"Najłatwiej było zrzucić winę na kogokolwiek, nawet samego Boga, niż przyznać się do popełnionego błędu."

Majstersztyk! To czego doświadczam czytając "Skazańca" jest bez porównania z jakimkolwiek kryminałem jaki do tej pory przeczytałam.

Sądziłam, że Krzysztof Spadło nie będzie w stanie mnie już zaskoczyć, że rutyna i codzienność we Wronieckim więzieniu już niczym mnie nie powali, poza brutalnością i bezwzględnością zarówno wśród skazanych jak i wśród pracowników zakładu karnego, a jednak mu się udało!

Kiedy teraz wracam pamięcią do fabuły mam wrażenie jakby to wszystko co przeżyłam z Ropuchem wydażyło się nie w ciągu zalwdwie dwóch dni, ale kilku lat. Tak wiele się zmieniło... zmieniło się otoczenie, zmieniła się ekipa, ewoluowało więzienie, ale co najważniejsze - zmienił się sam Stefan i przyznaję - nie zawsze byłam po jego stronie - zwłaszcza na początku książki, kiedy to do głowy przychodziły mu największe głupoty.
Dalej to już rollercoaster uczuć, w której dominuje smutek, gniew i co najwazniejsze - samotność. Mam wrażenie że kiedy tylko Ropuch zaczyna w miarę sobie radzić, to wszystko zostaje mu odbierane niszcząc w nim kolejną cząstkę która składa się na nadzieję, chęć życia... przyszłość... i aż serce boli czytając stronę za stroną, samemu budując nadzieję dla głównego bohatera, by potem to wszystko jednym posunięciem roztraskać w drobny mak.

Nadal jedną wkurzającą niewiadomą jest "Za co Ropuch to dożywocie?" bo mam wrażenie, że jego zbrodnia nie jest z tych "czarne jest czarne a białe jest białe" i to mnie niesamowicie dręczy.
Oczywiście zakończenie pozostawiło mnie znowu z otwartą gębą i donośnym "COOOOOOOOOOOOOOOOOOOO!?!?!?!?!" w moim umyśle ale tym razem byłam juz przygotowana psychcznie na miażdżący zwrot akcji, więc obyło się bez gwałtownych skoków ciśnienia, ale Panie Krzysztofie, to jest poważna zbrodnia literacka pozostawianie czytelnika w tak ogromnym zawieszeniu! Teraz boję się ruszać trzeciego tomu!

Gorąco polecam! Naprawdę nie sposób się zawieść.

"Najłatwiej było zrzucić winę na kogokolwiek, nawet samego Boga, niż przyznać się do popełnionego błędu."

Majstersztyk! To czego doświadczam czytając "Skazańca" jest bez porównania z jakimkolwiek kryminałem jaki do tej pory przeczytałam.

Sądziłam, że Krzysztof Spadło nie będzie w stanie mnie już zaskoczyć, że rutyna i codzienność we Wronieckim więzieniu już niczym mnie...