Ta książka to empiryczny dowód, że coś co kiedyś było science fiction może stać się rzeczywistością. Istotny jest rok napisania książki 1992. Internet jeżeli był to jeszcze w fazie badawczej, a już Stephenson rozpracował możliwości, jakie to medium przyniesie. Internet w książce to metawers.

Jak wiemy internet/metawers, to przede wszystkim dostęp do niezliczonej ilości informacji, najczęściej gówno wartej. Jak przypuszczał autor ludzie będą mieli potrzebę wrzucania do internetu/metawersu kupy śmieci. A więc śmieszne jest twierdzenie co niektórych osobników, że tego, czego w necie nie ma, to nie istnieje, to nic innego jak wirtualny fanatyzm, bo to radykalni fanatycy religijni wierzą, że czego nie ma w Biblii/Torze/ Koranie, to tego nie ma. Podobnie ideolodzy wszelkiej maści święcie wierzą, że czego nie ma w bazgraninie ich przywódców, to tego nie ma. A to nie ma tak dobrze, żeby mieć wiedzę o świecie, trzeba sięgać czasem do starych dobrych papierowych książek, które coraz częściej zapisywane są w formie e – book 'a. Dopóki tak jeszcze jest, to jakiś porządek na tym świecie będzie.

Internet/metawers, to także możliwość funkcjonowania, niemal życia, w wirtualnej rzeczywistości, np second hand, czy portale społecznościowe. Co ciekawe oprócz fikcyjnej terminologii informatycznej pojawiają się w książce rzeczywiste terminy, właściwie w takim samym znaczeniu. Chociażby mamy tu pojęcie awataru. Awatar, to po prostu programowy zapis osoby funkcjonującej w wirtualnej rzeczywistości. Autor zajął się również czymś takim jak wirusy komputerowe, które jak widać w literackim wirtualu również się pojawiły. Widać Stephenson przyjął słuszne założenie, że szkodniki wszędzie muszą się pojawić, bo było nie było komputer, a także programy komputerowe, systemy operacyjne również internet/metawewrs, są to rzeczy martwe, a złośliwością rzeczy martwych jest, że się rozpieprzają.

Zamieć, to najbardziej zaawansowany wirus komputerowy, to po porostu wirtualny narkotyk, rozwala systemy operacyjne, a w konsekwencji komputery, jak i najbardziej realną głowę użytkownika. Najbardziej podatni na działanie zamieci są programiści, który operują systemem zero – jedynkowym, który jest naturalnym środowiskiem w którym funkcjonują i działają programiści komputerowi.

Niemal cała akcja książki toczy się w wirtualnej rzeczywistości internetu/metawersu, a więc niewątpliwie pojawia się wątek problemu uzależnienia od świata wirtualnego. To jest niewątpliwie kwestia, że problemy z informatyką na dobre już przeniknęły do literatury pięknej i są drukowane w książkach.

Są jednak słabe punkty tej całej czytelniczej imprezy pt "Zamieć", autor nieźle tu namieszał, próba połączenia informatyki z mitologią sumeryjską, a także z motywem powstania religii, cywilizacji. Stephensownowi, to po prostu nie wyszło. Dziwię się, ponieważ wiem, że ten autor ma naprawdę niezły potencjał do pisania nieźle odjechanych i zarazem genialnych książek. A tu autor zrobił z tego kompletnie niezrozumiały misz -masz, napisał o tym co mogło być fajne i niezwykle ciekawe bez ładu i składu. Efekt tej zabawy jest taki, że książka, która zapowiadała się całkiem fajnie, bardzo dużo straciła na wartości. Oczywiście nie mam nic przeciwko mieszaniu informatyki z religią, ja wręcz uwielbiam takie intelektualne zawirowania, tylko niech to będzie robione z głową. Chociażby tak jak to zrobił Edwin Black, w książce "Format C"* Autorowi pisanie tych motywów w "Zamieci" po prostu nie wyszło.

Wniosek z lektury z tej książki jest jeden: Stephensona stać zdecydowanie na więcej. Przeczytać można, ale cudów po tej książce nie należy oczekiwać.
Przeciętna...



Ad
* Powyższą książkę recenzowałem na lc

Ta książka to empiryczny dowód, że coś co kiedyś było science fiction może stać się rzeczywistością. Istotny jest rok napisania książki 1992. Internet jeżeli był to jeszcze w fazie badawczej, a już Stephenson rozpracował możliwości, jakie to medium przyniesie. Internet w książce to metawers.

Jak wiemy internet/metawers, to przede wszystkim dostęp do niezliczonej ilości ...