że młodzieniec cierpi na bardzo ciężką depresję i czuje się odpowiedzialny za śmierć swojej mamy.


Te dwa elementy sprawiają, że drobne nieporozumienia mogą mieć druzgocące konsekwencje. Maho stara się zmienić ten stan rzeczy, ale trudno jej o odpowiednie słowa i zachowania. W końcu dziewczyna sama jest nieśmiała i na dodatek boi się powiedzieć coś nieodpowiedniego, co w poprzedniej wersji historii przyczyniło się do śmierci chłopaka.

Tom 4 i 5 mangi orange to wspólna próba przyjaciół Naho na odmianę przyszłości chłopaka, który według listów ma niedługo zginąć. Okazuje się, że młodzieniec cierpi na bardzo ciężką depresję i czuje się odpowiedzialny za śmierć swojej mamy.


Te dwa elementy sprawiają, że drobne nieporozumienia mogą mieć druzgocące konsekwencje. Maho stara się zmienić ten stan rzeczy, ale...

No i mamy przedostatni tom choć w pewny sensie jest to już zakończenie. Jednak o tym później. Ten tom zaczyna się , gdy Kakeru piszę do Naho , że trochę się spóźni na sylwestra , bo babcia źle się poczuła. Następnie bohaterka spotyka się z koleżankami i Saku i mówi im , że w liście była informacja o kłótni i chodziło o to , że Kakeru powiedział Jej , że jeśli jego babcia umrze zostanie całkiem sam i dziewczyna wtedy nie wiedząc o jego mamie powiedziała by się nie przejmował i po prostu dobrze się bawił i właśnie wtedy Kakeru spojrzał na nią jak jeszcze nigdy wcześniej i zaczęła się kłótnia i teraz dziewczyna postanawia lepiej dobierać słowa i w końcu Kakeru przychodzi i na początku jest dobrze , ale gdy zostają sami i tak dochodzi do kłótni mimo , że bohaterka inaczej dobrała słowa i Kakeru odchodzi , a w międzyczasie reszta paczki dzwoni do Suwy i każę mu przyjść i nagle Azu słyszy , że Suwa już tu jest , ale ten szybko się rozłącza i odnajduję zapłakaną Naho i ją przytula. Jednak zamiast wyznać jej miłość każę jej biec za Kakeru i dziewczyna mu dziękuję i odbiega i próbuję dzwonić do Kakeru , ale On nie odbiera i widzimy jak rozwala telefon o ziemię. A potem widzimy wydarzenia z perspektywy Kakeru , gdy przyszłość nie zaczęła się zmieniać czyli np: widzimy , że to Azu rzuciła piłkę , a nie Naho i wtedy przegrali lub , że bohater nie wstąpił do klubu , a Suwa go nie namawiał i bohater mimo , że był z nimi szczęśliwy to trzymał się z boku i widzimy też jego próbę samobójczą i mamy wątek walentynek , a konkretnie Naho miała w rękach walentynki i myślał , że miały być dla Suwy i kilka dni po kłótni znalazł komórkę mamy i tam była niewysłana wiadomość do niego i mama mu napisała , że go przeprasza za swój egoizm i cieszy się , że znalazł przyjaciół i już nie będzie mu przeszkadzać i bohater wybiega z domu i jedzie przez ulicę i nagle widzi ciężarówkę i wjeżdża pod nią , a jego ostatnią myślą jest pytanie komu Naho chciała dać te czekoladki na walentynki. Potem przenosimy się o 10 lat i bohaterowie dotarli już na górę , a potem znów się cofamy i Kakeru unika Naho po tej kłótni i mimo , że dziewczyna się stara nic się nie udaję. Potem znów przenosimy się o 10 lat i bohaterowie płaczą za Kakeru i nagle pojawia się wątek Czarnej Dziury i podróży w czasie i mimo , że Saku mówi , że to niemożliwe to ostatecznie przyznaję , że legendy mówią , że Czarna Dziura jest w wodzie , a konkretnie w rejonie Trójkąta Bermudzkiego i bohaterowie postanawiają wrzucić tam listy i dzięki temu uratować Kakeru i znów się cofamy i nadchodzi dzień przed śmiercią Kakeru , a konkretnie walentynki i bohaterka od rana próbuję dać mu czekoladki i wyznać miłość , ale chłopak wciąż jej unika i w końcu bohaterka za nim biegnie po lekcjach , ale drogę zastępuję jej Ueda. Jednak dziewczyna na nią krzyczy , że ma ją przepuścić i ta to robi , ale i tak nazywa ją głupią i bohaterka dogania Kakeru i na początku chłopak chcę odejść , ale dziewczyna mówi wszystko co czuje i chłopak w końcu mówi , że unikał jej , bo czuł się winny po ich kłótni i nie chciał jej bardziej zranić i dziewczyna go przytula i mówi , że chcę z nim być i razem z nim kroczyć przez życie i chłopak mówi , że też tego chcę i dziewczyna daję mu czekoladki , a reszta ekipy patrzy z okna i się cieszy. Jednak i tak martwią się jutrzejszym dniem i w końcu nadchodzi ostatni dzień i wszyscy są mili dla Kakeru i np: Naho je z nim lunch , Suwa chwali go za podania , a Saku pożycza mu okulary by lepiej widział , ale ciągle się martwią i w pewnej chwili chłopak mówi , że nie może z nimi wrócić , bo idzie do babci do szpitala , a Oni się naradzają co mają robić. I Saku proponuję by zniszczyli mu rower , ale reszta jest przeciwna. I ostatecznie pada pomysł by zaczekali na niego na tym skrzyżowaniu na którym ma mieć miejsce samobójstwo i reszta się zgadza i nagle zjawia się Kakeru i pyta o czym gadają , a Ci chowają listy i mówią , że o nim , a Saku się do niego przytula i Kakeru pyta go czemu się gejowsko przytula , a wszyscy się śmieją:D I znów przenosimy się o 10 lat i Saku tłumaczy , że nawet jeśli im się uda to ich teraźniejszość się nie zmieni. Zamiast tego powstanie nowa rzeczywistość. I znów się cofamy i widzimy jak Kakeru jest w domu z babcią i nagle znajduję telefon mamy i w tym samym momencie za 10 lat bohaterowie obserwują zachód słońca. A 10 lat wstecz bohaterowie czekają na Kakeru na skrzyżowaniu , ale nie nadjeżdża i idą do niego , ale babcia mówi , że przed chwilą wyszedł i postanawiają go znaleźć i odrywają , że nie pojechał rowerem i biegają szukając go i nagle widzą go na ulicy jak wchodzi pod ciężarówkę , a jak przejechała widzą , że leży na ziemi i biegną do niego , ale okazuję się , że nic mu nie jest , bo w ostatniej chwili się cofnął , ponieważ pomyślał o nich i wtedy pyta ich skąd wiedzieli i oni opowiadają o listach i dają mu także listy do niego w których bohaterowie zza 10 lat pisali co czuli po jego śmierci i chłopak im uwierzył , a Suwa mówi , że jeśli umrze nigdy mu nie wybaczą i chłopak im dziękuję , że się z nim zaprzyjaźnili i cała szóstka się tuli płacząc. A po chwili okazuję się , że ktoś popsuł rower Kakeru i Saku z niewinną miną pyta kto mógł zrobić coś tak okropnego, a Suwa się na niego patrzy i myśli , że się domyśla:D A potem bohaterowie zakopują listy w kapsule czasu i rozmawiają o równoległych światach i pada kwestia , że w jednym z takich światów Azu i Saku się ożenili , ale Saku od razu krzyczy , że nie ma takiego świata:D I pada też kwestia , że w innym świecie Naho i Suwa się ożenili i oboje się uśmiechają. I zgadzają się , że to nie byłoby takie złe. I Naho pyta Kakeru co napisał w liście i ten mówi , że to tajemnica , ale jest pokazany ten list i tym razem bohater nie napisał tylko co myślał o przyjaciołach , ale napisał też do dorosłego siebie , a potem odchodzą i Kakeru mówi , że cieszy się , że żyję i dziękuję reszcie , że go uratowali. A Oni się uśmiechają. I w ostatniej scenie widzimy dorosłą Naho , a także Suwę , który niesie ich dziecko i nagle Naho patrzy za siebie i uśmiecha się , a następnie goni męża i synka i podążają do domu. No i mamy w zasadzie zakończenie historii. Kakeru został uratowany. Przyznam , że na scenie na ulicy miałem łzy w oczach. I strasznie się bałem , że jednak samochód potrącił Kakeru , ale On się wycofał , bo nie chciał ich zostawiać. I już nie chcę się zabijać. Ciekawi mnie o czym będzie 6 tom , bo jednak historia została zakończona. Może pokażą świat po uratowaniu Kakeru jak On i Naho są małżeństwem. Bo w zasadzie nie wiadomo do końca czy wzięli ten ślub. I nie wiadomo też co dalej z Saku i Azu. Choć scena w której bohaterowie mówią , że w jednym ze światów Azu i Saku się ożenili , a Saku krzyczy , że taki świat na pewno nie istnieję jest świetna:) Widać jak na dłoni , że wysłanie listów zmieniło ich życie i w tym świecie mają się ku sobie. Oby w 6 tomie mieli happy end. Tak samo Naho i Kakeru

No i mamy przedostatni tom choć w pewny sensie jest to już zakończenie. Jednak o tym później. Ten tom zaczyna się , gdy Kakeru piszę do Naho , że trochę się spóźni na sylwestra , bo babcia źle się poczuła. Następnie bohaterka spotyka się z koleżankami i Saku i mówi im , że w liście była informacja o kłótni i chodziło o to , że Kakeru powiedział Jej , że jeśli jego babcia...

Zdecydowanie najlepszy i najbardziej emocjonalny tom Orange. Jako rozrywka genialna.
radzę czytać wszystkie tomy tuż po sobie, ponieważ tomy są ściśle ze sobą powiązane, a jak przeczyta się wszystko na raz, bardzo płynnie poznamy te historię.
Bardzo polecam, świetna seria.

Zdecydowanie najlepszy i najbardziej emocjonalny tom Orange. Jako rozrywka genialna.
radzę czytać wszystkie tomy tuż po sobie, ponieważ tomy są ściśle ze sobą powiązane, a jak przeczyta się wszystko na raz, bardzo płynnie poznamy te historię.
Bardzo polecam, świetna seria.

Orange
Początek roku. Wiosna. Liceum.
Otrzymujesz list od samego siebie z przyszłości odl...

-Jak to od samego siebie?

-Daj mi dokończyć! Z przyszłości odległej o 10 lat

-Niemożliwe!

Zapisana jest w nim prośba skierowana do ciebie.
Nie możesz dopuścić do samobójstwa, nowego ucznia - Kakeru, który ukrywa smutek za zasłoną uśmiechu.
Nie będzie to łatwe zadanie, ale będziesz otoczony cudownymi ludźmi, którzy będą dla ciebie ogromnym wsparciem:

•Naho, która zawsze bardziej troszczy się o innych niż o siebie.
•Suwa, który jest w stanie poświęcić własne szczęście dla bliskich mu osób.
•Azu, wystarczy na nią spojrzeć żeby wszystko wydawało się błahostką.
•Hagita, zawsze wygląda na poważnego, ale tak naprawdę lubi się śmiać.
•Takako, złości się jak facet, zawsze staje w obronie Naho.

Dzięki nim i twojej determinacji ocalenie Kakeru nie będzie czymś niemożliwym.

🍊Co mi się podobało w Oragne:
WSZYSTKO! Naprawdę nie ma ani jednej rzeczy do której mogłabym się przyczepić.
✔️Jest to piękna historia, która wycisnęła ze mnie morze łez.
I pokazała , że:
•Powinniśmt dzielić się swoim bólem z innymi
•Powinniśmy robić to co podpowiada nam serce, bo inaczej możemy tego żałować do końca życia
•Powinniśmy się cieszyć każdym kolejnym dniem
ALE nie zabraknie też momentów, które:
•wywołają na naszej twarzy szeroki uśmiech
•przyprawiają o szybsze bicie serca
✔️Cudowni bohaterowie, których można tylko POKOCHAĆ
✔️Podobało mi się, że zostały poruszone kwestie paradoksu czasowego i światów równoległych. Co pokazuje, że Orange jest bardzo dobrze przemyślaną serią.
✔️Na DUŻY plus jest to, że bohaterowie nie przenosili się w czasie, a starali się wpłynąć na przeszłość za pomocą listów.
✔️Przeskoki między teraźniejszością a przyszłością
✔️Dodatek „Zakochany astronauta”, który był mega uroczy 🥺
Podsumowanie: CZYTAJCIE ORANGE

Orange
Początek roku. Wiosna. Liceum.
Otrzymujesz list od samego siebie z przyszłości odl...

-Jak to od samego siebie?

-Daj mi dokończyć! Z przyszłości odległej o 10 lat

-Niemożliwe!

Zapisana jest w nim prośba skierowana do ciebie.
Nie możesz dopuścić do samobójstwa, nowego ucznia - Kakeru, który ukrywa smutek za zasłoną uśmiechu.
Nie będzie to łatwe...

Wszystko zaczyna się pewnego pięknego wiosennego dnia, kiedy to Naho Takamiya, uczennica liceum otrzymuje tajemniczy list. Okazuje się, że autorką przesyłki jest ona sama, tylko starsza o dziesięć lat. W owym liście opisuje ona wydarzenia, które nie miały jeszcze miejsca i prosi swoją młodszą wersją o próbę zmiany przyszłości. Całe to wydarzenie bardzo mocno powiązane jest z chłopakiem (Kakeru Naruse),który przeniósł się do jej szkoły/klasy tego właśnie dnia. Nastolatek dość szybko zjednuje sobie nowych przyjaciół, dodatkowo mocno zbliżając się do Naho. Każda kolejna przeczytana linijka listu wskazuje na to, że w przyszłość nie wygląda dla niego nazbyt dobrze. Dziewczyna postanawia więc zgodnie z sugestiami swojego starszego oblicza, spróbować wpłynąć na przyszłe wydarzenia. To dopiero początek całego ciągu wydarzeń, do którego zostaną wciągnięci jej przyjaciele, którzy również będą chcieli mieć wpływ na wygląd ich wspólnej przyszłości.

Cała recenzja na:

https://gameplay.pl/news.asp?ID=126742

Wszystko zaczyna się pewnego pięknego wiosennego dnia, kiedy to Naho Takamiya, uczennica liceum otrzymuje tajemniczy list. Okazuje się, że autorką przesyłki jest ona sama, tylko starsza o dziesięć lat. W owym liście opisuje ona wydarzenia, które nie miały jeszcze miejsca i prosi swoją młodszą wersją o próbę zmiany przyszłości. Całe to wydarzenie bardzo mocno powiązane jest...

To się nazywa wspaniałe "zakończenie" serii "Orange"! Jestem zachwycona i do głębi poruszona, aż nie mogłam powstrzymać łez.

Nieubłaganie zbliża się przełomowy moment, którego wszyscy się obawiają i pragną go zmienić. Czy jest szansa na ocalenie Kakeru, gdy wszystko zaczyna się komplikować?

Wreszcie mamy okazję zajrzeć do umysłu Kakeru i choć trochę zrozumieć jego cierpienie. Z całej siły też pragnęłam jego ocalenia, choć to wiązało się z licznymi konsekwencjami. Z kolei Suwa ciągle wzbudza mój podziw, ale równocześnie żal. Kwestia równoległych wszechświatów nie pomaga mi w zniesieniu tej sytuacji, tylko sprawia, że czuję się jeszcze bardziej rozdarta. Przez to mam też sprzeczne odczucia względem Naho. Ale to jest też pozytywna strona tej mangi, bo prowokuje do myślenia.

Czuję ogromne spełnienie, że autorka zdecydowała się wyjaśnić kwestię samych listów i jestem jak najbardziej usatysfakcjonowana, bo wszystkie objaśnienia miały sens.

Bardzo podoba mi się przesłanie, jakie pozostawia nam na koniec Takano Ichigo: "Jeśli pojawi się wśród Was ktoś taki jak Kakeru, proszę, uratujcie go". Nie bójmy się rozmawiać, nie bójmy się działać, kiedy widzimy, że z kimś jest coś nie tak.

"Orange" to jak najbardziej wartościowa pozycja, która jest przede wszystkim emocjonalną kolejką górską. Rozrywka w najlepszym wydaniu.

To się nazywa wspaniałe "zakończenie" serii "Orange"! Jestem zachwycona i do głębi poruszona, aż nie mogłam powstrzymać łez.

Nieubłaganie zbliża się przełomowy moment, którego wszyscy się obawiają i pragną go zmienić. Czy jest szansa na ocalenie Kakeru, gdy wszystko zaczyna się komplikować?

Wreszcie mamy okazję zajrzeć do umysłu Kakeru i choć trochę zrozumieć jego...

https://podrugiejstronieokladki6.blogspot.com/2018/12/manga-tez-ksiazka-orange-takano-ichigo.html

Po skończeniu pierwszych trzech tomików „Orange”, miałam mieszane uczucia. Moje wątpliwości rozwiały się dopiero w połowie piątego tomu, a w szóstym zniknęły całkowicie. Swoją drogą, to właśnie ostatni tomik uważam, za najlepszy w całej serii. 

Wracamy do naszych licealistów, którzy po otrzymaniu listów od swoich „starszych siebie”, pragną pomóc swojemu nowemu koledze Kakeru. W poprzednim tomie, cała wesoła zgraja zgłosiła się do wzięcia udziału w szkolnej sztafecie, aby wspomóc Kakeru. Przez cały czwarty tom (a na pewno jego większość) mamy właśnie tę szkolną rywalizację, która ze zwykłej sztafety przerodziła się w swoisty bieg przyjaźni. Z każdym kolejnym przekazaniem pałeczki, przekazywane zostawały także słowa otuchy dla Kakeru, który biegł ostatni. Naho stara się wykonywać rady ze swoich listów i na szkolnej imprezie pojawia się babcia chłopaka, z którą teraz mieszka. Mamy tutaj też nie tylko rozwinięcie wątku Naho i Kakeru, ale też postaci pobocznych, czyli reszty ekipy. Możemy kibicować kolejnej pomału rodzącej się parze, która każdego dnia robi sobie na złość, czyli Azu i Hagita. 
W piątym tomiku pojawił się rozdział tylko dla Kakeru, który w jakiś sposób przypomina całość sprawy, o która tak bardzo walczą jego przyjaciele. Przy okazji jest ona zamknięciem historii Kakeru, ale czy jego przyjaciołom udało się wykonać misję, będziecie musieli dowiedzieć się sami.

Zapytacie teraz: „To po co szósty tomik?”
Ostatnia część „Orange” to historia samego Hiroto Suwy. Mamy tutaj dwie historie. Jedna opowiada o przeszłości, teraźniejszości i przyszłości, a druga to opowieść oczami Suwy. I spokojnie, nie jest to „odgrzewanie kotleta” i przypomnienie całości historii. Takano Ichigo poszła krok dalej i spisała uczucia i plany chłopaka, który jest moją ulubioną postacią w całej mandze. Historia Suwy nie jest idealna, co więcej, dla niektórych może okazać się on zwykłym oszustem, ale mi osobiście podobała się najbardziej. Odkryła ona dotąd niewyjaśnione i nieujawnione fragmenty w poprzednich tomikach, które dopiero teraz pokazały wpływ na całe życie bohaterów. 
Co więcej, skupiła moją uwagę na tyle mocno, że zapomniałam o tym, jaki Kakeru był nadąsany, smutny i wiecznie brał na siebie odpowiedzialność za wszystko. 

Nie zabrakło też dodatku „Zakochany Astronauta”. Astronauty nie znalazłam, nawet żadnej przenośni odnośnie tego tytułu nie zauważyłam, zatem zagwozdkę, będę miała do końca życia. Mimo wszystko mangaczka ładnie i składnie zakończyła całą tę historię i szczęśliwie, co najważniejsze. Dodatek był bardzo udany, a zakończenie padło na piąty tomik, który jest podobnej grubości co pierwszy i to są dwa najgrubsze tomy w całej mandze. 

Klimatyczne obwoluty, które ładnie łączą się w całość oddają historię tej mangi już na starcie. Co więcej, na piątym tomie jest piękny pomarańczowy zachód słońca i tak teraz zastawiam się, czy to nie przez ten zachód słońca, manga ta nosi nazwę „Oragne” (pomarańczowy z angielskiego). 
Oczywiście dalej mamy młodych bohaterów i starych na odwrocie mangi, a piąta obwoluta chyba oddaje najbardziej nastrój tej mangi. 

Wracając do tego co napisałam na początku, to użalanie się nad sobą Kakeru ponownie mnie irytowało, a Naho, swoją nieśmiałością i nieumiejętnością czytania znaków i gestów wprawiała mnie w śmiech. Oczywiście ten z litości. Całe szczęście reszta bohaterów nadrabiała za nich i mimo wszystko miło czytało się całą mangę. 
Co do kreski to pozostała ona niezmienna. Twarda i sztywna, ale za to, tak jak w poprzednim tomie, czcionka była miękka, zatem nie mam zastrzeżeń. 

„Orange” jest naprawdę dobrą mangą, jeżeli przełknie się te wieczne rozterki głównego bohatera i nieudolność głównej bohaterki. Czy jest to manga z przekazem? Wydaje mi się, ze jak najbardziej. Pokazuje nam, że nie warto ranić innych, bo mogą to zbyt mocno wziąć do siebie, a przy okazji warto cieszyć się każdym kolejnym dniem i uśmiechać się, głównie do samego siebie, bo kiedy my zgadzamy się ze sobą i jesteśmy szczęśliwi to wszyscy dookoła są. Przeżyłam ciekawą przygodę czytając tę mangę i nie żałuję ani jednej chwili spędzonej z tą historią. Wam też polecam po nią sięgnąć i oddać się zamyśleniu w dzisiejszym pędzącym świecie.

https://podrugiejstronieokladki6.blogspot.com/2018/12/manga-tez-ksiazka-orange-takano-ichigo.html

Po skończeniu pierwszych trzech tomików „Orange”, miałam mieszane uczucia. Moje wątpliwości rozwiały się dopiero w połowie piątego tomu, a w szóstym zniknęły całkowicie. Swoją drogą, to właśnie ostatni tomik uważam, za najlepszy w całej serii. 

Wracamy do naszych licealistów,...

No, ok, innego zakończenia się nie spodziewałam.

No, ok, innego zakończenia się nie spodziewałam.