Sam pomysł dobry i ciekawy. Można było pociągnąć go lepiej- wykonanie fatalne. Po obszernym opisie autora, jego specjalizacji można było spodziewać się czegoś na poziomie. Jest to kolejna polska książka, która zniechęciła mnie do ojczystego, współczesnego stylu pisania. Akcja powieści jak to bywa na początku zawsze jest zagadką, która potem zostaje rozwiązana. Trojanowski kompletnie położył się na rozwinięciu. Lekture czytało mi się długo i bez polotu. Dialogi między bohaterami były komiczne, bo nie dopracowane, język nie był naturalny. Książka jest niszowa, a szkoda, bo zamysł można było pociągnąć lepiej. Niekiedy miałam wrażenie, że autor usilnie próbuje wytłumaczyć coś oczywistego (jakby czytelnicy byli ułomni). Nic nie zaskakuje, akcja nie przyśpiesza, jest stała, równomiernie bez ekscesów porusza się dalej. Samo zaś przesłanie jest bardzo mądre, że człowiek sam jest stroicielem własnego życia, wybiera własną drogę życiową i uczy się odróżniać dobro od zła. Ale co z tego jak książka nie wywołuje silnych emocji i nie zapada w pamięć, kto będzie o niej pamiętał za pare lat?
Bohater książki to muzyk Cypriano- nastoletni Stroiciel, który musi nastroić Oktawion. Na swojej drodze napotyka wiele problemów, jakże by inaczej. Co za dno... Autor w nieudolny sposób pisze fabułe, gdzie psychika Cypriana zostaje zachwiana. Czytając "Stroiciela" człowiek ma wrażenie, że wyrwano pare kartek z wyjaśnieniem historii bohatera. Właśnie przez chaos, ucinanie wątków, nienaturalny dialog -książka jest niezrozumiała...

Sam pomysł dobry i ciekawy. Można było pociągnąć go lepiej- wykonanie fatalne. Po obszernym opisie autora, jego specjalizacji można było spodziewać się czegoś na poziomie. Jest to kolejna polska książka, która zniechęciła mnie do ojczystego, współczesnego stylu pisania. Akcja powieści jak to bywa na początku zawsze jest zagadką, która potem zostaje rozwiązana. Trojanowski...