Książka Grzegorz Lacha opowiada o wojnach diadochów (zwanych też wojnami koalicyjnymi) po śmierci Aleksandra Wielkiego w latach 323 p.n.e - 281 p.n.e. Tytuł jest więc mylący, bo bitwie pod Ipsos stoczonej w 301 r. p.n.e, w której koalicja diadochów pokonała rosnącą potęgę Antygonidów (Antygon Monoftalmos i jego syn Demetriusz Poliorketes) zajmuje w książce kilkanaście stron. Bitwa ta przedstawiona jest mimo krótkiego opisu ciekawie, uzupełniona jest mapami pokazującymi 3 fazy jej przebiegu. Autor pokazuje decydujący w bitwie manewr Demetriusza, który opuścił w pościgu za nieprzyjecielm pole bitwy i znaczenie słoni jakie przyprowadził ze sobą Seleukos. Przyznam szczerze, że temat wojen diadochów traktowany w naszym szkolnictwie trochę po "macoszemu" jest niezwykle ciekawy. Mamy tutaj ogromne armie diadochów (takich jak Ptolemeusz I Soter, Lizymach, Kassander, Seleukos, Antygon Monoftalmos) złożone z falangitów, ciężkiej jazdy, słoni bojowych, okrętów, maszyn oblężniczych toczące moredercze wojny. Charakterystyczne dla tych wojen była ciągła zmiana sojuszy i dążenie do tego, żeby żaden z diadochów nie zbudował potęgi na tyle silnej, aby z powrotem spróbować zjednoczyć państwo Aleksandra Wielkiego. Książka bardzo ciekawie cały ten okres opisuje i porządkuje wydarzenia, ale tytuł jest chybiony.

Książka Grzegorz Lacha opowiada o wojnach diadochów (zwanych też wojnami koalicyjnymi) po śmierci Aleksandra Wielkiego w latach 323 p.n.e - 281 p.n.e. Tytuł jest więc mylący, bo bitwie pod Ipsos stoczonej w 301 r. p.n.e, w której koalicja diadochów pokonała rosnącą potęgę Antygonidów (Antygon Monoftalmos i jego syn Demetriusz Poliorketes) zajmuje w książce kilkanaście...