Trudna i inspirująca książka zarazem. Przez kilkadziesiąt pierwszych stron co jakiś czas wybuchałem na głos śmiechem. Im bliżej końca tym coraz bardziej refleksyjnie i przygnębiająco. I samo to pokazuje jak wyjątkową budowę ma narracja w Homo Sovieticus. Jest to trudna i subiektywna próba uchwycenia złożonej natury ludzi tamtych lat. Ponieważ książka jest bardzo trudna nie polecam każdemu, ale jeśli ktoś jest zainteresowany społecznie lub historycznie Związkiem Radzieckim i czasami Zimnej Wojny to z pewnością będzie zadowolony.

Trudna i inspirująca książka zarazem. Przez kilkadziesiąt pierwszych stron co jakiś czas wybuchałem na głos śmiechem. Im bliżej końca tym coraz bardziej refleksyjnie i przygnębiająco. I samo to pokazuje jak wyjątkową budowę ma narracja w Homo Sovieticus. Jest to trudna i subiektywna próba uchwycenia złożonej natury ludzi tamtych lat. Ponieważ książka jest bardzo trudna nie...

Ciekawa książka, chociaż męczyłem ją z rok czasu. Momentami dość przegadana, chociaż rozdziały są krótkie. Najbardziej ciekawe w tej książce było zobrazowanie piwotów, dwójmyślenia i dialetycznego rozumowania człowieka sowieckiego. Autor jest przy tym dość kiepskim prorokiem - jego prognozy z 1983 r. o tym, że ZSRR będzie trwał wiecznie się nie sprawdziły.

Dobrym zobrazowaniem piwotalności myślenia człowieka sowieckiego jest podejście autora do stalinizmu. Z jednej strony był antystalinowcem, a z drugiej "oddałby 40 lat życia za tydzień życia za stalinizmu". Stalin był dla niego uosobieniem "potęgi prostej ludności a wraz z jego śmiercią ta potęga umarła." Kolektywizm życia w ZSRR (ramy w jakich żyje człowiek wyznaczane przez ideę) ceni dalece bardziej niż indywidualizm zachodu.

Trochę irytująca jest lekka pyszałkowatość autora, twórcy pewnego rodzaju uniwersalnej i jedynie słusznej teorii społeczeństwa sowieckiego. Warto przeczytać i zastanowić się ile z tego sowieckiego społeczeństwa ocalało i dalej funkcjonuje w Rosji, jak również w byłym kraju satelickim jakim jest Polska.

Ciekawa książka, chociaż męczyłem ją z rok czasu. Momentami dość przegadana, chociaż rozdziały są krótkie. Najbardziej ciekawe w tej książce było zobrazowanie piwotów, dwójmyślenia i dialetycznego rozumowania człowieka sowieckiego. Autor jest przy tym dość kiepskim prorokiem - jego prognozy z 1983 r. o tym, że ZSRR będzie trwał wiecznie się nie sprawdziły.

Dobrym...

Książka, którą trudno zacząć, ale gdy się już to zrobi, można się delektować i anegdotami, i żartami, i nawet opisami dawnego życia w ZSRR i na emigracji. I to nie tyle życia co życia społecznego w kraju pretendującym do komunizmu i potem w emigracyjnych Niemczech. Mnóstwo ciekawych paradoksów pokazujących, że nie jest łatwo podsumować zasady panujące w czasach, gdy Partia była nie tylko partią polityczną, ale totalitarną siłą której mechanizmów nie rozumieli ci, którym żyć przyszło poza jej panowaniem.

Książka, którą trudno zacząć, ale gdy się już to zrobi, można się delektować i anegdotami, i żartami, i nawet opisami dawnego życia w ZSRR i na emigracji. I to nie tyle życia co życia społecznego w kraju pretendującym do komunizmu i potem w emigracyjnych Niemczech. Mnóstwo ciekawych paradoksów pokazujących, że nie jest łatwo podsumować zasady panujące w czasach, gdy Partia...