Jest tu wszystko co uwielbiam w książkach: niesamowicie wykreowany świat, magia i główni bohaterowie z ciętym językiem. Postać Williama idealnie oddawała jego wilczą naturę i to jak trudno mu było odnaleźć się w świecie i oczywiście to że nie rozumiał kobiet 😁
Jego wilk który próbował wyjść i te jego "chcieć " umm przemawiało do mnie 😊
Nie rozumiałam tylko dlaczego pozwolono mu wmieszać się w sprawę zwaśnionych rodów to nie była jego walka a jednak I tu zabieram 1 gwiazdkę. Poza tym od książki nie mogłam się oderwać i pochłaniałam stronę za stroną z bananem na twarzy.

Jest tu wszystko co uwielbiam w książkach: niesamowicie wykreowany świat, magia i główni bohaterowie z ciętym językiem. Postać Williama idealnie oddawała jego wilczą naturę i to jak trudno mu było odnaleźć się w świecie i oczywiście to że nie rozumiał kobiet 😁
Jego wilk który próbował wyjść i te jego "chcieć " umm przemawiało do mnie 😊
Nie rozumiałam tylko dlaczego...

Historia ta nie porwała mnie tak, jak ta opowiedziana w części pierwszej. Co prawda tak jak w części pierwszej mamy tutaj pokazaną główną bohaterkę, która jest odpowiedzialna nie tylko za siebie ale też całą rodzinę jednak czegoś mi brakowało.

Historia ta nie porwała mnie tak, jak ta opowiedziana w części pierwszej. Co prawda tak jak w części pierwszej mamy tutaj pokazaną główną bohaterkę, która jest odpowiedzialna nie tylko za siebie ale też całą rodzinę jednak czegoś mi brakowało.

Fantastyki czytam mało, obracam się w kręgu 3 autorek, więc wiadomo, liczba tytułów jest ograniczona. Jednak zawsze znajdzie się coś nie przeczytanego, jak tu, u Ilony Andrews, która prócz cyklu z Kate Daniels stworzyła też innych bohaterów. Od dłuższego czasu miałam się zabrać za tę książkę, planowałam, odkładałam, ale wreszcie zaczęłam i się wyciągnęłam. Książka należy do serii "Na krawędzi", jest drugą z kolei, niestety w jedyną z nich dostępną w Legimi Jej zaletą jest to, że może funkcjonować jako oddzielny tytuł, autorzy orientują czytelnika w wydarzeniach pierwszej części, ale jej nieznajomość nie utrudnia lektury. Magiczne Stany, tym jesteśmy na południu w Luizjanie, zamieszkałe przez ludzi obdarzonych magią i różnymi nadprzyrodzonymi zdolnościami, dziwne zwierzęta, potwory i zmieńców. Autorzy lubią kreować tych ostatnich. Głównym bohaterem jest zmiennokształtny William Sandine, były żołnierz, mężczyzna z trudną przeszłością. obecnie tajny agent, który nie najlepiej radzi sobie w relacjach z ludźmi, a zwłaszcza z kobietami. I Cerise Mar, młoda kobieta władająca mieczami. Ich drogi się przetną, okaże się że mają wspólnego wroga. Rubież, Moczary, kryją potwory. Miejsce akcji to też kwintesencja amerykańskiego południa, tego z "Przeminęło z wiatrem". Cerise ma w sobie coś ze Scarlett, taką bezkompromisowość, w pewnym momencie musi wziąć odpowiedzialność za liczną familię oryginałów. Jej zadaniem jest uratować rodzinne dziedzictwo. A przy okazji spotyka miłość. Dostajemy świetną emocjonującą fabułę, przygodowo-sensacyjną. Napięcie tworzą magia i mrok, ale też współczesne gadżety, które autorzy zgrabnie wplatają do magicznej rzeczywistości. Chwilami ocieramy się o horror, ale też nie brakuje momentów humorystycznych. Żeby tacy strachliwy czytelnicy jak ja zapominali, że się boją. Dynamiczna akcja sprawia, że nie można się oderwać od książki, "Fabryka Słów" chcę więcej tej cudownej historii!

Fantastyki czytam mało, obracam się w kręgu 3 autorek, więc wiadomo, liczba tytułów jest ograniczona. Jednak zawsze znajdzie się coś nie przeczytanego, jak tu, u Ilony Andrews, która prócz cyklu z Kate Daniels stworzyła też innych bohaterów. Od dłuższego czasu miałam się zabrać za tę książkę, planowałam, odkładałam, ale wreszcie zaczęłam i się wyciągnęłam. Książka należy do...

Kolejna świetna seria.

Kolejna świetna seria.

Ta część minimalnie mniej mi się podobała niż pierwsza.
W ogóle z początku myślałam, że Księżyc Nad Rubieżą będzie kontynuacją Na Krawędzi. Kiedy okazało się, że to zupełnie inna historia, która tylko rozgrywa się w świecie z Na Krawędzi, poczułam się lekko zawiedziona, na szczęście szybko mi przeszło.
Księżyc nad Rubieżą opowiada historię Wiliama - wilka z pierwszej części, który dostaje zadanie pozbycia się groźnego przestępcy, który szuka czegoś na Rubieży, na bagnach. Wilk podejmuje się tego zadania, a podczas niego poznaje Cerise mieszkankę bagien, która zdaje się być ważną osobą w całej rozgrywce. Wiliam poznaje jej zwariowaną rodzinę i niecodzienne zwyczaje panujące na bagnach. Bardzo szybko udaje mu się również zakochać w pięknej mieszkańce Rubieży.
Relacja między Wiliamem, a Cerise była dobra, ale nie tak dobra jak ta z Rose i Declanem. Muszę jednak przyznać, że dobrze się bawiłam.
William to bardzo ciekawa postać, chociaż na początku jakoś za nim nie przepadałam.
Ciekawy wątek z dziadkiem Cerie oraz z ich głównym wrogiem - Pająkiem. Jestem ciekawa co się stanie w kolejnej części.

Ta część minimalnie mniej mi się podobała niż pierwsza.
W ogóle z początku myślałam, że Księżyc Nad Rubieżą będzie kontynuacją Na Krawędzi. Kiedy okazało się, że to zupełnie inna historia, która tylko rozgrywa się w świecie z Na Krawędzi, poczułam się lekko zawiedziona, na szczęście szybko mi przeszło.
Księżyc nad Rubieżą opowiada historię Wiliama - wilka z pierwszej...

Historia Declana i Rose wciągnęła mnie bez reszty. Declan uwiódł mnie tak jak tamtą dziewczynę z Rubieży... ale Wiliiam rozkochał mnie w sobie na zabój, oczarował i zamieszał w głowie. Jego nieporadność w relacjach z innymi ludźmi jest przecudowana a dzikość krążąca w żyłach przyciąga jak magnes! No i ten wewnętrzny narzucający się głos bestii: Chcieć, chcieć! Chcieć kobietę!
Samotny wilk z poprzedniej części wyrusza na misję. A takie tam zleconko, wejść, wyjść, przy okazji kogoś zabić. Ot nic nadzwyczajnego. Smaczku dodaje fakt, że uśmiercić trzeba starego wroga. Declan z Rose grzeją tyłki w rezydencji w Dziwoziemi wiec co ma do stracenia?
Tylko jak coś ma puść źle to na pewno pójdzie źle! Na drodze do wykonania zadania stanie mu "królowa kloszardów" śmierdząca spaghetti.
Aż szkoda, że kolejne części nie zostały w Polsce wydane :(
Chcieć, chcieć! Chcieć jeszcze czytać!

Historia Declana i Rose wciągnęła mnie bez reszty. Declan uwiódł mnie tak jak tamtą dziewczynę z Rubieży... ale Wiliiam rozkochał mnie w sobie na zabój, oczarował i zamieszał w głowie. Jego nieporadność w relacjach z innymi ludźmi jest przecudowana a dzikość krążąca w żyłach przyciąga jak magnes! No i ten wewnętrzny narzucający się głos bestii: Chcieć, chcieć! Chcieć...

Wszystko super ale po co te opisy?? Uwielbiam Williama, uwielbiam Cerise, ich relacje, ich przekomarzanie się ale te opisy stworów i moczar nie miały dla mnie sensu. Owszem na początku nawet wskazane ale potem było zbyt, zbyt wiele, jakby autorka nie miała pomysłu i wynalazła zapchaj dziurę :P summa summarum podobało mi się a to najważniejsze :)

Wszystko super ale po co te opisy?? Uwielbiam Williama, uwielbiam Cerise, ich relacje, ich przekomarzanie się ale te opisy stworów i moczar nie miały dla mnie sensu. Owszem na początku nawet wskazane ale potem było zbyt, zbyt wiele, jakby autorka nie miała pomysłu i wynalazła zapchaj dziurę :P summa summarum podobało mi się a to najważniejsze :)

Podobało mi się bardziej niż pierwsza cześć. Nie ma na myśl świata Rubieży ale raczej rzeczywistość w jakiej rozgrywała się fabułą.
Przede wszystkim Moczary dla mnie są takim sennym, wilgotnym miejscem, innym od tego co znamy.
Rodziny prowadzące ze sobą waśnie od wielu lat. Wojny, które pochłaniają kolejne pokolenia.
Mentalność mieszkańców bagien to coś co niezwykłe mnie zafascynowało.
Postacie w książce są bardzo różnorodne dlatego każdy znajdzie coś dla siebie. Rodzina głównej bohaterki, Klan Mer stanowi zbieraninę najróżniejszych indywiduów, których po prostu nie możne nie polubić.

Podobało mi się bardziej niż pierwsza cześć. Nie ma na myśl świata Rubieży ale raczej rzeczywistość w jakiej rozgrywała się fabułą.
Przede wszystkim Moczary dla mnie są takim sennym, wilgotnym miejscem, innym od tego co znamy.
Rodziny prowadzące ze sobą waśnie od wielu lat. Wojny, które pochłaniają kolejne pokolenia.
Mentalność mieszkańców bagien to coś co niezwykłe mnie...

Druga część cyklu zdecydowanie lepsza niż pierwsza.

Druga część cyklu zdecydowanie lepsza niż pierwsza.

Super ten fantasty,jest.O takie książki lubię.
Te bagna,węgorze.Jakie one duże były,a ta walka na miecze.
Nie ma co,dobre .Wspaniałe.

Super ten fantasty,jest.O takie książki lubię.
Te bagna,węgorze.Jakie one duże były,a ta walka na miecze.
Nie ma co,dobre .Wspaniałe.