"Są takie rzeczy, które nigdy nie umrą."

Do przeczytania tej powieści zachęciła mnie obejrzana wcześniej ekranizacja. Tak więc, kiedy tylko nadarzyła się okazja, książka trafiła w moje ręce.

"Intruz" to innowacyjna powieść, zupełnie inna niż "Zmierzch". Można powiedzieć, że została napisana dojrzalszym językiem. Tym razem nie będzie nic o wampirach. Autorka przeniesie nas w zupełnie inny świat. Świat przyszłości, w którym ludzkie ciała opanowały istoty z innych planet. Pasożyty, Robale, Intruzi - tak nazywane są dusze, które wszczepione do ludzkiego mózgu, przejmują całkowitą kontrolę nad człowiekiem - swoim żywicielem. W zupełnie nowej rzeczywistości, gdzie panowanie nad naszymi umysłami i władzę nad światem przejął niewidzialny wróg, nie ma miejsca na ból, cierpienie, nienawiść czy kłamstwa. Dusze są głęboko przekonane, że uratowały świat od ludzkiej obłudy, zapanowały nad jego zniszczeniem i uczyniły go piękniejszym. Jednak na Ziemi żyją jeszcze sporadyczne grupki ludzi. W ciągłym strachu, uciekając przed najgorszym.

Jedną z nich jest Melanie. Zostaję ona schwytana, a w jej ciele zostaje umieszczona dusza o imieniu Wagabunda. Dziewczyna nie ma zamiaru się poddać i walczy, zamknięta we własnym ciele, nie zdolna wykonać najmniejszego ruchu swoimi kończynami. Wagabunda zamieszkiwała już wiele planet, ale na żadnej z nich nie spotkała się z oporem ze strony żywiciela. A tu nagle słyszy głosy w swojej głowie.

"Dusza. To chyba odpowiednie określenie. Niewidzialna siła kierująca ciałem."

Coraz to nowsze wspomnienia Melanie o młodszym bracie Jamie'm oraz ukochanym - Jaredzie sprawiają, że Wagabunda nie potrafi opanować zalewających ją emocji. Wyrusza w daleką i niebezpieczną podróż w poszukiwaniu bliskich. Z czasem Melanie staje się jej powierniczką. Wagabunda zmienia się pod jej wpływem. Doświadcza wielu dotąd nieznanych jej uczuć - prawdziwej miłości, przyjaźni, ale również żarliwej nienawiści, gniewu, złamanego serca. Może nie wszystkie dusze są takie złe, a ludzi nie czeka zagłada?

"Serce i dusza. W moim przypadku były to dwie różne rzeczy. Zbyt długo byłam rozdarta. Nadszedł już czas, by położyć temu kres, by uczynić z tego ciała jedną całą osobę. Nawet jeśli to nie miałam być ja."

Książka mnie zachwyciła. Opowiada ona o ludzkiej sile, poświęceniu, gorliwej walce o przetrwanie. Walce o własne życie. W tych ciężkich warunkach, gdzie nie jest pewne, czy dożyje się jutra, jest jeszcze miejsce na miłość. To potęga głębokiego uczucia daje potrzebną siłę, zapewnia bezpieczeństwo.
Odmienność jest tutaj istotną kwestią. Pomimo ogromnych różnic przyjaźń między człowiekiem a duszą staje się możliwa. Nie powinniśmy pochopnie oceniać drugiej osoby i na starcie być do niej gniewnie nastawionym. Jak sami byśmy się poczuli w jej sytuacji?

"Co by było, gdyby wsadzono cię do ludzkiego ciała i kazano żyć na Ziemi, i okazałoby się, że czujesz się zagubiony wśród własnej rasy? Gdybyś był tak dobrą... osobą, że spróbowałbyś ocalić życie, które zabrałeś, i zwrócić tego człowieka rodzinie, prawie przy tym ginąc? A potem znalazłbyś się wśród obcych, brutalnych istot, które cię nienawidzą, krzywdzą i co jakiś czas próbują zabić? - Głos na chwilę mu się załamał. - A mimo to robiłbyś, co tylko w twojej mocy, żeby tym ludziom pomóc? Nie zasługiwałbyś wtedy na własne życie? Nie należałoby ci się choć tyle?"

"Są takie rzeczy, które nigdy nie umrą."

Do przeczytania tej powieści zachęciła mnie obejrzana wcześniej ekranizacja. Tak więc, kiedy tylko nadarzyła się okazja, książka trafiła w moje ręce.

"Intruz" to innowacyjna powieść, zupełnie inna niż "Zmierzch". Można powiedzieć, że została napisana dojrzalszym językiem. Tym razem nie będzie nic o wampirach. Autorka przeniesie nas...