To w mojej ocenie najlepsza do tej pory powieść autorki.
Oczywiście nie uniknęła on pewnych niedociągnięć które irytują mnie już od pierwszego tomu o policjantach z Lipowa (język jakim posługują się bohaterowie, sposób narracji i bardzo przerysowane postacie (komisarz Kopp i pani Maria) i będą irytowały w kolejnych.
Plusem tej książki jest bardzo dobrze zarysowana intryga. W dwóch sąsiadujących ze sobą wsiach zaczynają ginąć młode dziewczyny które są okaleczane w brutalny sposób. To co ich łączy to wspólne przeżycia z lat szkolnych. Jak to zazwyczaj bywa w twórczości pani Puzyńskiej wszystko ma swój początek w przeszłości i w tym kierunku powoli rozwija się śledztwo.
Trzeba przyznać że dość długo autorka zwodziła mnie jeśli chodzi o dojście do prawdy a samo rozwiązanie zagadki trochę rozczarowuje ale nie zmienia to faktu iż powieść czyta się bardzo szybko (mimo objętości).
Jak widać autorka ma dobre wzorce jeśli chodzi inspiracje. Camilla Lackberg byłaby usatysfakcjonowana:-)

To w mojej ocenie najlepsza do tej pory powieść autorki.
Oczywiście nie uniknęła on pewnych niedociągnięć które irytują mnie już od pierwszego tomu o policjantach z Lipowa (język jakim posługują się bohaterowie, sposób narracji i bardzo przerysowane postacie (komisarz Kopp i pani Maria) i będą irytowały w kolejnych.
Plusem tej książki jest bardzo dobrze zarysowana...