Orange #6

Zbędna część i strasznie chaotyczna.

Zbędna część i strasznie chaotyczna.

Wszystko zaczyna się pewnego pięknego wiosennego dnia, kiedy to Naho Takamiya, uczennica liceum otrzymuje tajemniczy list. Okazuje się, że autorką przesyłki jest ona sama, tylko starsza o dziesięć lat. W owym liście opisuje ona wydarzenia, które nie miały jeszcze miejsca i prosi swoją młodszą wersją o próbę zmiany przyszłości. Całe to wydarzenie bardzo mocno powiązane jest z chłopakiem (Kakeru Naruse), który przeniósł się do jej szkoły/klasy tego właśnie dnia. Nastolatek dość szybko zjednuje sobie nowych przyjaciół, dodatkowo mocno zbliżając się do Naho. Każda kolejna przeczytana linijka listu wskazuje na to, że w przyszłość nie wygląda dla niego nazbyt dobrze. Dziewczyna postanawia więc zgodnie z sugestiami swojego starszego oblicza, spróbować wpłynąć na przyszłe wydarzenia. To dopiero początek całego ciągu wydarzeń, do którego zostaną wciągnięci jej przyjaciele, którzy również będą chcieli mieć wpływ na wygląd ich wspólnej przyszłości.

Cała recenzja na:

https://gameplay.pl/news.asp?ID=126742

Wszystko zaczyna się pewnego pięknego wiosennego dnia, kiedy to Naho Takamiya, uczennica liceum otrzymuje tajemniczy list. Okazuje się, że autorką przesyłki jest ona sama, tylko starsza o dziesięć lat. W owym liście opisuje ona wydarzenia, które nie miały jeszcze miejsca i prosi swoją młodszą wersją o próbę zmiany przyszłości. Całe to wydarzenie bardzo mocno powiązane jest...

Choć tom 5 serii "Orange" był wręcz idealnym zakończeniem, które nie potrzebowało już niczego więcej, wiedziałam, że muszę się zapoznać z kontynuacją. Bardzo lubię Suwę, to chyba moja ulubiona postać z "Orange" i byłam bardzo ciekawa, jak wydarzenia wyglądają z jego perspektywy.

I nie wiem już, czy mam odczuwać złość, radość czy po prostu żal. Może wszystko na raz. Nie było takiej możliwości, by każda z postaci była szczęśliwa w każdej rzeczywistości. Mętlik w głowie spowodowany sprzecznymi odczuciami tylko działa na korzyść tej mangi.

Poruszająca historia o miłości oraz o tym, jak człowiek może być lekarstwem dla drugiej osoby.

Choć tom 5 serii "Orange" był wręcz idealnym zakończeniem, które nie potrzebowało już niczego więcej, wiedziałam, że muszę się zapoznać z kontynuacją. Bardzo lubię Suwę, to chyba moja ulubiona postać z "Orange" i byłam bardzo ciekawa, jak wydarzenia wyglądają z jego perspektywy.

I nie wiem już, czy mam odczuwać złość, radość czy po prostu żal. Może wszystko na raz. Nie...

Ładna i ciepła kreska. Główna bohaterka ma tak dobrze rysowane oczy, ze aż źrenice wyglądają na wypukłe O :

Żeby nie spoilerować, takie przesłanie że czasem coś jest komuś przeznaczone i tak już po prostu będzie nie ze względu na nasze wybory, tylko przez to, że po prostu ktoś wybrał tak a nie inaczej : )

Ładna i ciepła kreska. Główna bohaterka ma tak dobrze rysowane oczy, ze aż źrenice wyglądają na wypukłe O :

Żeby nie spoilerować, takie przesłanie że czasem coś jest komuś przeznaczone i tak już po prostu będzie nie ze względu na nasze wybory, tylko przez to, że po prostu ktoś wybrał tak a nie inaczej : )

https://podrugiejstronieokladki6.blogspot.com/2018/12/manga-tez-ksiazka-orange-takano-ichigo.html

Po skończeniu pierwszych trzech tomików „Orange”, miałam mieszane uczucia. Moje wątpliwości rozwiały się dopiero w połowie piątego tomu, a w szóstym zniknęły całkowicie. Swoją drogą, to właśnie ostatni tomik uważam, za najlepszy w całej serii. 

Wracamy do naszych licealistów, którzy po otrzymaniu listów od swoich „starszych siebie”, pragną pomóc swojemu nowemu koledze Kakeru. W poprzednim tomie, cała wesoła zgraja zgłosiła się do wzięcia udziału w szkolnej sztafecie, aby wspomóc Kakeru. Przez cały czwarty tom (a na pewno jego większość) mamy właśnie tę szkolną rywalizację, która ze zwykłej sztafety przerodziła się w swoisty bieg przyjaźni. Z każdym kolejnym przekazaniem pałeczki, przekazywane zostawały także słowa otuchy dla Kakeru, który biegł ostatni. Naho stara się wykonywać rady ze swoich listów i na szkolnej imprezie pojawia się babcia chłopaka, z którą teraz mieszka. Mamy tutaj też nie tylko rozwinięcie wątku Naho i Kakeru, ale też postaci pobocznych, czyli reszty ekipy. Możemy kibicować kolejnej pomału rodzącej się parze, która każdego dnia robi sobie na złość, czyli Azu i Hagita. 
W piątym tomiku pojawił się rozdział tylko dla Kakeru, który w jakiś sposób przypomina całość sprawy, o która tak bardzo walczą jego przyjaciele. Przy okazji jest ona zamknięciem historii Kakeru, ale czy jego przyjaciołom udało się wykonać misję, będziecie musieli dowiedzieć się sami.

Zapytacie teraz: „To po co szósty tomik?”
Ostatnia część „Orange” to historia samego Hiroto Suwy. Mamy tutaj dwie historie. Jedna opowiada o przeszłości, teraźniejszości i przyszłości, a druga to opowieść oczami Suwy. I spokojnie, nie jest to „odgrzewanie kotleta” i przypomnienie całości historii. Takano Ichigo poszła krok dalej i spisała uczucia i plany chłopaka, który jest moją ulubioną postacią w całej mandze. Historia Suwy nie jest idealna, co więcej, dla niektórych może okazać się on zwykłym oszustem, ale mi osobiście podobała się najbardziej. Odkryła ona dotąd niewyjaśnione i nieujawnione fragmenty w poprzednich tomikach, które dopiero teraz pokazały wpływ na całe życie bohaterów. 
Co więcej, skupiła moją uwagę na tyle mocno, że zapomniałam o tym, jaki Kakeru był nadąsany, smutny i wiecznie brał na siebie odpowiedzialność za wszystko. 

Nie zabrakło też dodatku „Zakochany Astronauta”. Astronauty nie znalazłam, nawet żadnej przenośni odnośnie tego tytułu nie zauważyłam, zatem zagwozdkę, będę miała do końca życia. Mimo wszystko mangaczka ładnie i składnie zakończyła całą tę historię i szczęśliwie, co najważniejsze. Dodatek był bardzo udany, a zakończenie padło na piąty tomik, który jest podobnej grubości co pierwszy i to są dwa najgrubsze tomy w całej mandze. 

Klimatyczne obwoluty, które ładnie łączą się w całość oddają historię tej mangi już na starcie. Co więcej, na piątym tomie jest piękny pomarańczowy zachód słońca i tak teraz zastawiam się, czy to nie przez ten zachód słońca, manga ta nosi nazwę „Oragne” (pomarańczowy z angielskiego). 
Oczywiście dalej mamy młodych bohaterów i starych na odwrocie mangi, a piąta obwoluta chyba oddaje najbardziej nastrój tej mangi. 

Wracając do tego co napisałam na początku, to użalanie się nad sobą Kakeru ponownie mnie irytowało, a Naho, swoją nieśmiałością i nieumiejętnością czytania znaków i gestów wprawiała mnie w śmiech. Oczywiście ten z litości. Całe szczęście reszta bohaterów nadrabiała za nich i mimo wszystko miło czytało się całą mangę. 
Co do kreski to pozostała ona niezmienna. Twarda i sztywna, ale za to, tak jak w poprzednim tomie, czcionka była miękka, zatem nie mam zastrzeżeń. 

„Orange” jest naprawdę dobrą mangą, jeżeli przełknie się te wieczne rozterki głównego bohatera i nieudolność głównej bohaterki. Czy jest to manga z przekazem? Wydaje mi się, ze jak najbardziej. Pokazuje nam, że nie warto ranić innych, bo mogą to zbyt mocno wziąć do siebie, a przy okazji warto cieszyć się każdym kolejnym dniem i uśmiechać się, głównie do samego siebie, bo kiedy my zgadzamy się ze sobą i jesteśmy szczęśliwi to wszyscy dookoła są. Przeżyłam ciekawą przygodę czytając tę mangę i nie żałuję ani jednej chwili spędzonej z tą historią. Wam też polecam po nią sięgnąć i oddać się zamyśleniu w dzisiejszym pędzącym świecie.

https://podrugiejstronieokladki6.blogspot.com/2018/12/manga-tez-ksiazka-orange-takano-ichigo.html

Po skończeniu pierwszych trzech tomików „Orange”, miałam mieszane uczucia. Moje wątpliwości rozwiały się dopiero w połowie piątego tomu, a w szóstym zniknęły całkowicie. Swoją drogą, to właśnie ostatni tomik uważam, za najlepszy w całej serii. 

Wracamy do naszych licealistów,...

Cykl Orange, który zdawał się prezentować zamkniętą opowieść w pięciu tomach, doczekał się tomu szóstego. I trudno o jego jednoznaczną ocenę.

Pięcioro przyjaciół w liceum straciło swojego kolegę za sprawą samobójstwa. Pogrążeni w żalu spisali listy ze wskazówkami i zaadresowali je do samych siebie z przeszłości, dzieląc się wiedzą, jak powinni postępować, by zwiększyć szanse na ocalenie Kakeru. Pięć tomów serii opowiadało o ich dążeniach do szczęśliwego zakończenia. Teraz zaś autorka postanowiła zaprezentować nam pewne aspekty oczami Suwy, jego najbliższego przyjaciela, który po śmierci Kakeru ożenił się z jego ukochaną.

Po zakończeniu tomu piątego trudno było dopatrywać się sensu tworzenia kontynuacji i to uczucie nie mija po przeczytaniu najnowszego, szóstego już tomiku. Oczywiście po raz kolejny nabywca Orange dostanie smutną opowieść potrafiącą wzbudzić żywsze emocje. Ponownie akcja skupia się na przedstawieniu sytuacji, w których przyjaciele starają się przychylić nieba Kakeru. Z tym że tych sytuacji jest znacznie mniej, za to o wiele bardziej zapadają w pamięć i dotyczą ważniejszych dla bohaterów spraw. Mimo wszystko podczas czytania łatwo o poczucie wtórności i znużenie. To już niestety nie jest tak ciekawa historia, jak miało to miejsce poprzednio. Skoncentrowanie się na działaniach i przemyśleniach Suwy wypada w porządku, w końcu był on jednym z bardziej sympatycznych postaci serii Orange, aczkolwiek to trochę za mało, by w pełni zaangażować odbiorcę. Tym bardziej, że podczas czytania łatwo też o inny wniosek, a mianowicie mniejszą porcję humoru i żartów pomiędzy postaciami.

Cała recenzja na Wypowiemsie.pl:
http://wypowiemsie.pl/orange-6/

Cykl Orange, który zdawał się prezentować zamkniętą opowieść w pięciu tomach, doczekał się tomu szóstego. I trudno o jego jednoznaczną ocenę.

Pięcioro przyjaciół w liceum straciło swojego kolegę za sprawą samobójstwa. Pogrążeni w żalu spisali listy ze wskazówkami i zaadresowali je do samych siebie z przeszłości, dzieląc się wiedzą, jak powinni postępować, by zwiększyć...

Przyjemnie mi się czytało tą kontynuację, jednak zakończenie tomu 5 bardzo mi się podobało i chyba bym wolała, żeby tak skończyła się cała seria.

Przyjemnie mi się czytało tą kontynuację, jednak zakończenie tomu 5 bardzo mi się podobało i chyba bym wolała, żeby tak skończyła się cała seria.

Orange Takano Ichigo to seria, która głęboko zapadła mi w pamięć i do której lubię wracać. Nie kryłam więc swojej radości gdy ukazał się szósty tom uzupełniający historię Naho, Kakeru i pozostałych przyjaciół, którzy rzucili wyzwanie samemu czasowi by uratować bliską im osobę. Zapraszam do lektury szóstego tomu serii o podtytule Przyszłość.

Szósty tom można podzielić na dwie części. Pierwsza z nich stanowi uzupełnienie historii znanej z poprzednich tomów Orange – i w pełni zamyka historię bohaterów, zarówno tych z przyszłości jak i zmienionej za sprawą wysłanych do przeszłości listów teraźniejszości. Autorka zamyka więc tutaj w pełni historię listów, pokazując czytelnikom szczęśliwe zakończenie obu światów.

Drugą część tomiku, moim zdaniem znacznie ciekawszą, stanowiła historia oglądana oczami Suwy z oryginalnego świata, tego w którym Kakeru umiera. Zawarte w niej były zarówno wydarzenia znane z wcześniejszych tomów, jednak te stanowiły niewielki fragment, pozwalający lepiej zrozumieć pewne zachowania chłopaka. Większa część jednak skupiała się na tym co działo się po zakończeniu szkoły i pokazują jak połączyły się losy Suwy i Naho.

Suwa był moim ulubionym bohaterem serii, dlatego lektura tego tomiku była dla mnie wyjątkowo przyjemnym doświadczeniem i miłym dodatkiem uzupełniającym Orange. Miło jest powracać do lubianych serii i bohaterów za sprawą takich dodatkowych historii i osobiście nie miałabym nic przeciwko gdyby większa liczba autorów brała przykład z Takano Ichigo i serwowała swoim czytelnikom takie dodatkowe opowieści.

Pod względem wydania tomik nie odbiega od poprzednich tomów i idealnie wpasowuje się w serię.

Orange: Przyszłość stanowi idealne uzupełnienie serii i z pewnością powinni po niego sięgnąć wszyscy, którzy czytali poprzednie tomy. Nie mogę się także doczekać powstania siódmego tomu, o którym autorka wspomina w posłowiu.

https://koszzksiazkami.pl/orange-tom-6-recenzja/

Orange Takano Ichigo to seria, która głęboko zapadła mi w pamięć i do której lubię wracać. Nie kryłam więc swojej radości gdy ukazał się szósty tom uzupełniający historię Naho, Kakeru i pozostałych przyjaciół, którzy rzucili wyzwanie samemu czasowi by uratować bliską im osobę. Zapraszam do lektury szóstego tomu serii o podtytule Przyszłość.

Szósty tom można podzielić na...

KOLOR ZACHODU SŁOŃCA

Ta manga była dla wielkim zaskoczeniem. Nie tylko jeśli chodzi o tom szósty, który właściwie nie miał prawa powstać, jako że cała opowieść została już zakończona, ale w ogóle. Kiedy sięgałem po pierwszą jej część, liczyłem na lekką, prostą opowiastkę dla zabicia czasu, a tymczasem otrzymałem poruszającą, intrygującą i wciągającą opowieść o miłości i próbach zmienienia przyszłości, która źle się potoczyła. Cieszę się, że mogłem ją przeczytać, cieszę się też, że pojawił się ciąg dalszy – i to godnie kontynuujący całość. A perspektywa, że to być może jeszcze nie koniec, optymistycznie nastraja na, nomen omen, przyszłość.

Piątka przyjaciół będąc w liceum straciła swojego kolegę, Kakeru, który popełnił samobójstwo. Doprowadził do tego splot wielu okoliczności, a oni nigdy nie przestali obwiniać się o jego śmierć. Jednakże udało im się znaleźć sposób by przesłać do przeszłości wiadomości o tym, co się stało i odmieć losy chłopaka. W wyniku tych działań Kakeru nie zginął – przynajmniej w tej linii czasowej, do której trafiły wiadomości: reszta pozostała taka sama. Ale czy aby na pewno? W tym miejscu zaczyna się akcja tomu 6. Bohaterowie z przyszłości wysyłają listy w podróż w czasie, ale nie mają nawet pewności, że gdziekolwiek one dotrą. Jak jednak wyglądałaby ich teraźniejszość, gdyby to ich Kakeru dzięki temu przeżył? Pojawia się szansa zobaczenia tego na własne oczy…
Jednocześnie obserwujemy jak wyglądało ich życie od momenty samobójstwa przyjaciela, niemalże do czasów obecnych. Kończy się liceum, drogi wszystkich się rozchodzą. Suwa, który staje się głównym bohaterem tej historii, próbuje zdobyć Naho. Ta wciąż kocha jednak Kakeru i nic nie jest w stanie tego zmienić. Co w takiej sytuacji zrobi chłopak? I jakie będą jego prawdziwe intencje?

Uwielbiam tę mangę. Po prostu uwielbiam. Niby to tylko taka nieskomplikowana opowieść typu szkolne życie o chłopaku z problemami, który kochał dziewczynę, ale nie potrafił nic z tym zrobić, dziewczynie, która także go kochała, ale podobnie unikała zaangażowania, zakochanym w niej koledze i ich przyjaciołach. Nutka fantastyki w postaci świadomości nadchodzących wydarzeń i prób ich zmienienia tylko dodawała „Orange” smaku. Wszystko jednak się wyjaśniło, rozwiązało i zakończyło. Czy był sens tworzyć ciąg dalszy?

Tak! I cieszę się, że szósty tom „Orange” ujrzał światło dzienne, bo to znakomity dodatek do tej świetnej mangi, ukazujący przede wszystkim co wydarzyło się w przyszłości. Przede wszystkim jednak przywołujący te emocje i wzruszenia, które towarzyszyły czytaniu serii, a to naprawdę wiele znaczy. Szczególnie, że całość czyta się znakomicie i dosłownie jednym tchem, i z wielką przyjemnością ogląda, bo kreska, choć prosta i delikatna, pozostaje niesamowicie urocza i doskonale pasująca do samej opowieści.

Jeśli więc czytaliście „Orange” i zastanawiacie się czy warto sięgnąć po ten dodatkowy tom, przestańcie i koniecznie go przeczytajcie. A jeśli nie czytaliście tej serii? Jeśli lubicie obyczajowe opowieści o miłości (celowo nie używam tu słowa romans, bo to jednak kojarzy się z kiepskiej jakości czytadłami i wyrządziłoby tej historii krzywdę), koniecznie powinniście ją poznać. Jest tego naprawdę warta, dlatego polecam gorąco i mam nadzieję, że autorka jak najszybciej stworzy tom siódmy!

Recenzja opublikowana na moim blogu: http://ksiazkarnia.blog.pl/2017/10/12/orange-6-ichigo-takano/

KOLOR ZACHODU SŁOŃCA

Ta manga była dla wielkim zaskoczeniem. Nie tylko jeśli chodzi o tom szósty, który właściwie nie miał prawa powstać, jako że cała opowieść została już zakończona, ale w ogóle. Kiedy sięgałem po pierwszą jej część, liczyłem na lekką, prostą opowiastkę dla zabicia czasu, a tymczasem otrzymałem poruszającą, intrygującą i wciągającą opowieść o miłości i...