Elizabeth Adler

Lotnisko San Francisco, młoda dziewczyna z włosami koloru miedzi wracająca z Honolulu. Ukłucie igły w ramię i kobieta osuwa się w ramiona tajemniczego, jasnowłosego przystojnego mężczyzny…. Zostaje odkryte ciało dziewczyny w Rozpadlinie Mitchella. Jak zabójstwo to i on jeden z najlepszych Franko Mahoney detektyw z Wydziału Zabójstw. Zmasakrowane ciało, pęknięta czaszka, zaschnięta krew, opuchlizna, filetowe sińce mimo ciężkich urazów okazuje się, że dziewczyna żyje jest nie przytomna ale żyje. Zostaje przewieziona do szpitala , przechodzi skomplikowaną operację. Trzy tygodnie śpiączki, zawieszenie pomiędzy życiem a śmiercią i trudne przebudzenie , powrót do żywych, ale …. Kim ja właściwie jestem?…. Jak mam na imię?... Dlaczego tu jestem?... Co się stało?...... Nic nie pamiętam, tysiące pytań, szukanie w skołatanej głowie odpowiedzi, ale one się nie pojawiają,- tylko nicość, ciemny tunel. Wtedy pojawia się Ona poukładana, majętna, samotna, z tajemnicza przeszłością Dr Phyl Forster lekarz psychiatra autorka popularnonaukowych książek z dziedziny psychologii , przez przypadek widzi akcję ratunkową młodej kobiety i wbrew sobie angażuję się emocjonalnie w pomoc dla nieznanej. Początek to jak przejażdżka rwącym potokiem ogrom emocji, ale późnej Pani Elizabeth Adler trochę wyhamowuje i powoli bez pośpiechu możemy obserwować powrót i przystosowywanie się nieznanej dziewczyny do nowego życia. I tu autorka w ciekawy i zgrabny sposób połączyła teraźniejszość z odległą i bardzo tajemniczą przeszłością kobiety i jej rodziny, cofając się w czasie do trzeciego pokolenia. Ale i życie Pani Dr Phyl przyspiesza, nabiera rumieńców,….. poznajemy ją z innej strony, zostaje ujawniony jej sekret …. Możemy także bliżej poobserwować przystojnego, niezawodnego detektywa F. Mahoneya, któremu niestety ale została przypisana rola drugoplanowa. W końcówce akcja lekko przyspiesza, choć rozwiązanie mało zaskakujące. Książka która już od pierwszych stron nas wciąga, momentami porywa i wywołuje ogrom emocji. Polecam.