Książka nie zasługuje na więcej, niż "może być".
Seryjnie. Opowieść przedstawiona została z trzech perspektyw: jedynej słusznej (Atticusa), irytującej (Granuaile) i doprowadzającej mnie do furii (Owena).
Wszystkie narracje są poprowadzone w pierwszej osobie. Co więc je różni? CZAS!
Litości! Tamte dwie kojarzą mi się z grafomańskim blogiem nastolatki! Pierwsza osoba w połączeniu z czasem teraźniejszym i stwierdzaniem oczywistości, poprowadzeniem tego w tylu: otwieram drzwi, wchodzę, zamykam je za sobą i dołączam do siedzących na kanapie. (To nie cytat, to przykład... na szczęście). Ale seryjnie, to dla mnie za wiele.
Kolejnym dużym minusem (poza puszczeniem całej trójki druidów samopas po świecie) jest postać archdruida Eoghana (zangielszczonego na Owena). No więc Owen miał być wrzodem na czterech literach. Chamskim, ostrym kolesiem, który bije tego matołka, Siodhachana po głowie. No i w dialogach z innymi to nawet widać... ale narracja z jego perspektywy jest tak przykra, że aż łezka w oku się kręci. Rozumiem, że musiał się dostosować do tych dziwacznych realiów, jakie panują, no ale bez przesady. I niech może ta przemiana będzie widoczna, a nie. Ech... Ratują go kozie teksty. Tak, kozie teksty wymiatają. I jestem ciekawa tej opowieści o kozie i młodym Siodhachanie.
Dobrą stroną jest, że przynajmniej te części prowadzone z perspektywy Atticusa trzymają poziom. No i psy są dalej bardzo psowate.
Kolejnym niedużym plusem jest tu fabuła i (o wiele większym) to, co się przytrafia pod koniec Granuaile. Kapka brutalności nadaje realizmu powieściom.
No i Jezus! Jezus jest boski! :P
Niemniej jednak, dalej twierdzę, że ta książka co najwyżej "może być".
Mam nadzieję, że pan Hearne nie zawiedzie moich oczekiwań i ładnie zakończy cały cykl (błagam!).

Książka nie zasługuje na więcej, niż "może być".
Seryjnie. Opowieść przedstawiona została z trzech perspektyw: jedynej słusznej (Atticusa), irytującej (Granuaile) i doprowadzającej mnie do furii (Owena).
Wszystkie narracje są poprowadzone w pierwszej osobie. Co więc je różni? CZAS!
Litości! Tamte dwie kojarzą mi się z grafomańskim blogiem nastolatki! Pierwsza osoba w...