W dziewiątym tomie cyklu, nasz norweski detektyw Harry Hole tym razem zaskoczył pozytywnie. Nadal jest zmęczonym życiem człowiekiem. Zmienił branżę na taką, która przysparza mniej kłopotów. Jednak kierując się osobistymi pobudkami zgłosi się pewnego dnia do byłego miejsca pracy. Podejmie się śledztwa, które zaskoczy jego samego. Obudzą się dawne demony, wrócą dawno niewidzialni znajomi. Przedmiotem jego śledztwa stanie się pozornie rozwiązana sprawa morderstwa, gdzie jednak zostało sporo nieświadomych. Zagadka, w której rozwiązanie nie wierzy sam słynny Harry Hole. Czy uda się rozwikłać kolejną tajemniczą sprawę? Tym razem na tapecie mamy gang narkotykowy, którego niecne działania sięgają wyższych szczebli... Odpowiedzi na to i inne pytania należy szukać w lekturze książki.

"Upiory" to thriller, w którym akcja początkowo jest powolna, przyspiesza po czym ponownie zwalnia (i tak kilka razy). Mamy zwrot akcji, który sprawia, że lekko znużony czytelnik na chwilę się ożywia i coś każe nam brnąć jednak w tą historię dalej. Wówczas zaczyna się wszystko rozjaśniać zarówno detektywowi Hole, jak i samemu czytelnikowi.

Książkę wysłuchałam w formie audiobooka czytanego przez Pana Bonaszewskiego. Już chyba pomału zaczynam się przyzwyczajać do jego nudnego stylu czytania, aczkolwiek nadal uważam, że ów lektor nie powinien czytać audiobooków z gatunku thrillerów. Zwłaszcza kiedy wpada w swój melancholijno-nużący ton, który bardziej pasowałby do depresyjnej poezji...

Książka natomiast, nie jest wprawdzie bardzo dobrym thrillerem, ale też nie wypada najgorzej na tle pozostałych, w których fabuła była nudna do kwadratu. Można się zaznajomić, zwłaszcza gdy ma się ochotę na niezobowiązujący thriller jako odskocznia od innych, bardziej ambitnych tematów.

Opinia opublikowana na moim blogu:
https://literackiepodrozebooki.blogspot.com/2024/05/upiory.html

W dziewiątym tomie cyklu, nasz norweski detektyw Harry Hole tym razem zaskoczył pozytywnie. Nadal jest zmęczonym życiem człowiekiem. Zmienił branżę na taką, która przysparza mniej kłopotów. Jednak kierując się osobistymi pobudkami zgłosi się pewnego dnia do byłego miejsca pracy. Podejmie się śledztwa, które zaskoczy jego samego. Obudzą się dawne demony, wrócą dawno...

Tym razem Harry próbuję odnaleźć mordercę pewnego narkomana nie przejmując się tym , że dla innych ta sprawa jest zakończona , ponieważ sam Harry nie wierzy , że aresztowano właściwego sprawcę. I oczywiście śledztwo prowadzi go w różne miejsce i do różnych ludzi. Mamy tu również powrót kilku znajomych twarzy z poprzednich części w tym także Rakel i Jej syna – Olega. Sama historia jest na tym samym poziomie co poprzednia , ale nie jest jakaś zaskakująca. I muszę przyznać , że mimo tego że w na początku serii lubiłem Rakel to tu strasznie mnie wkurzała i mam Jej po prostu dość. Czasem miałem wrażenie , że to Ona ciągnie Harrego na dno. Co do mordercy to w sumie żadne zaskoczenie. Tak czułem , że to będzie ta osoba. Choć jednak ostatnia scena z Harrym mnie zaskoczyła. No i Nesbo nie zakończył wszystkich wątków więc w kolejnym tomie wrócimy jeszcze do tej historii. I zobaczę jak wyszedł kolejny tom historii Harrego Hole. Zwłaszcza patrząc na zakończenie

Tym razem Harry próbuję odnaleźć mordercę pewnego narkomana nie przejmując się tym , że dla innych ta sprawa jest zakończona , ponieważ sam Harry nie wierzy , że aresztowano właściwego sprawcę. I oczywiście śledztwo prowadzi go w różne miejsce i do różnych ludzi. Mamy tu również powrót kilku znajomych twarzy z poprzednich części w tym także Rakel i Jej syna – Olega. Sama...

Po małej przerwie powróciłam do Harrego Hole.
Z początku jakoś nie za bardzo podobała mi się ta książka. Dużo w niej było o narkotykach, narkomanach i całym tym środowisku. Raczej odpychające. Ale potem powieść się rozkręciła. Harry wkroczył do akcji. I nagle zaczęło być ciekawiej, mogłam się bardziej wczuć w sytuację.
Co do zakończenia , to ... cicho sza. Ale na pewno sięgnę po kolejny tom, by się przekonać co dalej.

Po małej przerwie powróciłam do Harrego Hole.
Z początku jakoś nie za bardzo podobała mi się ta książka. Dużo w niej było o narkotykach, narkomanach i całym tym środowisku. Raczej odpychające. Ale potem powieść się rozkręciła. Harry wkroczył do akcji. I nagle zaczęło być ciekawiej, mogłam się bardziej wczuć w sytuację.
Co do zakończenia , to ... cicho sza. Ale na pewno...

Harry Hole, i wszystko jasne:)

swietna pozycja

Harry Hole, i wszystko jasne:)

swietna pozycja

Trochę zawiedziony książkami spoza cyklu HH postanowiłem wrócić do serii, która przypadła mi do gustu. Nie zawiodłem się po raz kolejny.
Plusy:
- w każdym mieście są miejsca, gdzie istnieje odrębny świat narkomanów, gdzie rządzą gangi i dilerzy, ważny jest szybki zysk;
- przemyślenia i refleksje Nesbo na ten temat są naprawdę celne;
- próba ratowania z opresji syna Rakel, Olega, kto jest winny morderstwa;
- stopniowe odkrywanie zdarzeń, które doprowadziły do zabójstwa;
- narkoman na „głodzie” dla zdobycia kolejnej działki zrobi wszystko;
- jak ciężko jest walczyć z nałogami i je pokonać (alkohol, narkotyki, nikotyna);
- każdy z nas musi zmierzyć z własnymi upiorami i demonami przeszłości;
- prowadzenie głównego wątku i wplatanie w niego przemyśleń umierającego młodzieńca, taki monolog Gusta z ojcem;
- zaskakujące zwroty akcji, dynamika, cały czas trzyma w napięciu;
- jak wiele cierpienia musi znieść HH, może już czas trochę mu odpuścić;
- naprawdę imponujące zakończenie.
Minusy:
- po raz kolejny nie przemawia do mnie wątek miłosny.
Ogółem książka bardzo dobra.

Trochę zawiedziony książkami spoza cyklu HH postanowiłem wrócić do serii, która przypadła mi do gustu. Nie zawiodłem się po raz kolejny.
Plusy:
- w każdym mieście są miejsca, gdzie istnieje odrębny świat narkomanów, gdzie rządzą gangi i dilerzy, ważny jest szybki zysk;
- przemyślenia i refleksje Nesbo na ten temat są naprawdę celne;
- próba ratowania z opresji syna Rakel,...

Jak zwykle kryminał, który trzyma w napięciu. Lubię postać Harry'ego. Zresztą muszę lubić skoro już tyle części przeczytałam:). Dość szybko ustaliłam kim jest tajemniczy Dubaj, a szkoda. Za to zakończenie mnie zaskoczyło. Fakt, że ta część nie finalizuje historii. Ewidentnie Nesbo będzie kontynuował wątek w kolejnej części. Jak dla mnie lepiej robić sobie przerwy między częściami, żeby Harry i jego niezniszczalność się nie przejadła. Na pewno będę kontynuować.

Jak zwykle kryminał, który trzyma w napięciu. Lubię postać Harry'ego. Zresztą muszę lubić skoro już tyle części przeczytałam:). Dość szybko ustaliłam kim jest tajemniczy Dubaj, a szkoda. Za to zakończenie mnie zaskoczyło. Fakt, że ta część nie finalizuje historii. Ewidentnie Nesbo będzie kontynuował wątek w kolejnej części. Jak dla mnie lepiej robić sobie przerwy między...

ahhh ta Rakel...., to jest naprawdę absurd, że ta postać tak wpływa na naszego bohatera i to w taki sposób, że on nie potrafi nic innego robić niż tylko użalać i smętkować nad sobą. W tej książce czułam sie jakbym nie czytała kryminału a jakiś melodramat, uczucia naszego głównego bohatera i jego życie osobiste góruje nad fabułą zabójstwa, choć w poprzedniej książce autora było to jeszcze bardziej pokazane tak tutaj jedynym zabiegiem dobrym było wykorzystanie naszego Olega w tej fabule ale wciąż, to jest obracanie się w tym samym....

ahhh ta Rakel...., to jest naprawdę absurd, że ta postać tak wpływa na naszego bohatera i to w taki sposób, że on nie potrafi nic innego robić niż tylko użalać i smętkować nad sobą. W tej książce czułam sie jakbym nie czytała kryminału a jakiś melodramat, uczucia naszego głównego bohatera i jego życie osobiste góruje nad fabułą zabójstwa, choć w poprzedniej książce autora...

Nie spodziewałem się takiego rozwiązania sprawy. ;)

Nie spodziewałem się takiego rozwiązania sprawy. ;)

Kolejna, genialna powieść o Harrym. Nietuzinkowa narracja przedstawiona zarówno ze strony ofiary jak i śledczego oraz niejedno zaskoczenie tworzą świetną całość, która sprawia, że "Upiory" czyta się z przyjemnością

Kolejna, genialna powieść o Harrym. Nietuzinkowa narracja przedstawiona zarówno ze strony ofiary jak i śledczego oraz niejedno zaskoczenie tworzą świetną całość, która sprawia, że "Upiory" czyta się z przyjemnością

Absolutnie wyjątkowa książka. Wszystkie elementy sztuki dopracowane do nieomal perfekcji. Skomplikowana fabuła, wyjaśniająca się w pełni tak naprawdę dopiero na ostatniej stronie książki. Dobrze znane postaci Hole i jego otoczenia dalej pogłębiane. Nowe postaci precyzyjnie zbudowane. Miejsce akcji - Oslo, mroczne jak nigdy.

Jo Nesbo wprowadza nową jakość do literatury kryminalnej. Jest ona traktowana standardowo jako tzw. "czytadła". Tutaj nie można jednak przypisać tego pojęcia. Poza tym, że mamy w "Upiorach" można powiedzieć klasyczny układ dla powieści kryminalnej, dostajemy dodatkowo elementy z literatury pięknej. Od razu rzuca się w oczy oryginalne przedstawienie miejsca akcji. Już na początku scena rozpoczyna się z niezwykłej perspektywy szczura. Ten zabieg pojawia się też później, przy innych okazjach.

Prowadzenie narracji w różnych osobach i czasach również nadaje tekstowi ciekawej formy. Poznajemy sytuację różnymi oczami. Raz jest to klasyczna forma w trzeciej osobie. Innym razem w pierwszej osobie. W tym wypadku postać prowadząca swój monolog zabarwia go językiem charakterystycznym dla swojej pozycji społecznej - ćpuna.

Można by długo pisać. Jedno słowo jest jak najbardziej adekwatne - arcydzieło.

Gorąco polecam.

Absolutnie wyjątkowa książka. Wszystkie elementy sztuki dopracowane do nieomal perfekcji. Skomplikowana fabuła, wyjaśniająca się w pełni tak naprawdę dopiero na ostatniej stronie książki. Dobrze znane postaci Hole i jego otoczenia dalej pogłębiane. Nowe postaci precyzyjnie zbudowane. Miejsce akcji - Oslo, mroczne jak nigdy.

Jo Nesbo wprowadza nową jakość do literatury...