Trzeci tom wybitnej serii s-f. Trzeci. Ewentualnie czwarty, jeśli liczyć 'Preludium Fundacji' jako nr. 1, a nie jako prequel. Ale na pewno nie piąty.

Zalety zachowane, ale wady chwilami trochę bardziej kłują w oczy. Powtarza się podział z 'Fundacji i Imperium'. Dwie części. Pierwsza krótsza i mniej ważna. Zdaniem autora opisu na LC tak mało ważna, że można było ją ospojlerować. Druga dłuższa i ważniejsza. Ja bym chyba wolał żeby ta pierwsza część zmieściła się do poprzedniego tomu.

Dowiadujemy się więcej o Drugiej Fundacji Seldona. Pierwsza Fundacja koncentrowała się na rozwoju technologiczno- polityczno- społecznym. Druga skupia się na umyśle, a jej rola w tej książce jest cholernie niejednoznaczna! Wcześniej Asimov budował świat, teraz owiewa go wachlarzem etycznych dylematów (ale mi się to ładnie nazwało:)). W sporej mierze Druga Fundacja robi tu za czarny charakter. Czy odgórne sterowanie ludźmi w imię wyższych celów może być dobre? Niby chodzi o ratowanie cywilizacji... ale weź to wytłumacz komuś, kto jest traktowany jak kukiełka na sznurku w imię planu pięcio... tysiącletniego boga Seldona.

Przy każdej części uprzedzam czytelnika o bardzo umownym potraktowaniu przez Asimova technologii przyszłości. Albo miał to w nosie albo kiepsko przewidział rozwój technologiczny. No bo z jednej strony wielkie statki kosmiczne, parseki i skoki w nadprzestrzeń, a z drugiej automat biletowy, który wydaje resztę W BILONIE! Trochę takich szczegółów trzeba przeboleć, by sięgnąć do krynicy globalnej mądrości (to nie ironia!) mistrza Asimova.

Większym problemem jest mocno teatralny i sztuczny sposób budowania dialogów.

Postać A: Poznałem odpowiedź na wielkie pytanie. Oto ona- tu miejsce na dłuższy monolog.
Postać B. Ciekawe. Ale mylisz się, odpowiedź na wielkie pytanie jest inna- tu miejsce na kolejny monolog.

Przynajmniej trzy razy Asimov korzysta z tego klucza i za każdym razem prezentuje się to kiepsko i niezamierzenie śmiesznie.

Oczywiście wielkim skarbem i dowodem na wielkość książki pozostaje psychohistoria. Opis globalnych procesów, wpływ świata na jednostki, możliwe wizje przyszłości. Gdyby Asimov żyłby dzisiaj i robił wykłady na tematy geopolityczne biegałbym na każdy z nich.

Książka dramaturgicznie średnia, ale cholernie mądra. 7/10.

Wersję audio czyta ponownie Jacek Rozenek. Chwilami przesadnie i trochę sztucznie akcentuje, ale barwę głosu ma świetną.

Trzeci tom wybitnej serii s-f. Trzeci. Ewentualnie czwarty, jeśli liczyć 'Preludium Fundacji' jako nr. 1, a nie jako prequel. Ale na pewno nie piąty.

Zalety zachowane, ale wady chwilami trochę bardziej kłują w oczy. Powtarza się podział z 'Fundacji i Imperium'. Dwie części. Pierwsza krótsza i mniej ważna. Zdaniem autora opisu na LC tak mało ważna, że można było ją...