Po długiej przerwie powróciłem do Nesbo. Miałem mocne obawy po przeczytaniu "Czerwonego gardła" - z niejasnych dla mnie przyczyn jest uważana za powieść znakomitą. Mnie co najwyżej znakomicie zmęczyła swoim przekombinowaniem.Na szczęście druga część trylogii z Oslo okazała się bezwzględnie lepsza od pierwszej.

Harry Hole, ten dający się lubić alkoholik, tym razem nie prosi się o problemy... on zostaje w nie wprost wpakowany. Budzi się bowiem z, a jakże, wielkim kacem, ale i amnezją. Po chwili dowiaduje się, że ktoś zamordował kobietę, do której się wybierał poprzedniego dnia. Na dodatek fakt wybierania się do niej to ostatnie co pamięta. Nie jest nawet pewny tego, czy mordercą nie jest on sam. Ot fabuła jak fabuła. Może sama w sobie mało oryginalna, ale w połączeniu z wątkami pobocznymi mocno wciąga.

Książka jest napisana w znakomitym klimacie, akcja nie pędzi z zawrotną prędkością, ale też się nie ślimaczy. Kreacja postaci? Majstersztyk. Może nowa partnerka Holego jest może nieco zbyt niezwykła (mdli mnie już od kolejnej bohaterki-geniuszki). Dialogi żywe, realne, po prostu bardzo w stylu Nesbo. Nie brak też subtelnej dawki czarnego humoru i elementów psychologii.

Cóż dodać? Po beznadziejnym "Człowieku nietoperzu", znakomitych "Karauchach" i przekombinowanym "Czerwonym gardle", Pentagram jest powieścią może nie tyle wybitną, co bardzo dobrą. Ocena? Fabuła 7, kreacja bohaterów 10 minus 1 za kolejną geniuszkę, czyli 9. Dialogi 10, klimat 10. Daję więc ósemkę i polecam!

Po długiej przerwie powróciłem do Nesbo. Miałem mocne obawy po przeczytaniu "Czerwonego gardła" - z niejasnych dla mnie przyczyn jest uważana za powieść znakomitą. Mnie co najwyżej znakomicie zmęczyła swoim przekombinowaniem.Na szczęście druga część trylogii z Oslo okazała się bezwzględnie lepsza od pierwszej.

Harry Hole, ten dający się lubić alkoholik, tym razem nie...