Kolejna książka, której nie doczytałam mimo najlepszych chęci. To moje pierwsze spotkanie z prozą Dariusza Domagalskiego, bynajmniej nie zachęcające do pogłębienia znajomości. "Osobliwość" sprawia wrażenie napisanej przez debiutującego na scenie s-f trzynastolatka. Powieść razi naiwnymi i do bólu uproszczonymi charakterystykami bohaterów, pozujących na wielce intrygujące persony, a w rzeczywistości nierozróżnialnych i płytkich, mówiących jednym głosem. Wplecione tu i ówdzie w dialogi naukowe wykłady, choć same w sobie wyraźnie dopracowane, tylko pogłębiają wrażenie papierowości postaci i pogrążają ich psychologiczną wiarygodność. Mówiąc krótko, powieść napisana jest nieudolnie, a sposób prowadzenia historii nudzi i męczy. A szkoda, bo widziany oczyma bezpłciowego narratora świat wydaje się intrygujący i przemyślany. Jeśli kogoś nie odstraszy, tak jak mnie, absolutny brak interesujących bohaterów i umiejętności narracyjnych autora, być może znajdzie w tej książce coś dla siebie.

Kolejna książka, której nie doczytałam mimo najlepszych chęci. To moje pierwsze spotkanie z prozą Dariusza Domagalskiego, bynajmniej nie zachęcające do pogłębienia znajomości. "Osobliwość" sprawia wrażenie napisanej przez debiutującego na scenie s-f trzynastolatka. Powieść razi naiwnymi i do bólu uproszczonymi charakterystykami bohaterów, pozujących na wielce intrygujące...