Akcja toczy się w bliżej nieokreślonej przyszłości. Świat opanowali niewidzialni wrogowie. Najeźdźcy przejęli ludzkie ciała i wiodą w nich normalne życie. Jedną z ostatnich nie zasiedlonych istot była Melanie. Niestety i do niej wszczepili duszę o imieniu Wagabunda. "Pasożyt”, przejmuje całkowitą kontrolę nad ludzkim nosicielem i wymazuje prawie wszystkie jego wspomnienia. Intruz nie spodziewa się, że poprzednia właścicielka ciała będzie stawiać mu tak zażarty opór. Niestety Melanie myśli wciąż o swoim ukochanym mężczyźnie Jaredzie. Dusza nie potrafi oddzielić swoich uczuć od pragnień ciała i zaczyna tęsknić za mężczyzną, którego miała pomóc schwytać. Wkrótce jednak Wagabunda i Melanie stają się sojuszniczkami i wyruszają na poszukiwanie człowieka, którego obie kochają. Razem trafiają na pustynię i próbują rozszyfrować znaki, którymi są linie narysowane przez wujka Melanie. Niestety z czasem obie są już wyczerpane, głodne i spragnione, jednym słowem umierają. W ich głowie przenikają nikłe nadzieje odnalezienia ukochanych. Nagle ktoś ich porywa, kosmitka umieszczona w kobiecym ciele staje się więźniem podziemnego świata, w którym mieszka Jared. Mężczyzna niestety brzydzi się Wagabundy tak jak pozostali ludzie .Z biegiem czasu wujek Jeb przyzwyczaja się do Wandy i postanawia ją wziąć do pomocy. Zagubiona dusza zaczyna pomagać w roli, kuchni, poznaje tajemniczą krainę. Spotyka tam braciszka Melanie i próbuje nawiązać z nim kontakt. Ludzie stopniowo zaczynają przyzwyczajać się do Wagabundy, która usiłuje wieść normalne życie i nie sprawia problemów. Wieczorami opowiada historie o planetach, w których była, a zwierzętach, które zamieszkiwała. Zdradza tajemnicę małemu Jamiemu , że w niej żyje Mel. Po wyjeździe Jareda Wanda dostaje pokoik, w którym mieszka z bratem. Wkrótce potem z podróży wraca Jared i każe ją natychmiast z powrotem zamknąć w celi, lecz mały Jamie nie pozwala na to gdyż wierzy że to Mel. Mężczyzna zaczyna odkrywać w niej swoja ukochaną. W miarę upływu czasu, gdy „obca” nie tylko okazuje się być istotą niegroźną, ale nawet pożyteczną, niechęć zmienia się kolejno w akceptację, szacunek i przywiązanie. Pod koniec książki Wagabunda stara się na przekór światu, pomoc ludziom. Udziela rad doktorowi jak wykonywać zabiegi tak aby nie uszkodzić dusz, tylko odesłać je na dalsze planety. Na koniec bardzo zaskakujące zakończenie. Niestety nie zdradzę, bo chce abyście i wy mieli przyjemność przeczytania i wejścia w świat sojuszniczek.

Może i jestem inna, ale lubię takie książki, gdyż zwykłe i bardzo popularne, polskich pisarzy, dla nastolatków nudzą mnie. Maja taką bardzo oklepaną fabułę: pierwsza miłość, samotnie wychowujący rodzic, problemy rodzinne. To właśnie ta opowieść wpadła mi w oko i przeczytałam ją jeszcze przed Zmierzchem. Słyszałam, że jest naprawdę super i po zapoznaniu się z opisami oraz recenzjami, stwierdziłam że mogę ją kupić. Jak większość z was, uważam że jest to świetna książka. Początek wydawał mi się nudny i nie mogłam go przeczytać, ale już po kilku pierwszych stronach akcja zaczęła się rozkręcać a mnie książka bardzo wciągnęła. Byłam ciekawa każdych kolejnych losów Wandy i Melanie. Przeżywałam to co one. Książka jest świetna potrafi wzruszyć, wprowadzić panikę czy lek o bohaterów. Autorka nie stara się przyśpieszyć opowieści, opisuje wszystko bardzo szczegółowo, chociażby życie pozostałych ludzi. Meyer pisze tu głównie o emocjach, skupiając się na wzajemnych relacjach i uczuciach postaci. Czytałam ją prawie bez przerwy a kiedy na chwilkę przestałam cały czas mąciła mi w głowie. Końcówka bardzo mnie zdziwiła, ale podobała mi się. Pewną niekonsekwencją w tej książce jest według mnie podkreślanie, że rasa najeźdźców to istoty niezwykle wrażliwe, gdyż kłóci się z tym sam proces implantowania, będący swoistym rodzajem morderstwa – może nie ciała, lecz psychiki. Chciałabym aby ukazały się kolejne części „Intruza”, gdyż moim zdaniem jest naprawdę rewelacyjny. Polecam wszystkim.

Akcja toczy się w bliżej nieokreślonej przyszłości. Świat opanowali niewidzialni wrogowie. Najeźdźcy przejęli ludzkie ciała i wiodą w nich normalne życie. Jedną z ostatnich nie zasiedlonych istot była Melanie. Niestety i do niej wszczepili duszę o imieniu Wagabunda. "Pasożyt”, przejmuje całkowitą kontrolę nad ludzkim nosicielem i wymazuje prawie wszystkie jego wspomnienia....