Niezwykła, interesująca, PRZERAŻAJĄCA.
Przerażająca pod wieloma względami, ale przede wszystkim dlatego, że bardzo zżyłam się z Alice. Ciężko było po zdobyciu całej tej sympatii chodzić za nią krok w krok i patrzeć jak powoli, z każdą kolejną sekundą traci siebie. To tak, jakbyśmy my sami tracili cząstkę własnego ja.
Przeczytałam już wiele książek o chorobach - trochę tych mniej popularnych i trochę tych, które miały mnie wzruszyć do łez, a tego nie zrobiły. Przy "Motylu" pierwszy raz byłam bliska płaczu. Chyba chodzi o to, co sama Alice stwierdziła: kiedy mówimy na przykład o raku, to ludzie myślą o tym jako o szlachetnej walce. Jeśli z tym walczysz, to jesteś niesamowicie dzielny i wszyscy liczą, że ci się uda. A nawet jeśli nie, to przynajmniej możesz się pożegnać z życiem z godnością. W przypadku Alzheimera po prostu umierasz w środku, aż stajesz się tylko skorupą, w której kiedyś przebywałeś, myślałeś i śmiałeś się ty.
"Motyl" to fantastyczna pozycja. Oby było mi dane przeczytać więcej takich. Póki mam na to czas.

Niezwykła, interesująca, PRZERAŻAJĄCA.
Przerażająca pod wieloma względami, ale przede wszystkim dlatego, że bardzo zżyłam się z Alice. Ciężko było po zdobyciu całej tej sympatii chodzić za nią krok w krok i patrzeć jak powoli, z każdą kolejną sekundą traci siebie. To tak, jakbyśmy my sami tracili cząstkę własnego ja.
Przeczytałam już wiele książek o chorobach - trochę tych...