Zaskakujący debiut? O taak! szkoda tylko, że w negatywnym tego słowa znaczeniu. Tematyka książki zaciekawiła mnie, a dopóki się nie zajrzy do środka dopóty się nie wie, co w niej tak naprawdę siedzi.
Główna bohaterka jest tak bezbarwna jak pergamin. Osoba bez osobowości, ona po prostu chce być kochana i na tym chyba się opiera cała ta historia, ale być może ja jej nie zrozumiałam. W końcu to kobieta tak uwikłana w jakiś bezsens życia, bez motywacji do wyrwania się z niego, nie zdolna do podjęcia jakichkolwiek zmian, że aż boli czytanie o tym. To nie dramat, to po prostu horror!
I do tego sposób opowiadania, to jakim językiem posługuje się Autorka. Momentami aż mdli. Nie wiem czy jest potrzeba sięgać aż po tak "dobitne" określenia, żeby nadać temu wzmocniony przekaz? Może to na zasadzie: skoro bohaterka taka nijaka, z monotonie pędzonym żywotem, to niech choć język przykuje uwagę.
Oczywiście można tu odnaleźć kalkę społeczeństwa, bo takich uwikłanych w nudną egzystencję Klar zapewne dziesiątki wokół nas. Tylko czy musi to być podane w takiej formie, że zamiast zachęcić do przyjrzenia się profilowi człowieka i zgłębienia motywów jego działania zniechęca do lektury?

Zaskakujący debiut? O taak! szkoda tylko, że w negatywnym tego słowa znaczeniu. Tematyka książki zaciekawiła mnie, a dopóki się nie zajrzy do środka dopóty się nie wie, co w niej tak naprawdę siedzi.
Główna bohaterka jest tak bezbarwna jak pergamin. Osoba bez osobowości, ona po prostu chce być kochana i na tym chyba się opiera cała ta historia, ale być może ja jej nie...