Mam mieszane uczucia po lekturze tego dziecka Kinga. Jako kryminał – mocno rozczarowuje. Jako obyczajówka – nie jest źle, ale fajerwerków brak. Sięgnęłam po kontynuację sagi detektywistycznej, a otrzymałam hybrydę, nie wybijającą się w żadnym aspekcie ponad przeciętność.

Nie będę ukrywać, że nastawiałam się – co oczywiste i uzasadnione - na coś na kształt „Pana Mercedesa”, czyli kryminał utrzymany w klasycznej konwencji z małym twistem. Nie rozumiem po co Mistrz chciał na siłę ulepszać coś, co w miarę nieźle funkcjonowało i odszedł od tego zamysłu w jakimś bliżej nieokreślonym kierunku. Jedyne, co pozostaje wspólne z przywołanym tytułem, to obecność (dodajmy, marginalna) już znanych czytelnikowi bohaterów i powiązanie historii z wcześniejszymi wydarzeniami (a raczej – atakiem Pana Mercedesa). Wszystkie inne pozytywy gdzieś zostały po drodze zgubione – brak charakterystycznej atmosfery, napięcie jest zerowe – podobnie jak suspens. Ta lektura nie dostarczyła mi ani rozrywki, ani żadnych wrażeń – zarówno jeżeli chodzi o fabułę, jak i resztę aspektów. Banał gonił banał, a z każdą kolejną stroną King coraz bardziej pogrążał się w przewidywalności oraz przeciętności. I nie jest w stanie tego uratować fakt, że - jak zwykle - pod względem warsztatowym, jest bez zarzutu. Niestety, ta poprawność nie została powielona na innym gruncie.

Szybko przeczytana i równie szybko o niej zapomnę.

Mam mieszane uczucia po lekturze tego dziecka Kinga. Jako kryminał – mocno rozczarowuje. Jako obyczajówka – nie jest źle, ale fajerwerków brak. Sięgnęłam po kontynuację sagi detektywistycznej, a otrzymałam hybrydę, nie wybijającą się w żadnym aspekcie ponad przeciętność.

Nie będę ukrywać, że nastawiałam się – co oczywiste i uzasadnione - na coś na kształt „Pana...