Świetna i klimatyczna powieść o E. A. Poe, autorze wielu opowiadań grozy. Świetnie się ją czytało i chętnie do niej kiedyś wrócę.

Świetna i klimatyczna powieść o E. A. Poe, autorze wielu opowiadań grozy. Świetnie się ją czytało i chętnie do niej kiedyś wrócę.

Męcząca, nudna, irytująca. Słabiutkie romansidło, płaskie i wręcz głupie postaci - z głównymi bohaterami na czele. Nie wystarczy wymienić parę słynnych osób z epoki, żeby stworzyć dobrą powieść biograficzną. Jedno trzeba autorce przyznać: rozbawiła mnie do łez co rusz pisząc o Edgarze Allanie Poe "szaleńczo przystojny". O autorze "Kruka" można powiedzieć wiele, ale przystojny to on nie był, nawet troszkę ;)

Męcząca, nudna, irytująca. Słabiutkie romansidło, płaskie i wręcz głupie postaci - z głównymi bohaterami na czele. Nie wystarczy wymienić parę słynnych osób z epoki, żeby stworzyć dobrą powieść biograficzną. Jedno trzeba autorce przyznać: rozbawiła mnie do łez co rusz pisząc o Edgarze Allanie Poe "szaleńczo przystojny". O autorze "Kruka" można powiedzieć wiele, ale...

Jako miłośniczka twórczości Poego musiałam przeczytać Panią Poe. Nie rozumiem, dlaczego tyle osób się dziwi, po co jest ta książka i dlaczego taka, skoro nawet nie jest pewne, że Frances i Edgar w ogóle mieli romans? Autorka pokazuje nam, jak sobie wyobraża rozwój wypadków, gdyby jednak ten romans miał miejsce, przy okazji kreśląc w tle obraz epoki i bazując na udokumentowanych wydarzeniach. Ja jestem urzeczona, mimo, że obraz ten jest generalnie przygnębiający.

Jako miłośniczka twórczości Poego musiałam przeczytać Panią Poe. Nie rozumiem, dlaczego tyle osób się dziwi, po co jest ta książka i dlaczego taka, skoro nawet nie jest pewne, że Frances i Edgar w ogóle mieli romans? Autorka pokazuje nam, jak sobie wyobraża rozwój wypadków, gdyby jednak ten romans miał miejsce, przy okazji kreśląc w tle obraz epoki i bazując na...

Bardzo się cieszę, że przeczytałam tę pozycję. Lubię, gdy książki w fabularyzowanej wersji przedstawiają prawdziwe informacje z czyjegoś życia. Tak tym razem dowiedziałam się o czasach, w których tworzył tajemniczy pan Edgar Poe. Koniec XIX wieku był dla Ameryki - Nowego Jorku- niezwykle ważny, a wybić się w tamtym czasie nie było łatwo.
Miłośnicy literatury, zaciekawieni życiem autorów i czasami, w których przyszło im żyć, powinni tę książkę przeczytać. Najlepiej zacząć od końcowych wyjaśnień autorki: na jakich prawdziwych informacjach osnuła swą opowieść. potem zatopić się w fabule i wejść w klimat opisywanego świata.

Bardzo się cieszę, że przeczytałam tę pozycję. Lubię, gdy książki w fabularyzowanej wersji przedstawiają prawdziwe informacje z czyjegoś życia. Tak tym razem dowiedziałam się o czasach, w których tworzył tajemniczy pan Edgar Poe. Koniec XIX wieku był dla Ameryki - Nowego Jorku- niezwykle ważny, a wybić się w tamtym czasie nie było łatwo.
Miłośnicy literatury,...

Przyznam, że po tak solidnie wydanej książce spodziewałam się zawartości o znacznie wyższym poziomie.
Tymczasem otrzymałam ni mniej ni więcej tylko zapis z romansu pomiędzy Edgarem Allanem Poe i Frances Osgood. Który, co warto zauważyć, jest tylko domniemanym romansem i niektórzy badacze go nie potwierdzają. Jednak, jak wynika z książki, autorka jest przekonana, że związek ten przez chwilę jednak istniał i opisuje nam swoją własną koncepcję tego, jak się narodził i w jaki sposób się zakończył. Problem w tym jednak, że jeśli z książki wytniemy szereg znanych nazwisk i trochę wiedzy na temat epoki, w jakiej przyszło żyć naszym bohaterom, to otrzymamy romans, jakich wiele. Jedyna różnica polega na tym, że zdradzani małżonkowie są świadomi tego, co się dzieje wokół nich i w efekcie otrzymujemy coś na kształt „układu” z czterema wiadomymi.
Nie wiem, czy taki był zamysł autorki, ale ja bardziej niż losami Frances, przejęłam się historią jej przyjaciół, którzy spętani konwenansami za fasadą perfekcyjnego związku skrywają swoje niechlubne tajemnice. I żałuję, że ten wątek nie został poprowadzony do końca, albo nie został podsumowany przez samą pisarkę choć jednym zdaniem.
Jak dla mnie: za mało dramatyzmu, postacie jakieś takie niemrawe, nie wyłączając z tego grona Edgara Allana Poe, górnolotne słowa użyte do opisania rzeczy prostych i płytkich.

Generalnie do przeczytania, ale bez fajerwerków.

Przyznam, że po tak solidnie wydanej książce spodziewałam się zawartości o znacznie wyższym poziomie.
Tymczasem otrzymałam ni mniej ni więcej tylko zapis z romansu pomiędzy Edgarem Allanem Poe i Frances Osgood. Który, co warto zauważyć, jest tylko domniemanym romansem i niektórzy badacze go nie potwierdzają. Jednak, jak wynika z książki, autorka jest przekonana, że związek...

KULTURALNE INGREDIENCJE BLOG

Udręczony geniusz, wielka i nieszczęśliwa miłość, przedwczesna śmierć – oto atuty zbeletryzowanej biografii Edgara Allana Poe.

W swojej wersji biografii Linn Cullen narratorką uczyniła kochankę pisarza – Frances Osgood, dzięki której możemy przenieść się w czasy Edgara Allana Poe, a nawet wniknąć w serca i umysły opisywanych postaci. Być może dla Cullen był to sposób na to, aby skonfrontować swoją wiedzę i intuicję w na temat pisarza z tendencyjną biografią Rufusa Griswolda, redaktora i krytyka, który nosił w sobie urazę do Poego. Pragnąc zniszczyć reputację zmarłego w niejasnych okolicznościach pisarza, stał się poniekąd jego literackim egzekutorem.

Autorka próbuje zatem pewne fakty z życia autora ”Kruka” zrekonstruować, przywracając mu przy okazji należny szacunek, zrozumienie i współczucie. Trzy czwarte tego blisko 500 - stronicowego dzieła to opowieść romansowa. Główna bohaterka, a zarazem narratorka, porzucona przez męża – nicponia, wychowuje dwie córeczki i próbuje zarabiać na życie pisząc bajki dla dzieci oraz wiersze o kwiatach. Poe robi w tym czasie wielką literacką karierę. Mroczny i nieprzystępny jak jego opowiadania, bardzo podoba się kobietom i jest znienawidzony przez mężczyzn (z wzajemnością). Niezdrową sensację wywołuje także fakt, że poślubił bliską krewną, gdy ta miała 13 lat. Frances Osgood swoją urodą i skromnością zdobywa natychmiast serce słynnego pisarza i choć długo nie chce się do tego przyznać – sama darzy go wielką namiętnością. Dostrzega w nim nie tylko przystojnego i interesującego mężczyznę, ale również człowieka głęboko skrzywdzonego przez ludzi i los.

W pewnym momencie narracja nabiera cech powieści gotyckiej, tak dobrze nam znanych z utworów Poego, np. ”Grobowca Ligei” czy ”Studni i wahadła”. Mało tego, bohaterka zaczyna na jawie przeżywać historie, które przydarzyły się postaci tego ostatniego opowiadania, a umierająca na suchoty żona pisarza jako żywo zaczyna przypominać demoniczną Ligeę.

Na koniec wszyscy umierają – jedno po drugim: najpierw żona Poego, potem on, nieślubne dziecko poety i jego kochanki, a wreszcie – ona sama i jej córeczki. Mroczna historia – jakby wyjęta z opowiadań autora ”Opowieści niesamowitych”…

Ostatecznie Edgar Allan Poe i tak stał się nieśmiertelny – zarówno dzięki swojej twórczości (której nie cenił),jak też – paradoksalnie – za sprawą swego wroga Griswolda, którego stronnicza, a zarazem jedyna biografia, przedstawiająca pisarza jako człowieka mrocznego i niebezpiecznego, utrwaliła jego legendę.
Lektura ”Pani Poe” niewiele może zmieni w tej kwestii, ale z pewnością jest to książka, po którą sięgną chętnie czytelnicy romansów i wielbiciele horrorów. A także ci, którzy pamiętają kultową, filmową serię horrorów Rogera Cormana, będących adaptacjami opowiadań Poego. Tak czy owak jest to biografia, którą można polecić na leniwe wakacyjne dni.

KULTURALNE INGREDIENCJE BLOG

Udręczony geniusz, wielka i nieszczęśliwa miłość, przedwczesna śmierć – oto atuty zbeletryzowanej biografii Edgara Allana Poe.

W swojej wersji biografii Linn Cullen narratorką uczyniła kochankę pisarza – Frances Osgood, dzięki której możemy przenieść się w czasy Edgara Allana Poe, a nawet wniknąć w serca i umysły opisywanych postaci. Być może...

no cóż, wydaje się że jest to trochę bardziej romans/powieść niż biografia. Książkę czyta się dość łatwo ale nie widzę w przeczytaniu jej jakiejś większej wartości dodanej. Rozterki bohaterów wywołały czasem uśmiech a czasem złość ale może dlatego że ten gatunek nie jest mi bliski :)

no cóż, wydaje się że jest to trochę bardziej romans/powieść niż biografia. Książkę czyta się dość łatwo ale nie widzę w przeczytaniu jej jakiejś większej wartości dodanej. Rozterki bohaterów wywołały czasem uśmiech a czasem złość ale może dlatego że ten gatunek nie jest mi bliski :)

Zdecydowanie spodziewałam się czegoś... innego, lepszego, bardziej dynamicznego. Nie wiem, czy bardziej mrocznego, ale na pewno czegoś, co sprawi, że będę drżała z emocji. Nic takiego się jednak nie przytrafiło. Pisarz, którego utwory poruszają wyobraźnię aż do bólu, wywołują ciarki na grzbiecie i sprawiają, że człowiek przez dłuższy czas nie może się otrząsnąć - został tu przedstawiony obrzydliwie beznamiętnie. Zdecydowanie moje wyobrażenie o E.A. Poe`m kłóci się mocno z tym przedstawionym przez panią Cullen. I zdecydowanie wolę swoje :)
Pozytywne jest pokazanie rysu obyczajowości tamtych lat.
Książka chyba bardziej dla młodzieży, niż takich staruchów jak ja :)

Zdecydowanie spodziewałam się czegoś... innego, lepszego, bardziej dynamicznego. Nie wiem, czy bardziej mrocznego, ale na pewno czegoś, co sprawi, że będę drżała z emocji. Nic takiego się jednak nie przytrafiło. Pisarz, którego utwory poruszają wyobraźnię aż do bólu, wywołują ciarki na grzbiecie i sprawiają, że człowiek przez dłuższy czas nie może się otrząsnąć - został tu...

Bardzo dziwna książka...
Momentami miałam wrażenie, że czytam powieść cudowną, a chwilę potem naiwną i wręcz nudną.
Największą jej wadą jest narratorka, której w ogóle nie byłam w stanie polubić. Akcja też toczy się wolno i monotonnie. Niektórzy biografowie kłócili by się o samo istnienie romansu Poego z Osgood, a zakończenie wybrane przez autorkę jest dość kontrowersyjne oraz (nawet według uznających ich związek) raczej mało prawdopodobne.
Za to bardzo podobał mi się język - wciągający, naprawdę piękny i postać tytułowej pani Poe, która w przeciwieństwie do Frances Osgood potrafiła mnie zaintrygować i bez reszty urzec. To właśnie jej, nie narratorcę, kibicowałam i współczułem najbardziej. Postać pana Poego na początku wydała mi się ciekawa lecz potem żałosna... A szkoda :/

Kolejną sprawą jest wydanie książki, które pretenduje do zrobienia z niej pozycji wybitnej - twarda oprawa, wielkie litery, duży format... I cena 60 zł
Powieść jest dobra, ale zdecydowanie nie aż tak.

Jednak polecam się z nią zapoznać, aby chociaż zarysować sobie postać Edgara Allana Poego, który był tak samotny, że w wieku 26 lat poślubił 13-letnią kuzynkę. Żeby westchnąć nad niespełnionymi marzeniami Poego i Osgood - oni umarli przed 40-stką (lecz córki Frances odeszły przed 16-stym rokiem życia),ale przede wszystkim polecam, żeby zobaczyć kim była Virginia Poe.

Bardzo dziwna książka...
Momentami miałam wrażenie, że czytam powieść cudowną, a chwilę potem naiwną i wręcz nudną.
Największą jej wadą jest narratorka, której w ogóle nie byłam w stanie polubić. Akcja też toczy się wolno i monotonnie. Niektórzy biografowie kłócili by się o samo istnienie romansu Poego z Osgood, a zakończenie wybrane przez autorkę jest dość kontrowersyjne...

Świetna książka. Przypominała mi inną udaną pozycję "Kochając Franka". Nie znam
dobrze twórczości Edgara Poe (choć zawsze fascynował mnie wiersz "Annabel Lee"),ta książka na pewno zachęciła mnie, aby zajrzeć do jego dzieł.
A co najważniejsze i co najbardziej lubię: dzięki tej książce papierowe postaci z przeszłości znowu zaczynają żyć. Jak łatwo wyobrazić sobie tych ludzi: pełnych miłości, zazdrości, nienawiści, dźwigających ciężar niezawinionych ran, pełnych namiętności i szczęścia.
Czasami strasznie jest czytać i wiedzieć, co będzie dalej. Na końcu powieści jest poruszający, optymistyczny wiersz Frances Osgood do swojej córeczki. Z noty autorki dowiadujemy się jednak, jaki smutny los spotkał tę rodzinę. Współczułam też Edgarowi Poe. W utworach poety jest smutek, który był częścią jego tragicznego przecież losu.
Poza tym ta książka do gotowy i świetny materiał na scenariusz.
Polecam każdemu tę pozycję.

Opisany czas: Nowy York, lata 1945-47

To była 3 i ostatnia książka przeczytana w ferie. To był bardzo udany czytelniczo czas:)

Świetna książka. Przypominała mi inną udaną pozycję "Kochając Franka". Nie znam
dobrze twórczości Edgara Poe (choć zawsze fascynował mnie wiersz "Annabel Lee"),ta książka na pewno zachęciła mnie, aby zajrzeć do jego dzieł.
A co najważniejsze i co najbardziej lubię: dzięki tej książce papierowe postaci z przeszłości znowu zaczynają żyć. Jak łatwo wyobrazić sobie tych...