Książka, do której przeczytania zabierałam się baaardzo, bardzo dużo czasu. Pożyczyła mi ją koleżanka z pracy, ja wrzuciłam do torebki, potem na biurko... i tak sobie leżała. Odstraszała mnie okładka (typowa dość dla pospolitego romansidło), nazwisko autorki (które jednoznacznie kojarzyło mi się z tanimi bajeczkami i wydealizowaną, nieprawdziwą miłością) a także jej grubość - w końcu to 622 strony, a ja jako wiecznie zagoniona mama ośmiomiesięcznej Emilki zaczęłam preferować nieco lżejsze lektury. W końcu jednak wyekspediowałam małą do babci, a sama bliżej zainteresowałam się powieścią, tym bardziej, że właścicielka książki coraz intensywniej dopytywała się o moje wrażenia. Siadłam z kubkiem dobrej herbaty.. i wsiąknęłam.

Nie jest to może literatura półki najwyższej, Steel Ameryki na kartach swojej opowieści nie odkryła, jednak czasu spędzonego z "Domem Thurstonów" nie uważam za stracony. Łatwy i przyjemny w odbiorze język, interesująca fabuła a także nietuzinkowi bohaterowie robią swoje. Dzięki plastycznym opisom rzeczywistości czytelnikowi momentami wydaje się, iż istotnie znalazł się w Ameryce Północnej u początku minionego wieku. Serdecznie polecam zapoznanie się z historią rodu Thurstonów kobietom w każdym wieku i o rozmaitych upodobaniach czytelniczych - naprawdę warto chociaż na chwilę przenieść się do rzeczywistości wykreowanej przez autorkę.

Książka, do której przeczytania zabierałam się baaardzo, bardzo dużo czasu. Pożyczyła mi ją koleżanka z pracy, ja wrzuciłam do torebki, potem na biurko... i tak sobie leżała. Odstraszała mnie okładka (typowa dość dla pospolitego romansidło), nazwisko autorki (które jednoznacznie kojarzyło mi się z tanimi bajeczkami i wydealizowaną, nieprawdziwą miłością) a także jej grubość...