Nie rozumiem tej książki. I moje dziecko też jej nie rozumiało, ciągle zadawało pytania "a dlaczego?", to wszystko jest zbyt wymyślone, zbyt dziwaczne i abstrakcyjne. A zjadanie starych plastrów jest obrzydliwe. Fajne ilustracje, chciałam kolejną część wypożyczyć z biblioteki, ale moje dziecko powiedziało, że nie chce jej czytać.

Nie rozumiem tej książki. I moje dziecko też jej nie rozumiało, ciągle zadawało pytania "a dlaczego?", to wszystko jest zbyt wymyślone, zbyt dziwaczne i abstrakcyjne. A zjadanie starych plastrów jest obrzydliwe. Fajne ilustracje, chciałam kolejną część wypożyczyć z biblioteki, ale moje dziecko powiedziało, że nie chce jej czytać.

Uwielbiam całą serię o Nusi. Dziecięce spojrzenie na ważne kwestie, które towarzyszą maluchom od najmłodszych lat życia: strach, samotność (brak rodzeństwa),poczucie winy, nuda - oraz jak sobie z nimi radzić. Córka również uwielbia Nusię, bo prócz poczucia humoru w książkach znajdziemy również śliczne ilustracje.

Uwielbiam całą serię o Nusi. Dziecięce spojrzenie na ważne kwestie, które towarzyszą maluchom od najmłodszych lat życia: strach, samotność (brak rodzeństwa),poczucie winy, nuda - oraz jak sobie z nimi radzić. Córka również uwielbia Nusię, bo prócz poczucia humoru w książkach znajdziemy również śliczne ilustracje.

Twarda oprawa, barwne ilustracje (co prawda, niezbyt urzekające, żeby nie napisać brzydkie),niewiele tekstu - wydawałoby się, że to historia, która może skraść serce niejednemu czytelnikowi. Cóż, mojego na pewno nie zdobyła.

Tata Nusi twierdzi, że wszystkie dzieci lubią się kąpać, ale Nusia wcale tak nie uważa. Nie chce wejść do wody, a na basenie rodzice tylko się opalają i pluskają - na terenie hotelu nie ma piasku, w którym chciałaby pobawić się główna bohaterka. Zatem co robi? Wymyka się rodzicom, którzy w zasadzie nie zwracają na nią uwagi, znajdując plażę. Na pobliskiej wysepce leży "pięć strasznie spoconych, sflaczałych owieczek". Dziewczynka kąpie je, układa do wyschnięcia, doi i karmi śmieciami.

Nie widzę w tej opowieści ani grama morału. Dziecko zostaje pozostawione bez opieki - idzie samotnie nad wodę, a po powrocie nie znajdziemy nawet jednego zdania, w którym autorka przestrzegałaby przed takim zachowaniem. Ba!, Nusia po powrocie siedzi z rodzicami i je kolację, rzucając plaster pod krzesło (nie ma to jak zachowywanie czystości).

Moja wyobraźnia działa całkiem nieźle, ale nie potrafię pojąć, co autorka miała na myśli, tworząc tę historię. Jeszcze rozumiem, że w bajce na wyspie mogą znaleźć się owce, ale po kiego grzyba miałyby jeść stare plastry, uczyć się pływać czy ubierać w skarpety? To totalnie nie moje klimaty, synka również, bo nie był zbyt zainteresowany tymi bzdurami.

Książka bierze udział w wyzwaniu czytelniczym "WyPożyczone": http://www.rudymspojrzeniem.pl/2018/01/wypozyczone-wyzwanie-czytelnicze-2018.html

Twarda oprawa, barwne ilustracje (co prawda, niezbyt urzekające, żeby nie napisać brzydkie),niewiele tekstu - wydawałoby się, że to historia, która może skraść serce niejednemu czytelnikowi. Cóż, mojego na pewno nie zdobyła.

Tata Nusi twierdzi, że wszystkie dzieci lubią się kąpać, ale Nusia wcale tak nie uważa. Nie chce wejść do wody, a na basenie rodzice tylko się...

Tym razem Nusia przewodzi stadu baranich (właściwie owczych) głów. Przywołać je do porządku, nakarmić i ogarnąć do nie lada sztuka. Ale i tak karłowate owieczki są lepszym towarzystwem od leżących plackiem dorosłych, smażących się w słońcu przy zatłoczonym basenie...

Nasze trzecie spotkanie z Piją Lindbaum (po "Pobawmy się" i "Nusia i wilki") znowu zapewnia nam kilkanaście miłych wieczorów w towarzystwie Nusi, rezolutnej kilkulatki, której nie straszne samodzielne eskapady po okolicy. Czy to wilcze futra, czy baranie łby - Nusia zawsze daje radę!

Tym razem Nusia przewodzi stadu baranich (właściwie owczych) głów. Przywołać je do porządku, nakarmić i ogarnąć do nie lada sztuka. Ale i tak karłowate owieczki są lepszym towarzystwem od leżących plackiem dorosłych, smażących się w słońcu przy zatłoczonym basenie...

Nasze trzecie spotkanie z Piją Lindbaum (po "Pobawmy się" i "Nusia i wilki") znowu zapewnia nam kilkanaście...

Przeczytane z synem (lat trzy i pół). Jest to nasza pierwsza książka z serii o Nusi i mam nadzieję że ostatnia. Historia jest zupełnie bez sensu, a poziom absurdu zdecydowanie za wysoki jak na opowieść dla małych dzieci.

W skrócie: Nusia jedzie z rodzicami na wakacje do hotelu. W hotelu się nudzi więc idzie na plażę gdzie spotyka "pięć strasznie spoconych, sflaczałych owieczek", które następnie kąpie, suszy, doi, karmi (starymi plastrami),uczy pływać, a na koniec strzyże i robi im ubranie ze skarpetek.

Przeczytane z synem (lat trzy i pół). Jest to nasza pierwsza książka z serii o Nusi i mam nadzieję że ostatnia. Historia jest zupełnie bez sensu, a poziom absurdu zdecydowanie za wysoki jak na opowieść dla małych dzieci.

W skrócie: Nusia jedzie z rodzicami na wakacje do hotelu. W hotelu się nudzi więc idzie na plażę gdzie spotyka "pięć strasznie spoconych, sflaczałych...

polecam literaturę dziecięcą!! Czytam razem z córką :)

polecam literaturę dziecięcą!! Czytam razem z córką :)

Wakacyjna Nusia - jak zawsze warto.

Wakacyjna Nusia - jak zawsze warto.

Kolejna książka o Nusi. Książki te są specyficzne, lekko "odjechane";) zawierają śmieszne niestworzone rzeczy, czasem dziwne wyrażenia (przy których dzieci się zanoszą śmiechem :)) Ale co dla dorosłych jest dziwne, do dzieci doskonale trafia, gdyż książki o Nusi są napisane niejako wyobraźnią dziecka.

Kolejna książka o Nusi. Książki te są specyficzne, lekko "odjechane";) zawierają śmieszne niestworzone rzeczy, czasem dziwne wyrażenia (przy których dzieci się zanoszą śmiechem :)) Ale co dla dorosłych jest dziwne, do dzieci doskonale trafia, gdyż książki o Nusi są napisane niejako wyobraźnią dziecka.

Nusie przerobiłyśmy wszystkie i szczerze ta część, oraz Nusia i wilki są najlepsze. Zabawne, krótkie historyjki, na pewno rozśmieszą nie tylko dzieci ale też dorosłych. Dodatkowo piękne ilustracje.
Polecam wszystkim

Nusie przerobiłyśmy wszystkie i szczerze ta część, oraz Nusia i wilki są najlepsze. Zabawne, krótkie historyjki, na pewno rozśmieszą nie tylko dzieci ale też dorosłych. Dodatkowo piękne ilustracje.
Polecam wszystkim

Oczywiście Nusia ma znów niebywałe przygody - tym razem z owcami, które uwielbiają jeść zużyte plastry :)

Oczywiście Nusia ma znów niebywałe przygody - tym razem z owcami, które uwielbiają jeść zużyte plastry :)