Zawiedzie się ten kto oczekuje po tej książce wartkiej akcji pełnej w wydarzenia. Wręcz przeciwnie. „Grek Zorba” to książka pełna chwil zadumy, refleksji i przemyśleń. O życiu, o szczęściu, o ludziach o wyborach, a czasem o zwyczajnym „tu i teraz”. Najważniejsze przesłanie jakie w niej można wyczytać to zachęta do cieszenia się chwilą, radowanie życiem. Cytując klasyka – po prostu carpe diem.

Filozofię taką wyznaje Aleksy Zorba, człowiek na którego przypadkiem trafia główny bohater książki i narrator opowieści. Razem udają się na Kretę i od tego momentu zaczyna się przepiękna historia, pełna barwnych relacji Zorby, bardzo dowcipnych, czasem wzruszających. Autor historie te przetyka rewelacyjnymi opisami Krety, jej przyrody, klimatu, zamieszkujących ją ludzi. Robi to w sposób wysmakowany i niezwykle plastyczny, nie dławi fabuły przydługimi i nudnymi opisami, wszystko jest subtelne, pogodne i niezwykle oddziałuje na wyobraźnię. W każdym razie na moją na pewno.

Ta książka to jak radość w czystej postaci – pełna radosnych, szczęśliwych ludzi, roztańczonych i rozśpiewanych. I chociaż nie są to ludzie z gruntu bardzo dobrzy, bo stać ich jednak czasem na skrajne okrucieństwo, to jednak całość jest pełna optymizmu i radości. I aż chciałoby się za narratorem i Zorbą polecieć na Kretę, usiąść jak oni nad brzegiem morza, wąchać jak oni kwiat pomarańczy, jak oni jeść jagnię, oliwki, pić wino i słuchać jak Aleksy toczy swoje bajania lub gra na santuri.

Świetna książka, naprawdę niezwykle działa na wyobraźnię. Polecam.

Zawiedzie się ten kto oczekuje po tej książce wartkiej akcji pełnej w wydarzenia. Wręcz przeciwnie. „Grek Zorba” to książka pełna chwil zadumy, refleksji i przemyśleń. O życiu, o szczęściu, o ludziach o wyborach, a czasem o zwyczajnym „tu i teraz”. Najważniejsze przesłanie jakie w niej można wyczytać to zachęta do cieszenia się chwilą, radowanie życiem. Cytując klasyka – po...