Niezniszczalne idee

Powieść graficzna, opowiadająca o pewnym zamaskowanym anarchiście, sfilmowana dwanaście lat temu przez twórców „Matrixa”, jest pierwszym wielkim dokonaniem Alana Moore’a. Właśnie przeczytałem zbiorcze wydanie wszystkich odcinków „V jak Vendetta”. Komiks powstawał przez długie lata – autor szczegółowo opisuje dzieje jego pisania w posłowiu, gdzie możemy dowiedzieć się jak zawiła i wyboista była droga prowadząca do jego publikacji. „V jak Vendetta” to szereg krótkich kilkustronicowych rozdziałów drukowanych oryginalnie w czasopiśmie „Warrior”. Złożone razem i zaprezentowane w formie powieści graficznej, składają się idealnie dopasowaną całość, bez jakichkolwiek widocznych szwów.

Anglia A.D. 1997, znajduje się w rękach faszystowskiej partii Norsefire. Partia ta, zgodnie z rzymską myślą o jednej rózdze łamiącej się łatwo, a wielu rózgach trwających w sile, zaprowadziła w kraju autorytarny ład i porządek, którego gwarantem jest strach i terror. Zimna wojna doprowadziła do bliżej nieokreślonej nuklearnej hekatomby – wiemy tylko tyle, że znad Europy wieje radioaktywny wiatr śmierci. Wszyscy, którzy nie są białymi, heteroseksualnymi chrześcijanami, lądują w obozach koncentracyjnych, gdzie uczy się ich jedynego dozwolonego spojrzenia na świat lub poddaje przerażającym eksperymentom. Wszystko po to, aby zredukować człowieka do kolejnej, tak samo wyglądającej, myślącej i zniewolonej, potulnej rózgi. Jednej z milionów, tworzących razem pęk owinięty niezniszczalną z pozoru ideą.

Czasem przy zbyt silnym struganiu kijka można się zaciąć w palec. Główna bohaterka, Evey Hammond, sierota po zabitych przez wojnę lub reżim rodzicach, zostaje pewnej nocy przyłapana na prostytucji przez partyjną obyczajówkę. Od strasznego losu ratuje ją tajemniczy, zamaskowany przybysz, przebrany za Guy’a Fawkesa – jednego z uczestników tzw. „spisku prochowego” z 1605 roku. Mściciel ów, wyglądający niczym aktor, który dopiero co zszedł ze sceny, każe mówić o sobie „V” i wciąga Evey w świat, którego nigdy do tej pory nie znała. Jest ona jak ślepy od urodzenia, któremu ktoś zaczyna opowiadać o kolorach. V jest rózgą, której ociosywanie wymknęło się spod kontroli faszystowskiemu wikliniarzowi. To anioł zemsty, cyniczny anarchista doskonale świadomy tego czym anarchia jest i czym nie jest, kieruje się kodeksem stanowiącym idealne przeciwieństwo zasad głoszonych przez wodza Norsefire. V i partia to dwie strony tej samej monety. V zaczyna od miejsca, w którym poległ przywoływany Fawkes – wysadza budynek angielskiego parlamentu i przy współudziale Evey zaczyna destrukcję faszystowskiego ładu.

Dalszy ciąg na:
http://plejbekpisze.blogspot.com/2018/03/v-jak-vendetta.html

Niezniszczalne idee

Powieść graficzna, opowiadająca o pewnym zamaskowanym anarchiście, sfilmowana dwanaście lat temu przez twórców „Matrixa”, jest pierwszym wielkim dokonaniem Alana Moore’a. Właśnie przeczytałem zbiorcze wydanie wszystkich odcinków „V jak Vendetta”. Komiks powstawał przez długie lata – autor szczegółowo opisuje dzieje jego pisania w posłowiu, gdzie możemy...