Książki przygodowo – awanturnicze, zwłaszcza z wątkiem historycznym lubię od dzieciństwa. Dlatego bardzo ucieszyłam się trafiając swego czasu na książki Jolanty Marii Kalety, które doskonale wpisywały się w moje upodobania. Kocham polskie zamki, ruiny i związane z nimi legendy. Po „Duchach Inków” także spodziewałam się więc smakowitej lektury. Co otrzymałam?

Akcja większości dotychczasowych książek Kalety toczyła się na Dolnym Śląsku. Tym razem autorka przenosi nas na Spisz, w okolice zamku w Niedzicy. Fabuła opiera się o legendę zamku dotyczącą inkaskiej księżniczki Uminy oraz ukrytego złota. Trochę faktów, trochę mitologii prekolumbijskiej i dużo fantazji literackiej.

Lata 80-te XX wieku. Młoda pani archeolog o inkaskich korzeniach przyjeżdża do zamku, by – pod pozorem pomocy w pracach archeologicznych – wyjaśnić zagadkę swojego pochodzenia oraz oczywiście odnaleźć ukryte złoto. Skarby chcą oczywiście przejąć służby specjalne PRL-u, a także współpracujący z nimi peruwiański działacz komunistyczny. Akcja toczy się szybko, obfituje w niespodziewane zwroty, ucieczki, pościgi i… wszystko byłoby dobrze, gdyby nie fakt, iż do wyswobodzenia się z większości tarapatów niezbędna okazuje się interwencja sił wyższych. Rozwiązania typu „Deus ex machina” niezbyt mi odpowiadają. Dobrym za to pomysłem wydaje mi się zamieszczenie w tekście zdjęć zamku i okolicznych krajobrazów w charakterze ilustracji.

Autorka nie ustrzegła się także potknięć historycznych. I nie chodzi mi tu o czasy prekolumbijskie czy konkwisty, ale o realia Polski w latach 80-tych. W książce pojawiają się bardzo współczesne sytuacje i sformułowania, które te trzydzieści lat temu nikomu by nawet nie przyszły do głowy. Funkcjonariusze SB ukazani jako tępi nieudacznicy – aż dziwne, że przy tak niesprawnym aparacie bezpieczeństwa ustrój przetrwał tyle lat.

Powieść czyta się dobrze i mogę stwierdzić, że w sumie miło spędziłam czas na jej lekturze. Jednak do ulubionych jej nie zaliczę. Autorka – podobnie jak w „Obcych w antykwariacie” - skręciła w kierunku fantastyki. Solidny kawałek dobrej sensacji bardziej by do mnie przemówił.

Książki przygodowo – awanturnicze, zwłaszcza z wątkiem historycznym lubię od dzieciństwa. Dlatego bardzo ucieszyłam się trafiając swego czasu na książki Jolanty Marii Kalety, które doskonale wpisywały się w moje upodobania. Kocham polskie zamki, ruiny i związane z nimi legendy. Po „Duchach Inków” także spodziewałam się więc smakowitej lektury. Co otrzymałam?

Akcja...