Trudno o coś nowego w książkach opisujących podróże międzyplanetarne. Mamy tutaj to co znamy: zachodzące czernią oczy, dziwne, geometryczne budynki (konstrukcje !!!) bez wejścia, statki z wymordowaną załogą - takie skrzyżowanie Obcego z Prometeuszem, Star Trekiem i Avatarem. I Gwiezdnymi wrotami oczywiście! Zapoznajemy się z fluktuacją czasoprzestrzenną, kriostazą, elektromagnetycznym promieniowaniem Czernkowa oraz teorią spójności Novikowa. W Chórze mamy również styczność z tunelami czasowymi i alternatywnymi liniami czasu. Z tuneli wychodzi się w tym samym miejscu, ale w innym czasie. Wymiany zdań między Håkonem Lindbergiem a Dija Udin Alhassanem są piękne. Przyjaźnią się i znają się setki lat i jako jedyni są częścią stałą książki. Z pozostałymi bywa różnie. Dwaj faceci, którzy prowadzą dialogi na cztery nogi, są irytujący wielce. Tym bardziej, że mają kłopoty z subordynacją. Nie wszystkim podoba się takie gadanie i żartobliwe podejście, do czasami, dużych problemów. Książka podobała mi się. Jest dobra. Autor przygotował się solidnie do jej napisania.
Poczekam aż Mróz napisze wszystkie tomy tej serii i przeczytam je w hurcie, żeby nie gubić wątku czytając co dwa lata jeden tom. Chyba że autor zarzuci serię bo postanowił napisać siódmy tom Chyłki, piąty Forsta albo romans historyczny :)

Trudno o coś nowego w książkach opisujących podróże międzyplanetarne. Mamy tutaj to co znamy: zachodzące czernią oczy, dziwne, geometryczne budynki (konstrukcje !!!) bez wejścia, statki z wymordowaną załogą - takie skrzyżowanie Obcego z Prometeuszem, Star Trekiem i Avatarem. I Gwiezdnymi wrotami oczywiście! Zapoznajemy się z fluktuacją czasoprzestrzenną, kriostazą,...