Gdy Malta przestała mnie denerować na każdym kroku, lektura zaczęła dużo szybciej i przyjemniej iść. Wiem, że miało to być przedstawienie dojrzewania, ale bez przesady. Wątki zaczynają się coraz mocniej splatać i tylko czekamy na wybuch.

Gdy Malta przestała mnie denerować na każdym kroku, lektura zaczęła dużo szybciej i przyjemniej iść. Wiem, że miało to być przedstawienie dojrzewania, ale bez przesady. Wątki zaczynają się coraz mocniej splatać i tylko czekamy na wybuch.

Niestety trafiłam na tłumaczenie od ,którego krwawią oczy. Jak można zmienić imiona bohaterów pod koniec cyklu? I te imiona! Arogant, Słodka, Prawy -poważnie? Wręcz zmusiłam się by przeczytać. Nim zatrybiłam kto jest kim była prawie połowa książki. To powinno być karane. Co do samej historii jestem bardzo na tak. Lubię opowieści o magicznych stworzeniach. Wreszcie układanka jest jasna. Przebrnę przez ostatni tom pomimo bezsensowności w zmienianiu imion, by poznać zakończenie serii.

Niestety trafiłam na tłumaczenie od ,którego krwawią oczy. Jak można zmienić imiona bohaterów pod koniec cyklu? I te imiona! Arogant, Słodka, Prawy -poważnie? Wręcz zmusiłam się by przeczytać. Nim zatrybiłam kto jest kim była prawie połowa książki. To powinno być karane. Co do samej historii jestem bardzo na tak. Lubię opowieści o magicznych stworzeniach. Wreszcie...

Pierwszy tom zachwycił mnie o wiele większą skalą niż Trylogia Bastarda Rycerskiego i sprawnym nakreśleniem rodziny Vestritów, która przeżywała przewrotne, niepozbawione dla czytelnika emocji przygody. Chociaż drugi to już zwolnił w swoim tempie, to potrafiłem docenić lekkość jego lektury i bardzo starannie kreślone przemiany bohaterów oraz relacje między nimi, a także nowe „POVY”. W przypadku tomu trzeciego miałem kilka obaw, ale autorka bardzo zręcznie porozdzielała swoich bohaterów i ożywiła dynamikę między nimi przez bardzo umiejętnie zastosowane zwroty akcji i niuanse. To kawał świetnej roboty jeśli chodzi o operowanie fabułą.

Wolne Miasto Handlu ukazane zostaje nam w swoim chaotycznym schyłku, zdające się być rozdzierane przez konflikty i animozje kolejnych frakcji. Naszymi oczami na nie są Ronnica i Serilla, których dynamika relacji jest po prostu cudowna. Ronnica to matriarchalna figura, która z lekkością poniewiera każdym słowem przerażoną Serillę. Jako czytelnicy mamy jasne przesłanki aby przez jej traumę z nią sympatyzować, ale przez jej wybory mogące zaszkodzić Miastu - już cieszyć się z tego jak ustawiana jest do pionu i miota się w chaosie, nad którym myślała, że zapanuje. Towarzyszka zna Miasto Wolnego Handlu tylko w teorii, a praktyka okazuje się być dla niej trudna i bolesna, szczególnie kiedy ludność chce odciąć się od wpływów Satrapy i zdaje sobie sprawę z bardzo słabej legitymizacji władzy Serilli. Ronnica próbuje pojednać wszystkie frakcje – Starych Kupców, Nowych Kupców, Tatuowanych, Emigrantów z Trzech Statków i Kupców z Deszczowych Ostępów – oraz zachować dobrą pamięć o Davadzie Restarcie oraz o jej rodzinie. Doceniam, że z całą mocą wątek Restarta wybrzmiewa po jego śmierci, nadając mu sens, a i samo pochodzenie Kyla okazuje się być niespodziewanie kulą u nogi Vestritów. Czuć, że Miasto wiele przeszło i czeka je odbudowa na nowych warunkach oraz zupełnie nowy porządek społeczny. Sojusz Tatuowanych i Handlarzy z Deszczowych Ostępów jest niespodziewany, ale wiarygodny i zręcznie nakreślony. Podoba mi się również surowy wydźwięk starć w Mieście, której musiało zetknąć się z inwazją Krainy Miedzi. Wspaniale kreowana polityka i obyczaje zostały nagle ucięte jedną, krwawą jatką, w której wróg nie patrzył czy morduje i zniewala swoich sojuszników, przede wszystkim Nowych Kupców. Karma wraca.

Doskonale ograna jest również Smoczyca, fantastyczne stworzenie uwolnienie na koniec poprzedniego tomu, które jest dalekie od bycia deus ex machiną, gdyż poświęcono jej już wcześniej sporo uwagi. Przechodzimy do porządku dziennego z obecnością smoków i ich genezą w postaci węży. Miasto Wolnego Handlu musi się zdecydować czy ulegnie urokowi Tantaglii i zawrze z nią sojusz, który może spowodować odroczenie gatunku mogącego zmienić tak wiele w całym świecie przedstawionym. Postacią z największymi dylematami jest paradoksalnie Reyn, zaś jej zwolenniczką Selden, który w końcu staje się pełnoprawną postacią, trochę mistycznym dzieckiem, które chowając się gdzieś z tyłu, przeżyło więcej niż powinno. Szkoda tylko Taniry i Kethrii, którzy nie wiele mieli do roboty, a szczególnie tej drugiej, którą ominął wątek niemal szpiegowski.

Cudowna jest oczywiście Malta. Teoretycznie jej wątek można skrócić do ukazywania niewdzięczności przez Satrapę, by wpadła wraz z nim w ręce statku z Krainy Miedzi i zaczął grozić jej gwałt. Nie można jednak tego to tak spłycić, bo jest sporo niuansików, które świetnie nadają temu wątkowi wiarygodności i sensu. Malta przetrwała tylko dlatego, że choć mogła zatopić niewdzięcznego Cosgo, przez dobroć wytrzymała z nim, a bez czego jej los przy spotkaniu piratów byłby marny. Czytelnik znając los towarzyszki Satrapy zdaje sobie sprawę, że zagrożenie dla Malty jest jednak zawsze aktualne i wiarygodne, przez co tak emocjonująco śledzi się jej starania i próby dostosowania do sytuacji. Co najważniejsze, jej największym atutem okazuje się być pewność siebie, której nie straciła wraz ze swoją przemianą i dorastaniem, zachowując to co dla niej najważniejsze. Przekucie czegoś co stawało się dla niej wadą w ratunek jest świeże i wiarygodne.

Na otwartym morzu jest niestety już odrobinę gorzej. Czworokąt Wintrow-Kennit-Etta-Vivacia się broni, bo żywostatek niemal przeobraża się w inną postać, ustępując swojej smoczej naturze. W efekcie, ten magiczny byt staje się obcy dla szukającego swojego miejsca Wintrowa, zaskakująco dobrze dogaduje z Ettą i łączy się w podejrzanym sojuszu z Kennitem, który wyrasta niemal na magiczną postać, ze wszystkimi tego konsekwencjami.

Jeśli zaś chodzi Alteę i spółkę - można wiele mówić o konsekwencji autorki i starannym budowaniu zdarzeń, ale piszę opinię już z dłuższej perspektywy czasu i niestety nie mogę napisać nic innego niż, że przez ten etap, na którym są bohaterowie, to oni już powinni być, ale w połowie drugiego tomu, nie tutaj. Na tym etapie fabuły utarczki z I oficerem, miłość Althei czy ich dywersja stają się jedynie skromnym dodatkiem do całości.

Świetna, przyjemna lektura, całość spina się bardzo umiejętnie i jestem usatysfakcjonowany.

Pierwszy tom zachwycił mnie o wiele większą skalą niż Trylogia Bastarda Rycerskiego i sprawnym nakreśleniem rodziny Vestritów, która przeżywała przewrotne, niepozbawione dla czytelnika emocji przygody. Chociaż drugi to już zwolnił w swoim tempie, to potrafiłem docenić lekkość jego lektury i bardzo starannie kreślone przemiany bohaterów oraz relacje między nimi, a także nowe...

Jak już pisałem przy ocenie poprzednich tomów, akcja powieści, która niedawno zaczęła się rozpędzać, nie zwalnia już ani przez chwilę - aż do momentu osiągnięcia punktu krytycznego. W Mieście Wolnego Handlu trwa wojna, rodzina Vestritów rozpiercha się po świecie, na niebie lata rozwścieczona smoczyca, a na naszych bohaterów spadają coraz cięższe ciosy (do czego pani Hobb zdążyła już przywyczaić, czego przykładem jest bardzo długi opis gwałtu na jednej z bohaterek, który zaserwowano nam w poprzednim tomie),pozwalające ich "w aniołów przerobić". Staje się wręcz irytujące - wszystko jest przeciwko nim (niewielkim wyjątkiem jest Wintrow/Prawy, który swoje już odcierpiał w poprzednich tomach),a oni - znoszą to mądrze i z godnością, przez co Althea, którą uważałem za jedyną dorosłą osobę w tej rodzinie, zaczęła mi się nagle wydawać rozpuszczoną dziewczynką. W tym czasie dochodzi też do tylu zwrotów akcji, że nie da się przewidzieć co zdarzy się potem. Mimo dosyć prostych zabiegów, efekt jest świetny i trudno było mi się oderwać od lektury - zniosłem nawet KOSZMARNY przekład.

Jak już pisałem przy ocenie poprzednich tomów, akcja powieści, która niedawno zaczęła się rozpędzać, nie zwalnia już ani przez chwilę - aż do momentu osiągnięcia punktu krytycznego. W Mieście Wolnego Handlu trwa wojna, rodzina Vestritów rozpiercha się po świecie, na niebie lata rozwścieczona smoczyca, a na naszych bohaterów spadają coraz cięższe ciosy (do czego pani Hobb...

Kolejna część cyklu. W niczym nie ustępuje poprzednim. Jedyne co mnie bardzo męczyło to tłumaczenie, gdyż poprzednie części czytałem w tłumaczeniu Ewy Wojtczak, a tą tłumaczyła Agnieszka Sylwanowicz. Nie rozumiem jak można zmieniać imiona bohaterów na takim etapie :/ Strasznie psuje czytanie i wprowadza zamieszanie.

Kolejna część cyklu. W niczym nie ustępuje poprzednim. Jedyne co mnie bardzo męczyło to tłumaczenie, gdyż poprzednie części czytałem w tłumaczeniu Ewy Wojtczak, a tą tłumaczyła Agnieszka Sylwanowicz. Nie rozumiem jak można zmieniać imiona bohaterów na takim etapie :/ Strasznie psuje czytanie i wprowadza zamieszanie.

Tłumaczenie to istna tragedia. Jeśli ktoś chce czytać to TYLKO w tłumaczeniu Ewy Wojtczak.

Tłumaczenie to istna tragedia. Jeśli ktoś chce czytać to TYLKO w tłumaczeniu Ewy Wojtczak.

jesli nie nastawiasz się na druzgocące przeżycia jest to świetna powieść
ja po prostu uwielbiam

jesli nie nastawiasz się na druzgocące przeżycia jest to świetna powieść
ja po prostu uwielbiam

Podstawowa lektura dla miłośników dobrej, ŚWIETNEJ fantasy. Dłuuuuga przygoda...:-)

Podstawowa lektura dla miłośników dobrej, ŚWIETNEJ fantasy. Dłuuuuga przygoda...:-)

Tłumaczenie Agnieszki Sylwanowicz jest nie do przyjęcia. Niestety wydawnictwo Prószyński i S-ka wydało tylko dwa tomy przetłumaczone przez Ewę Wojtczak. Dlatego też postanowiłam przeczytać tę książkę w języku angielskim.

Tłumaczenie Agnieszki Sylwanowicz jest nie do przyjęcia. Niestety wydawnictwo Prószyński i S-ka wydało tylko dwa tomy przetłumaczone przez Ewę Wojtczak. Dlatego też postanowiłam przeczytać tę książkę w języku angielskim.

tom 3.1

tom 3.1