Jest pełna satysfakcja! Zakończenie wzrusza,porusza itd. ale co najważniejsze jest happy end, tak długo wyczekiwany.

Wszystko dzieje się już w czasie studiów Emily. W ciągu dwóch lat od rozstania z Evanem Em zmienia się. Zamyka się na ludzi, stroni od imprez i alkoholu,ale do czasu. Dziewczyna daje się namówić na wyjście i na dzień dobry się upija. U piciu odnajduje zapomnienie, cały jej ból zostaje dzięki temu wyciszony. Jej przyjaciółka poznaje ją z Colem. Chłopak choć wciąż jest ignorowany przez Em, nie odpuszcza. Okazuje się dobrym kolegą i z czasem też i bliższym przyjacielem.
Jednak nie ma między nimi miłości, Col był moim zdaniem dla Emmy kolejną odmianą alkoholu,czyli czymś co pozwala zapomnieć.
Umiera matka Emily...Emma jedzie na pogrzeb, a tam spotyka Evana.
Chłopak jedzie za nią, by otrzymać odpowiedzi na pytania jakie dręczą go od bardzo dawna.
Evan jest cierpliwy,czeka aż Emma się otworzy i dopuści go do siebie na nowo.Między tą parą ludzi znów zaczyna coś rozkwitać,coś co zostało gwałtownie przerwane.Zdają sobie sprawę,że nie łatwo jest o kimś ot tak zapomnieć.
Podróż przez życie Emmy dobiegła końca, co się po tym czuje? Myślę, że na pewno zmęczenie,ale też i pewien rodzaj szczęścia..Te trzy powieści są tak naładowane emocjami,bólem i całą paletą ran... Doprowadzają do płaczu, wywołują tyle współczucia, niekiedy i gniewu. Em nie mogła wybaczyć samej sobie, przez co raniła nie tylko siebie,ale też i innych,najbardziej Evana i Sarę.Zżyłam się z tymi bohaterami i z tą historią naprawdę mocno, nie zapomnę tej podróży..

Jest pełna satysfakcja! Zakończenie wzrusza,porusza itd. ale co najważniejsze jest happy end, tak długo wyczekiwany.

Wszystko dzieje się już w czasie studiów Emily. W ciągu dwóch lat od rozstania z Evanem Em zmienia się. Zamyka się na ludzi, stroni od imprez i alkoholu,ale do czasu. Dziewczyna daje się namówić na wyjście i na dzień dobry się upija. U piciu odnajduje...