„Zrobiłem to specjalnie, żeby usłyszeć jak krzyczysz.”*

Przeszłość ma na każdego duży wpływ, to co się zdarzyło nami kieruje i dzięki tym jest się tym kim się jest. Większość może się cieszyć pozytywnymi zdarzeniami, niestety nie wszyscy. Są tacy, których przeszłość przeraża, czują jej gorący oddech na karku. Oni muszą sobie z tym poradzić by przetrwać dalej, muszą pokonać demony przeszłości.

Jane Killian w wieku piętnastu lat została potrącona motorówką, miała szczęście, że przeżyła. Konsekwencją wypadku była utrata połowy twarzy, blizny i koszmary. Dziewczyna myślała, że to już koniec, no bo jak ma tak żyć? Pewnego dnia poznaje Iana, chirurga plastycznego dającego jej szansę na rozpoczęcie nowego etapu życia. Po wielu operacjach plastycznych dziewczyna odzyskuje twarz. Z czasem też Ian i Jane zakochują się w sobie i teraz kobieta ma kochającego męża, pracę, którą kocha i dziecko w drodze. Ma wszystko czego może pragnąć kobieta. Ma uporządkowane życie gdy nagle koszmary wracają, a Killian czuje, że jej szczęście jest zagrożone.
Tymczasem w hotelu La Plaza policja znajduje zwłoki Elle Vanmeer, kobiety, która była pacjentką Ian’a. Policja podejrzewa iż tych dwoje ze sobą romansowało. Żeby było mało ginie też asystentka męża Jane, i tutaj też ślady prowadzą do mężczyzny. Jane oczywiście nie wierzy w to wszystko i gdy mąż zostaje aresztowany próbuje udowodnić jego niewinność. Zaczyna śledztwo na swoją rękę, tylko, że wyniki mogą ją zawieść... Po aresztowaniu Ian’a kobieta zaczyna dostawać anonimy i to najprawdopodobniej od tego kto tego pamiętnego dnia był na motorówce. Policja jednak początkowo to bagatelizuje myśląc, że to jakiś żartowniś korzysta z sytuacji, a Jane jest przewrażliwiona...
Bywa, że się mylimy, że ufamy temu komu nie powinniśmy, czy to właśnie zrobiła Killian? Ian jest mordercą czy może ktoś go umiejętnie wrabia? Naprawdę kocha Jane czy może jest z nią dla pieniędzy? Przyjaciele są przyjaciółmi, a może wrogami? Komu ufać, a kogo się bać? Kobieta dowie się kto kierował wtedy motorówką?

To moje pierwsze zetknięcie z tą pisarką i przyznaje, że było ciekawe choć nie rewelacyjne. Czytanie dłużyło mi się chwilami oraz brakowało i dreszczu emocji, gdy coś komuś groziło. Książkę ratują postacie, które gmatwają fabułę, że do końca, do ostatniego zdania nie wiadomo kim jest morderca. Nigdy bym nie podejrzewała właśnie tej osoby. Byłam gotowa uwierzyć w wszystko, ale nie w to. Później jednak pomyślałam „A w sumie to czemu by nie? Zdesperowani są gotowi na wszystko przecież.”. Plusem też było to, że co chwilę pojawiały się nowe dowody, poszlaki w sprawie. W powieści są też poruszone stosunki między główną bohaterką, a jej siostrą Stacy, co urozmaica trochę czytanie. Mimo wszystko brakowało mi tego o takim książką powinno towarzyszyć.
Bardzo ciekawie zostały skonstruowane tu postacie, które cały czas zaskakiwały. Niby już wiesz jaki ktoś jest, aż nagle jedno zdarzenie zmusza nas do zmiany zdania o postaci. Tak, bohaterowie są stworzeni bardzo dobrze.
„Zabić Jane” jest napisana w sposób prosty i nieskomplikowany, język którym posługuje się pisarka, który łatwo trafia do czytelnika. Fani Spindler na pewno odnajdą tu to co lubią. Książka nie jest nudna, ale mogłaby być lepsza ;)

*str. 173

„Zrobiłem to specjalnie, żeby usłyszeć jak krzyczysz.”*

Przeszłość ma na każdego duży wpływ, to co się zdarzyło nami kieruje i dzięki tym jest się tym kim się jest. Większość może się cieszyć pozytywnymi zdarzeniami, niestety nie wszyscy. Są tacy, których przeszłość przeraża, czują jej gorący oddech na karku. Oni muszą sobie z tym poradzić by przetrwać dalej, muszą...