jest dość charakterystyczna. Punktem wyjścia jest właściwie jej część II, czyli publikacja Listów z podróży Karola Drzewieckiego . Oddają one w znacznym stopniu stan ówczesnej wiedzy na temat odległej przeszłości Egiptu, gdyż Drzewiecki do swego zadania solidnie się przygotowywał . Relacja Karola Drzewieckiego stanowi ciekawy dokument epoki. Tekst ten dał jednak też asumpt do przedstawienia szerszego tła związanego ze stosunkiem świata zachodniego do Orientu, na przykładzie właśnie Egiptu i dostrzeganej już wówczas w pełni jego roli kulturowej. Coraz większej wagi nabiera stawiane coraz częściej pytanie: "do kogo należy starożytny Egipt?". Nie zapomniano też jednak o sytuacji odwrotnej, tzn. zapoznawaniu się ówczesnego Egiptu ze światem zachodnim, poczynając od francuskiej okupacji w wyniku napoleońskich podbojów, aż po celowe przyswajanie sobie osiągnięć europejskiej nauki . Sprzyja temu zestawienie "żywotów paralelnych" (szczególnie w przypadku Napoleona Bonapartego i Muhammada Alego),prezentujących wybitne jednostki niejako "po obu stronach".
Z recenzji prof. Joachima Śliwy