A.:

„Ale nigdy nie jesteśmy zadowoleni ze swojego losu i zawsze uważamy, że mógłby być lepszy.”

„Bez cenzury”… To słowa, które szczególnie zachęcają do kupna tej książki. Mnie także zachęciły. Oczekiwałam, że dostanę wersje baśni braci Grimm w ich pierwotnym brzmieniu, bardziej mroczne, brutalne, pełne krwi i erotyzmu… Po przeczytaniu kilku pierwszych przeżyłam lekki zawód. Przecież takie wersje czytałam już jako mała dziewczynka!!! Postanowiłam jednak przypomnieć sobie co nieco i potraktować ową książkę bardziej jako podróż sentymentalną. Jako powrót do dzieciństwa. Ale po raz pierwszy miałam okazję poczuć się jak lektor, gdyż czytałam wszystkie baśnie głośno, nie tylko dla siebie.

W „Baśniach braci Grimm dla dorosłych i młodzieży. Bez cenzury” znaleźć można pięćdziesiąt baśni słynnych niemieckich braci, opracowanych przez Philipa Pullmana. Zawarte tutaj zostały popularne (jak te o Czerwonym Kapturku i Kopciuszku) oraz mniej znane historie (np. „Trzy wężowe liście”), choć dla mnie osobiście wszystkie brzmiały znajomo. Pod każdą baśnią podane są: jej typ, źródło, tytuły podobnych do niej baśni (niestety w językach oryginalnych) oraz krótki (ale wiele wnoszący) komentarz autora.

Philip Pullman uporządkował nieco znane nam już baśnie. Skupił się na tym, aby w prosty, zwięzły, a czasami też dobitny sposób przekazać czytelnikom baśnie braci Grimm oraz płynące z nich morały. Bo książkę czyta się bardzo dobrze – to trzeba przyznać. Może dla mnie nie była to pozycja, którą musiałam przeczytać od razu w całości, ale niemniej warta uwagi.

Jednak nadal czuję niedosyt z powodu obietnicy przeczytania wersji baśni bez cenzury. Przecież kiedyś takich słuchały też dzieci!!! Być może kiedyś doczekam dnia, kiedy będę mogła sięgnąć po jakąś opowieść braci Grimm i w końcu powiedzieć, że miałam okazję zaznajomić się z oryginalną jej wersją. Ale póki co… Powrót do dzieciństwa zaliczony! Choć i tak pozostaje jakieś być może nieuzasadnione czytelnicze niezaspokojenie…

----------------------------------

D.:

(...) kto raz ustąpi, ustępuje już zawsze.
P.Pullman

Bez cenzury - zdanie, które miało kluczowe znaczenie przy wyborze tej lektury. Baśnie braci Grimm znam nie od dziś. Już u kolebki mojego życia, babcia przekazywała mi treść historii o Czerwonym Kapturku, zjedzonym przez wygłodniałego wilka, czy Śpiącej Królewnie obudzonej magicznym pocałunkiem księcia. Tym razem postanowiłem odbyć małą podróż wstecz do mojego dzieciństwa i poznać twórczość Grimmów od mniej pokornej strony. Jak to woła okładka - Dla dorosłych i młodzieży.

Tutaj muszę zaznaczyć, że zawiodłem się na lekturze. Brakuje tutaj mordów, gwałtów i kanibalizmu, jakie przedstawiali prawdziwi Grimmowie. Okrucieństwo było ich stygmatem i znakiem rozpoznawczym. Nie czepiałbym się gdyby nie fakt, że chwytliwy napis na okładce obiecał mi ukazać prawdziwą twarz naszych autorów. Przymykając oko na te ugrzeczniające zabiegi, autor przełożył baśnie na jasny i prosty w odbiorze język. Chociaż jego umiejętnościom językowym brakuje większego polotu, nie zmienia to faktu, że dokonał solidnej, rzemieślniczej roboty. Pięćdziesiąt baśni zawartych w tych tomie może chwilowo spędziły mi sen z powiek z pięćdziesięciu krótkich wieczorków, ale tylko do czasu kiedy inny, bardziej wytworny literat mnie od nich nie odciągnął.

A.:

„Ale nigdy nie jesteśmy zadowoleni ze swojego losu i zawsze uważamy, że mógłby być lepszy.”

„Bez cenzury”… To słowa, które szczególnie zachęcają do kupna tej książki. Mnie także zachęciły. Oczekiwałam, że dostanę wersje baśni braci Grimm w ich pierwotnym brzmieniu, bardziej mroczne, brutalne, pełne krwi i erotyzmu… Po przeczytaniu kilku pierwszych przeżyłam lekki...